Pseudoefedryna
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Pseudoefedryna – amina sympatykomimetyczna wykazującą działanie pobudzające na układ adrenergiczny. Jest syntetycznym analogiem efedryny, jednak wykazuje słabsze działanie pobudzające na ośrodkowy układ nerwowy (OUN). W farmacji substancja ta, występuje w postaci chlorowodorku lub siarczanu pseudoefedryny i jest zaliczana do wykazu substancji o działaniu psychoaktywnym.
Pseudoefedryna stosowana jest głównie w leczeniu zapalenia błony śluzowej nosa i zapalenia zatok w przebiegu zakażeń górnych dróg oddechowych lub alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa. Przyjęcie tej substancji powoduje skurcz naczyń krwionośnych oraz zmniejszenie objętości błony śluzowej nosa, co powoduje mniejsze wytwarzanie wydzieliny i zmniejszenie stanu zapalnego. Zazwyczaj występuje w postaci preparatów złożonych z innymi substancjami np. przeciwbólowymi, przeciwzapalnymi czy przeciwalergicznymi. Leków zawierających pseudoefedrynę nie należy stosować dłużej niż kilka dni, bez konsultacji z lekarzem.
Możliwe działania niepożądane: suchość w jamie ustnej, nudności, wymioty, zawroty głowy, bezsenność, nerwowość, zaburzenia rytmu serca, tachykardia. Rzadko świąd, wysypka lub obrzęk naczynioruchowy.
Uwaga: Pseudoefedryny nie należy stosować u pacjentów stosujących furazolidon oraz pacjentów, którzy przyjmują lub przyjmowali przez ostatnie 2 tygodnie leki z grupy inhibitorów monoaminooksydazy, ponieważ jednoczesne stosowanie może prowadzić do wzrostu ciśnienia tętniczego krwi lub przełomu nadciśnieniowego.
