Wemurafenib

Wemurafenib to drobnocząsteczkowy inhibitor kinazy serynowo-treoninowej BRAF. Mutacje genu BRAF dotyczące kodonu 600 (walina) powodują konstytutywną aktywację białek BRAF, co może prowadzić do proliferacji komórki, przy nieobecności czynników wzrostu niezbędnych w prawidłowych warunkach. Wemurafenib może silnie hamować kinazy BRAF z aktywującymi mutacjami w kodonie 600.

Całkowita dostępność biologiczna leku nie jest znana. Po podaniu doustnym mediana tmax wynosi ok. 4 h. Wemurafenib wykazuje znaczną zmienność parametrów między leczonymi osobami. Posiłek bogaty w tłuszcze zwiększa względną dostępność biologiczną pojedynczej dawki oraz medianę tmax, która wynosi 8 h. Lek w dużym stopniu wiąże się z białkami osocza (>99%). In vitro wemurafenib jest metabolizowany głównie przy udziale CYP3A4 oraz jest substratem i inhibitorem glikoproteiny P. Lek ulega glukuronidacji i glikozylacji. W osoczu występuje głównie w postaci niezmienionej (95%). Szacunkowy t1/2 wynosi 51,6 h. 94% metabolitów wemurafenibu ulega wydaleniu z kałem, a <1% z moczem. Wydalanie leku w postaci niezmienionej z żółcią może być istotną drogą eliminacji.

Wemurafenib jest stosowany jako monoterapia u dorosłych pacjentów z czerniakiem nieresekcyjnym lub z przerzutami, wykazującym mutację BRAF V600. Jest również stosowany w leczeniu choroby Erdheima-Chestera, rzadkiego nowotworu krwi. Przed rozpoczęciem leczenia wemurafenibem należy potwierdzić za pomocą zwalidowanego testu występowanie mutacji BRAF V600 w komórkach nowotworowych pacjenta. Nie określono skuteczności oraz bezpieczeństwa stosowania wemurafenibu u pacjentów z nowotworem, w którym wykryto rzadkie mutacje BRAF V600 inne niż V600E i V600K.