Karfilzomib

Karfilzomib jest inhibitorem proteasomu, co oznacza, że blokuje proteasom, układ wewnątrzkomórkowy, który rozkłada białka, gdy nie są już one potrzebne. Chemicznie jest to tetrapeptyd epoxyketon i analog epoxomicinu.

Karfilzomib działa przeciwnowotworowo (cytostatycznie, cytotoksycznie). Jest stosowany w leczeniu szpiczaka mnogiego u pacjentów, u których wcześniejsze terapie nie przyniosły skutku. Substancja czynna jest wskazana w połączeniu z deksametazonem, deksametazonem i daratumumabem, oraz deksametazonem i lenalidomidem.

Karfilzomib jest podawany dożylnie w formie infuzji. Dawka stosowana w leczeniu zależy od powierzchni ciała pacjenta, masy ciała chorego, rodzaju leków z jakimi jest skojarzona substancja czynna, toksyczności związku dla pacjenta (objawy hematologiczne), chorób towarzyszących (zaburzenia czynności nerek i wątroby).

W czasie terapii substancją czynną konieczne jest odpowiednie nawodnienie chorego. Stosowanie karfilzomibu związane jest z występowaniem działania niepożądanego jakim jest nadciśnienie tętnicze. Zaleca się regularną kontrolę chorego pod tym kątem. Substancja czynna może mieć toksyczny wpływ na układ oddechowy oraz powodować nadciśnienie płucne. Jeśli u chorego wystąpią objawy ze strony układu oddechowego (na przykład duszność), należy przerwać leczenie.