Toczeń rumieniowaty – co to za choroba?

Choroby skóry oraz tkanki łącznej stanowią dość szeroki wachlarz zagrożeń czyhających nie tylko na nasz wygląd, ale i nasze samopoczucie i zdrowie. Jedną z tych chorób, która zaczyna się od zmian skórnych, a kończy poważnymi komplikacjami zdrowotnymi jest toczeń rumieniowaty. Choroba ma wiele różnych objawów, a także bardzo zróżnicowany przebieg  Co warto wiedzieć na temat tej choroby? Jakie są jej objawy i w jaki sposób każdy z nas może walczyć z tą dolegliwością?

Toczeń rumieniowaty: na czym polega ta choroba?

Toczeń rumieniowaty to choroba autoimmunologiczna mogąca zaatakować tylko skórę, choć jej odmiana SLE prowadzi do poważnych problemów związanych z tkanką łączną. Objawy tej choroby są dość charakterystyczne, a jednocześnie bardzo uciążliwe. Zapalne zmiany skórne, po których bardzo często pozostają blizny oraz dolegliwości związane ze stawami to podstawowe objawy, których nie można lekceważyć. Bóle mięśni i gorączka to kolejne symptomy tej choroby, z którymi należy w porę podjąć stosowną walkę. Brak odpowiedniego leczenia może prowadzić do dalszych problemów i takich konsekwencji, jak uszkodzenie nerek bądź też nasilające się problemy z nerkami oraz wątrobą.

Toczeń rumieniowaty – co to za choroba

Sprawdź ulotki i opinie pacjentów o przykładowych lekach stosowanych w dermatologii: trądzik (Izotek, Chlorocyclinum 3%, Efracea, Skyrizi, Acnelec, Epiduo Forte, Aklief, Duac, Klindacin T, Benzacne),  wszawica (Sora Forte), łuszczyca (Enstilar, Skilarence, Tremfya, Ovixan, Skyrizi, Taltz, Clarelux, Psotriol, Cosentyx, Acitren), rogowacenie słoneczne (Solacutan), atopowe zapalenie skóry (Protopic, Afloderm, Maxicortan, Dupixent), łysienie androgenowe (Minovivax, Propecia) grzybica/łupież (Travogen, Afloderm, Myconafine, Pirolam lakier).

Jak przebiega ta choroba?

W zdecydowanej większości przypadków toczeń rumieniowaty rozpoczyna się od problemów związanych ze stawami. Szczególnie zagrożone tą chorobą są panie w okolicach 30-tki, które stanowią dominującą grupę wśród pacjentów zmagających się z tą chorobą. Zaczerwienienie skóry oraz nadmierna wrażliwość na światło to kolejne problemy, które pojawiają się wraz z rozwojem choroby. Im bardziej zaawansowany jej postęp, tym większe zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta. Toczeń z biegiem czasu prowadzi do poważnych uszkodzeń innych narządów wewnętrznych, w tym do niewydolności nerek oraz powiększenia wątroby.

Reklama

Skąd biorą się te problemy?

Toczeń rumieniowaty nie tylko może poważnie utrudnić życie, ale i spowodować wiele dalszych problemów ze zdrowiem. Czy można się przed nim uchronić? W profilaktyce pomocna może się okazać wiedza na temat czynników sprzyjających tej chorobie. Wiadomo, że czynniki dziedziczne mają tu ogromny wpływ, jednak ogromną rolę odgrywa sam układ odpornościowy oraz tak ważne dla zdrowia każdego człowieka czynniki środowiskowe. Przypuszcza się także, że na rozwój tej choroby w znacznym stopniu wpływają hormony, stąd też większa częstotliwość występowania tej choroby wśród kobiet. Wiadomo również, że nawrotom tej choroby sprzyjają takie czynniki, jak zbyt silne promieniowanie słoneczne oraz stres.

Jak wygląda leczenie tej choroby?

Leki przeciwreumatyczne oraz przeciwmalaryczne stanowią podstawę w przypadku łagodniejszej odmiany tej choroby. W leczeniu stosowany jest również kortyzon, pomocny szczególnie w chwili pojawienia się problemów z nerkami lub gałkami ocznymi. Poważniejszy przebieg choroby znacznie utrudnia proces leczenia, a często jedynym sposobem na poprawienie stanu pacjenta staje się dokonanie transfuzji krwi.

Toczeń rumieniowaty, podobnie jak każda choroba o charakterze przewlekłym, może poważnie utrudnić życie. Choć medycyna jest w stanie coraz skuteczniej walczyć z tą chorobą, całkowite jej wyeliminowanie nie jest jeszcze na chwilę obecną możliwe.

Naszych publikacji nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję indywidualnie w porozumieniu z pacjentem.