Natalizumab

Natalizumab to ludzkie przeciwciało monoklonalne, które działa na białko zwane α4β1 integriną na białych krwinkach zaangażowanych w stan zapalny. Przypuszcza się, że poprzez przyłączanie do integryny, natalizumab zatrzymuje białe krwinki przed wnikaniem do tkanki mózgu i rdzenia kręgowego, co redukuje stan zapalny i wynikające z tego uszkodzenie nerwów.

Natalizumab jest stosowany w leczeniu stwardnienia rozsianego (MS), choroby nerwów, w której zapalenie niszczy osłonkę ochronną otaczającą nerwy i uszkadza same nerwy. Jest używany w rzutowo-remisyjnym MS, typie MS, w którym pacjent ma ataki (rzuty) między okresami stabilnych objawów (remisje).

Leczenie natalizumabem powinno być rozpoczęte i nadzorowane przez lekarza, który ma doświadczenie w leczeniu chorób układu nerwowego. Natalizumab jest podawany jako infuzja do żyły raz na 4 tygodnie. Jeśli nie ma wyraźnej korzyści dla pacjenta po 6 miesiącach, lekarz powinien ponownie ocenić leczenie.

Najczęstszymi skutkami ubocznymi są infekcje układu moczowego, zapalenie nosa i gardła, ból głowy, zawroty głowy, nudności, ból stawów i zmęczenie.

Natalizumab został zatwierdzony do użytku medycznego w Stanach Zjednoczonych w 2004 roku. Później został wycofany z rynku przez producenta po tym, jak został powiązany z trzema przypadkami rzadkiego stanu neurologicznego zwanego postępującą wieloogniskową leukoencefalopatią (PML) po podaniu w połączeniu z interferonem beta-1a, innym lekiem immunosupresyjnym często stosowanym w leczeniu stwardnienia rozsianego. Po przeglądzie informacji o bezpieczeństwie i braku dalszych zgonów, lek powrócił na rynek amerykański w 2006 roku w ramach specjalnego programu na receptę.