Piperachina tetrafosforanu

Piperachina tetrafosforanu, znana również jako piperaquinum, to wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, pochodna chinoliny. Jest stosowany w leczeniu malarii, zazwyczaj w połączeniu z dihydroartemizyną.

Dokładny mechanizm działania piperachiny nie jest jeszcze w pełni zrozumiały, ale najprawdopodobniej jest podobny do mechanizmu działania chlorochiny. Chlorochina wiąże się z hemem wewnątrz zarodźca malarii, uniemożliwiając jego detoksykację na drodze polimeryzacji.

Piperachina była powszechnie stosowana w Chinach od 1978 roku w monoterapii, co prowadziło do pojawiania się oporności. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, piperachina powinna być stosowana z dihydroartemizyną w leczeniu niepowikłanej malarii spowodowanej przez różne gatunki Plasmodium.

Piperachina może powodować następujące działania niepożądane: ból głowy, eozynofilia, gorączka, niedokrwistość, astenia, tachykardia, wydłużenie odstępu QT (szczególnie w końcowym okresie leczenia).

Wzór sumaryczny piperachiny to C29H32Cl2N6, a masa molowa wynosi 535,52 g/mol. Każda tabletka powlekana zawiera 160 mg piperachiny tetrafosforanu (w postaci czterowodnej; PQP) oraz 20 mg artenimolu.