Kandydoza, znana również jako drożdżyca, jest infekcją grzybiczą wywoływaną przez drożdżaki z rodzaju Candida, najczęściej Candida albicans. Te mikroorganizmy są naturalnie obecne w ludzkim organizmie, ale w pewnych warunkach mogą się nadmiernie namnażać, prowadząc do choroby.
Przyczyny kandydozy – warunki sprzyjające rozwojowi
Do czynników sprzyjających rozwojowi kandydozy należą długotrwała antybiotykoterapia, która zaburza naturalną mikroflorę organizmu, osłabienie układu odpornościowego, na przykład w wyniku chorób nowotworowych czy niewyrównanej cukrzycy, a także żywienie pozajelitowe, które może zmieniać skład mikrobioty jelitowej. Inne przyczyny to zabiegi chirurgiczne, w tym transplantacje i cewnikowanie, które mogą stanowić drogę dla zakażeń, oraz stosowanie terapii hormonalnej i immunosupresyjnej, które wpływają na odporność. Ponadto, czynniki takie jak ciąża, alkoholizm, narkomania, czy nawet rozległe rany pourazowe i pooperacyjne mogą zwiększać ryzyko kandydozy.
Sprawdź ulotki i opinie pacjentów o przykładowych lekach stosowanych przez kobiety: leczenie infekcji intymnych różnego pochodzenia (Fluomizin, Trioxal, Macmiror Complex 500, Izovag, Gynoxin Uno, Ipozumax ), endometrioza (Primolut-Nor, Provera, Diemono, Probella, Endovelle, Zafrilla), menopauza (Intrarosa, Femoston Conti, Remifemin, Ovestin, Oekolp forte, Klimadynon, Systen 50, Velbienne mini, Progesterone Besins, Systen Conti, Femoston mini, Angeliq, Vagifem, Lenzetto), środki antykoncepcyjne (Liberelle, Aidee, Slinda, Mercilon, Ginoring, PolaRing, Midiana, Dionelle, Lemena, Vines).
Kandydoza – objawy
Objawy kandydozy mogą się różnić w zależności od miejsca zakażenia. W przypadku błon śluzowych, takich jak jamy ustnej czy pochwy, objawy obejmują świąd, pieczenie, białe, serowate wydzieliny oraz zaczerwienienie i obrzęk tkanki. Infekcja skóry może prowadzić do pojawienia się wysypki, rumieniowych plam oraz swędzenia. Kandydoza paznokci objawia się zaczerwienieniem, obrzękiem okolic paznokcia, a czasem nawet ropnym wyciekiem. Przyczyną kandydozy jest zazwyczaj dysbalans mikroflory, który może być spowodowany przez czynniki takie jak długotrwałe stosowanie antybiotyków, zaburzenia hormonalne, wysoki poziom cukru we krwi, czy osłabiony system odpornościowy. Leczenie zależy od lokalizacji i nasilenia infekcji, ale często obejmuje stosowanie miejscowych kremów, lakierów do paznokci, globulek dopochwowych lub płynów do płukania jamy ustnej.
Rodzaje kandydozy
Istnieje wiele rodzajów kandydozy, w tym kandydoza skóry, która objawia się zaczerwienieniem, swędzeniem i możliwym białawym nalotem, szczególnie w fałdach skórnych i międzypalcowych. Kandydoza pochwy jest kolejnym typem, charakteryzującym się świądem, pieczeniem, nieprawidłową wydzieliną i dyskomfortem podczas oddawania moczu. Kandydoza przewodu pokarmowego może prowadzić do objawów takich jak ból brzucha, nudności i zaburzenia trawienia. Warto zaznaczyć, że kandydoza może również przyjmować formy inwazyjne, takie jak kandydemia, która jest poważnym stanem mogącym prowadzić do zakażenia krwi i wymaga natychmiastowej interwencji medycznej.
Grzybice miejsc intymnych
Niemal wszystkie grzybiczne zakażenia okolic intymnych są wywołane przez grzyby z grupy drożdżaków, należący do rodzaju Candida albicans, stąd schorzenie zwane jest drożdżycą lub kandydozą. Grzyby te są naturalnym składnikiem zdrowej mikroflory pochwy. Wskutek stresu, osłabienia układu odpornościowego, zmian hormonalnych lub leczenia antybiotykami-rozmnażają się nadmiernie i wywołują stan zapalny sromu, przedsionka pochwy oraz pochwy, powodując zaczerwienienie, obrzęk i świąd sromu, upławy, bolesność przy stosunkach płciowych.
Na szczęście można się ustrzec drożdżycy, przestrzegając zaleceń profilaktycznych. Jeśli jednak dojdzie do zapalenia, nie należy wpadać w panikę. Zakażenia drożdżakami są na ogół łatwe w leczeniu. W łagodnie przebiegających zapaleniach sromu pomóc mogą nasiadówki. Większość leków przeciwgrzybiczych na receptę stosuje się miejscowo; mają postać kremów, maści, czoków lub globulek. Ich skuteczność ocenia się na 85-95%. Należy je dawkować zgodnie z instrukcją oraz stosować zazwyczaj od 3 dni do tygodnia.
Leczenie drożdżycy pochwy
Leczenie drożdżycy pochwy, znanej również jako kandydoza, jest procesem, który wymaga odpowiedniego podejścia terapeutycznego. Zaleca się stosowanie leków przeciwgrzybiczych, zarówno miejscowo w postaci kremów, maści, czopków dopochwowych, jak i doustnie. Flukonazol jest często wybieranym środkiem ze względu na swoją skuteczność w leczeniu tej dolegliwości. W przypadku nawracającej drożdżycy pochwy, gdzie infekcje pojawiają się cztery lub więcej razy w roku, zalecane jest stosowanie flukonazolu w dawkach podtrzymujących. Inną substancją stosowaną w leczeniu tego schorzenia jest mykafungina, która także znalazła zastosowanie w zapobieganiu infekcjom spowodowanym przez Candida. Ważne jest również leczenie partnera seksualnego, aby uniknąć reinfekcji. Ponadto, zaleca się utrzymanie prawidłowej higieny intymnej oraz unikanie czynników sprzyjających rozwojowi infekcji, takich jak nadmierna wilgotność czy noszenie bielizny z niewłaściwych materiałów. W przypadku nawracających infekcji, warto rozważyć konsultację z lekarzem w celu ustalenia indywidualnego planu leczenia.
Zobacz: Środki na grzybicę miejsc intymnych
Podstawowe badania laboratoryjne (np. cukier we krwi) są niezbędne wówczas, gdy zapalenie nie ustępuje lub szybko powraca. Wielokrotne stosowanie środków miejscowych może doprowadzić do wytworzenia się u Candida albicans oporności na leki. Około 10% kobiet cierpiących na drożdżycę jest zakażonych takimi opornymi szczepami. W takim przypadku lekarz przepisze inne leki.
Zobacz także spis leków stosowanych przez kobiety. Znajdziesz tu między innymi wykaz leków na infekcje intymne, tabletki antykoncepcyjne, leki stosowane w menopauzie.
Naszych publikacji nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję indywidualnie w porozumieniu z pacjentem.
