Choroba Gravesa-Basedowa

Choroba Gravesa-Basedowa to choroba gruczołu tarczowego o podłożu autoimmunologicznym, która prowadzi do tzw. nadczynności tarczycy. W wyniku zaburzeń układu immunologicznego wytwarzane są przeciwciała anty-TSHR, które powodują wzmożone wydzielanie hormonów tarczycy, a w konsekwencji do jej nadczynności. Nie poznano dokładnie bezpośredniej przyczyny wywołującej to schorzenie, ale ze względu na fakt, że kobiety chorują dziesięciokrotnie częściej niż mężczyźni, podejrzewa się, że jednym z czynników może być obecność estrogenów. Chorobę Gravesa-Basedowa diagnozuje się na podstawie wyników badań hormonalnych, obrazowych tarczycy i biopsji.

Jakie leki na chorobę Gravesa-Basedowa?

Leczenie choroby Gravesa-Basedowa prowadzi się za pomocą leków farmakologicznych. Są to leki przeciwtarczycowe (tyreostatyki), np. tiamazol lub propylotiouracyl, które hamują produkcję hormonów tarczycy, łagodzą symptomy tj. drżenie rąk czy gwałtowne bicie serca. Schemat leczenia najczęściej polega na podawaniu wyższej dawki i stopniowemu jej obniżaniu, aż do uzyskania dawki podtrzymującej. Optymalny cza leczenia wynosi około 18 miesięcy do osiągnięcia remisji immunologicznej.

Innym rodzajem leczenia jest doustne podawanie jodu promieniotwórczego. Stosuje się go w radykalnym leczeniu choroby nadczynności tarczycy, gdyż niszczy on nieodwracalnie komórki tarczycy. W 75% przypadków wystarcza jednorazowe podanie jodu, jednak jest on absolutnie przeciwskazany dla kobiet w ciąży i karmiących.

Najbardziej radykalną metodą jest subtotalne lub całkowite usunięcie tarczycy, po którym należy wspomagać się leczeniem farmakologicznym za pomocą hormonu L-tyroksyny, aby nie doszło do niedoczynności tego gruczołu.

Substancje czynne stosowane w leczeniu chorób endykronologicznych:

• Cynakalcet
• Jodek potasu
• Lewotyroksyna