Opryszczka w nosie – jak ją wyleczyć?

Opryszczka w nosie jest chorobą wywoływaną przez wirusa Herpes Simplex. Początkowo objawia się ona jako swędzenie i mrowienie. Następnie dochodzi do pojawiania się drobnych pęcherzyków na błonie śluzowej nosa lub jego okolicy. Po kilku dniach zmieniają się one w bolesne nadżerki oraz strupki. Leczenie tej przykrej dolegliwości polega przeważnie na miejscowym stosowaniu środków odkażających i tabletek oraz maści o działaniu przeciwwirusowym.

Jak można zarazić się opryszczką?

Wirus HSV1 odpowiedzialny za powstawanie opryszczki jest przenoszony drogą kropelkową lub przez bezpośredni kontakt między ludźmi – dotyk czy używanie wspólnych ręczników lub sztućców. Do zakażenia dojść może także w wyniku pocałunków, kontaktów seksualnych czy okołoporodowo. Wirus opryszczki, po zakażeniu pierwotnym przechodzi w stan latencji w komórkach nerwowych, gdzie jest w stanie przetrwać w zakażonym organizmie do końca życia. Uaktywnia się on w sytuacji, gdy mamy do czynienia ze spadkiem odporności. Do wystąpienia opryszczki predysponuje cukrzyca, silny stres, przeziębienie, niewłaściwa dieta oraz menstruacja.

opryszczka w nosie

Sprawdź ulotki i opinie pacjentów o przykładowych lekach stosowanych w dermatologii: trądzik (Izotek, Chlorocyclinum 3%, Efracea, Skyrizi, Acnelec, Epiduo Forte, Aklief, Duac, Klindacin T, Benzacne),  wszawica (Sora Forte), łuszczyca (Enstilar, Skilarence, Tremfya, Ovixan, Skyrizi, Taltz, Clarelux, Psotriol, Cosentyx, Acitren), rogowacenie słoneczne (Solacutan), atopowe zapalenie skóry (Protopic, Afloderm, Maxicortan, Dupixent), łysienie androgenowe (Minovivax, Propecia) grzybica/łupież (Travogen, Afloderm, Myconafine, Pirolam lakier).

Objawy opryszczki

Opryszczka w nosie to problem, który dotyczy osób w każdym wieku. Widoczne zmiany skórne są przeważnie poprzedzone kłuciem, pieczeniem i swędzeniem. Po około dobie, skóra staje się czerwona i pojawiają się bolesne pęcherzyki wypełnione przezroczystym płynem. Z czasem zaczynają one pękać, pozostawiając drobne ranki oraz nadżerki. Następnie w ich miejscu pojawiają się strupki, które odpadają samoistnie po upływie kilku dni. Zmiany przeważnie goją się bez pozostawiania śladów. Choroba ta ma tendencję do nawracania.

Pęcherzyków, ranek i nadżerek nie wolno rozdrapywać ani dotykać – dojść może w ten sposób do rozprzestrzeniania się opryszczki w inne okolice twarzy i ciała. Do pierwszego kontaktu z wirusem dochodzi najczęściej już w dzieciństwie. Rozwój opryszczki jest związany z wysoka zakaźnością wirusa i jego dużą powszechnością. Pierwotna zakażenia często przebiegają bezobjawowo albo z dolegliwościami, które z łatwością można pomylić ze zwykłym przeziębieniem – uczuciem rozbicia, stanem podgorączkowym czy bólami kostno – mięśniowymi. Następnie wirus przechodzi w stan uśpienia i aktywuje się w przypadku spadku odporności.

Reklama

Jak pozbyć się opryszczki?

Aby uniknąć uaktywnienia się wirusa, warto zadbać o swoją odporność. W tym celu niezbędna będzie odpowiednia ilość snu, regularna aktywność fizyczna oraz prawidłowa dieta. Do aktywacji wirusa dojść może także na skutek nadmiernego przegrzania organizmu lub jego wychłodzeniu. W związku z tym, pamiętać należy o odpowiednim ubiorze dostosowanym do panujących aktualnie warunków atmosferycznych?

Leczenie opryszczki w nosie jest najczęściej miejscowe. Do tego celu dobrze sprawdzą się maści odkażające oraz osuszające, w szczególności te na bazie cynku oraz acyklowiru. Druga z substancji ma właściwości przeciwwirusowe i hamuje ich namnażanie. Jeżeli choroba ma ciężki przebieg, stosuje się specjalne tabletki na opryszczkę.

Jeżeli opryszczka w nosie ma tendencję do nawracania się, jej objawy są bolesne i utrudniają oddychanie, przeniosła się ona na inne części ciała, ma nietypowy przebieg lub występuje u niemowlęcia lub kobiety w ciąży, niezbędne będzie się skontaktowanie z lekarzem, który zaproponuje stosowny program leczenia.

Naszych publikacji nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję indywidualnie w porozumieniu z pacjentem.