Nietolerancja laktozy czy alergia na białko w krowim mleku? Która jest bardziej niebezpieczna dla naszego zdrowia?

Nie ma czegoś takiego jak alergia na laktozę. Mówimy o „nietolerancji laktozy” lub „alergii na białko mleka krowiego”, dwóch zupełnie innych stanach chorobowych.

Alergia na białka mleka krowiego: czym jest i jakie są jej konsekwencje?

Alergia to nadmierna reakcja organizmu na substancję (alergen), która dla większości ludzi jest nieszkodliwa. Gdy osoba uczulona ma kontakt z danym alergenem, jej układ odpornościowy ulega zmianie, tworząc mechanizmy obronne, które są szkodliwe. W przypadku alergii na mleko reakcja dotyczy zawsze białek, a nigdy cukrów.

Nietolerancja laktozy

Objawy alergii na białka mleka krowiego.

Istnieją dwa typy alergii na białka mleka, w zależności od mechanizmu, który je wywołuje, a każdy typ powoduje inne objawy.

Nie immunoglobulinowa E

Objawy są bardziej opóźnione, co bardzo utrudnia diagnozę (stolce z czerwoną krwią, wymioty, biegunka, słaby przyrost masy ciała, zaparcia, refluks żołądkowo-przełykowy, ciężka kolka itp.)

Immunoglobuline E (IgE)

Reakcja jest bardzo szybka, niemal natychmiast po wypiciu mleka, a główne objawy to reakcje skórne, objawy ze strony układu oddechowego, obrzęk, a nawet anafilaksja i wstrząs.

Podobnie jak w przypadku każdej innej alergii pokarmowej, alergia na białka mleka krowiego może zagrażać życiu. Dzieje się tak, gdy reakcja alergiczna jest tak silna, że prowadzi do anafilaksji.

Najbardziej charakterystyczne początkowe objawy anafilaksji to świąd, uczucie mrowienia, niepokój i ogólne złe samopoczucie. Później pojawiają się poważniejsze symptomy, takie jak uczucie ucisku w gardle, trudności w przełykaniu czy uczucie dławienia.

Gdy zaatakowany jest układ sercowo-naczyniowy, objawy są niezwykle poważne i charakteryzują się bólem w klatce piersiowej, omdleniami, kołataniem serca, niskim ciśnieniem krwi i utratą przytomności.

Osoby uczulone na białka mleka nie spożywać mleka ani jego przetworów. Choć niestety jest to powszechne błędne przekonanie nawet w branży gastronomicznej, osoba uczulona na białka mleka nigdy nie powinna spożywać mleka, nawet jeśli nie zawiera ono laktozy. Nie powinna też spożywać produktów z laktozą, nawet jeśli na etykiecie nie wyszczególniono żadnego białka mleka.

Zobacz także wykaz leków: Odczulanie (immunoterapia alergenowa)

Reklama

Jest to najczęstsza alergia w dzieciństwie.

Alergia na białka mleka krowiego jest najczęstszą alergią pokarmową u niemowląt i małych dzieci. Częstość jej występowania szacuje się na 2 do 8 procent. Ma zwykle dobre rokowania co do wyleczenia w pierwszych latach życia, a jeśli nie ustępuje samoistnie, dostępne są programy doustnej immunoterapii o wysokim wskaźniku skuteczności. Jednak każdy przypadek jest wyjątkowy i powinien być traktowany indywidualnie i zawsze pod nadzorem lekarza.

Kiedy pokarm nie jest przyswajany przez organizm z powodu niedoboru trawiennego, enzymatycznego lub metabolicznego, nazywa się to nietolerancją. W przeciwieństwie do alergii, nietolerancje nie angażują układu odpornościowego.

Nietolerancja laktozy występuje, ponieważ organizm nie jest w stanie strawić cukru mlecznego (laktozy). To właśnie enzym laktaza, który jest obecny w jelicie cienkim, rozkłada laktozę na prostsze cukry (glukozę i galaktozę), dzięki czemu mogą one zostać wchłonięte do krwiobiegu.

Gdy aktywność enzymu jest zbyt niska, laktoza nie może być strawiona i przechodzi do jelita grubego, gdzie jest fermentowana przez bakterie flory jelitowej. Może to powodować objawy jelitowe, takie jak wzdęcia, ból i biegunka. Osoby nietolerujące laktozy nie powinny spożywać produktów zawierających laktozę, choć mogą spożywać produkty mleczne bez laktozy.

Pojęcie „alergii na laktozę” to fikcja.

Laktoza to cukier, który może powodować nietolerancję pokarmową u osób, którym brakuje enzymu laktazy. Cukry nie są przyczyną alergii. Alergie pokarmowe są wywoływane przez białka w żywności. Osoby nietolerujące laktozy mogą spożywać produkty mleczne bez laktozy.

Dieta osoby z nietolerancją laktozy musi być dostosowana do jej specyficznych objawów i diagnozy. Niektórzy pacjenci dobrze tolerują fermentowane produkty mleczne, niewielkie ilości mleka lub produkty o niskiej zawartości laktozy. Podczas gdy inni z silniejszym poziomem nietolerancji powinni całkowicie wyeliminować laktozę ze swojej diety.

Nietolerancja laktozy w wieku dorosłym.

Chociaż nietolerancja laktozy może rozpocząć się w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania, objawy są zwykle bardziej zauważalne w dorosłości. Istnieje również typ nietolerancji laktozy w dzieciństwie, który jest przejściowy i związany z chorobami powodującymi uszkodzenie ściany jelita. Zdarza się to np. po biegunce, jeśli cierpisz na celiakię, jeśli masz inne nietolerancje pokarmowe, pasożyty.

Podsumowanie.

1. Nie ma czegoś takiego jak alergia na laktozę. Jest natomiast alergia na białka mleka krowiego.

2. Alergia to reakcja układu odpornościowego. Nietolerancja to reakcja na poziomie jelit.

3. Objawy reakcji alergicznej są zróżnicowane i mogą być ciężkie, a nawet zagrażające życiu. Objawy nietolerancji laktozy są wyłącznie trawienne i nigdy nie wywołają ciężkiej reakcji, takiej jak anafilaksja.

4. Nietolerancję laktozy wykrywa się za pomocą testu wydychanego wodoru lub testu H2, który polega na doustnym podawaniu małych dawek laktozy przez określony czas. Można ją również zdiagnozować za pomocą badania cukrów i substancji redukujących w kale.

5. Alergię na białka mleka krowiego diagnozuje się za pomocą testów skórnych oraz badań krwi, które określają poziom przeciwciał IgE przeciwko białkom mleka.

6. Osoby uczulone na mleko nie mogą spożywać mleka ani jego przetworów, natomiast osoby z nietolerancją laktozy mogą nadal pić mleko, o ile nie zawiera ono laktozy.

Naszych publikacji nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję indywidualnie w porozumieniu z pacjentem.