Wirus żółtej gorączki i gorączki denga

Wirus żółtej gorączki i gorączki denga są wykorzystywane jako substancje czynne w niektórych szczepionkach.

Szczepionka na dengę zawiera osłabione wirusy żółtej gorączki, które zostały zmodyfikowane tak, aby zawierały białka wirusa denga. Szczepionka ta jest stosowana do ochrony przed chorobą denga u osób w wieku od 6 do 45 lat, które miały wcześniejsze zakażenie wirusem denga. Choroba denga jest tropikalną chorobą przenoszoną przez komary, wywołaną przez wirusa denga, prowadzącą do łagodnych, grypopodobnych objawów u większości osób. Istnieje kilka odmian (nazywanych serotypami) wirusa denga i szczepionka chroni przed serotypami 1, 2, 3 i 4.

Szczepionki działają poprzez „nauczenie” układu odpornościowego (naturalnych obron organizmu), jak bronić organizm przed chorobą. Szczepionka na dengę zawiera osłabione wirusy, które nie powodują choroby. Gdy osoba otrzymuje szczepionkę, układ odpornościowy rozpoznaje białka denga w osłabionych wirusach jako „obce” i produkuje przeciwciała przeciwko nim. W przyszłości, gdy osoba zetknie się z wirusem denga, te przeciwciała wraz z innymi składnikami układu odpornościowego będą w stanie zabić wirusa i pomóc chronić przed chorobą.

Wirusy żółtej gorączki i denga mają wiele podobieństw: oba są wirusami przenoszonymi przez komary. Oba są powszechne w tropikalnych i subtropikalnych regionach świata. W większości przypadków denga i żółtej gorączki pacjenci prezentują objawy grypopodobne, takie jak gorączka, dreszcze, bóle mięśni i ciała, nudności i/lub wymioty. Jednak główną różnicą między dengą a żółtą gorączką jest szczepienie. Szczepionka na żółtą gorączkę została opracowana przez Maxa Theilera z Fundacji Rockefellera, który otrzymał Nagrodę Nobla w 1951 roku. Dzisiaj CDC zaleca, aby każda osoba powyżej 9 miesiąca życia otrzymała szczepionkę przeciwko żółtej gorączce przed podróżą do obszarów zagrożonych chorobą. Ponieważ obecnie nie ma specyficznych leków na leczenie żółtej gorączki, szczepienie jest najlepszą opcją dla podróżnych.