Vancomycin-MIP

Wankomycyna jest antybiotykiem bakteriobójczym, o wąskim zakresie działania. Wrażliwe na ten lek są przede wszystkim Gram-dodatnie bakterie tlenowe i beztlenowe, z wyjątkiem Bacteroides. Rzadko wykształca się po leczeniu oporność wtórna bakterii.

Wskazania do stosowania Vancomycin-MIP:

Stosowanie doustne

Wankomycynę w postaci proszku po rozpuszczeniu można stosować doustnie w następujących wskazaniach:
– poantybiotykowe rzekomobłoniaste zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy (wywołane przez bakterie Clostridium difficile);
– gronkowcowe zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy.
Pozajelitowe podawanie wankomycyny jest w tych schorzeniach nieskuteczne.

Stosowanie dożylne
Wankomycyna pozajelitowo wskazana jest w leczeniu ciężkich zakażeń, wywołanych przez gronkowce (zwłaszcza oporne na metycylinę), enterokoki i paciorkowe (w tym szczepy oporne na penicylinę) również u pacjentów, u których występuje nadwrażliwość na antybiotyki -laktamowe.

Wankomycynę stosuje się w następujących zakażeniach:
– zapalenia wsierdzia;
– zakażenia kości (zapalenie kości, zapalenie kości i szpiku);
– zapalenia płuc;
– posocznica;
– zakażenia tkanek miękkich.

Stosowanie doustne
Dorosłym z zapaleniem jelita cienkiego i okrężnicy podaje się zazwyczaj 500 mg do 2 g wankomycyny na dobę w 3 lub 4 dawkach podzielonych. Dzieciom podaje się 40 mg/kg mc. na dobę w 3 lub 4 dawkach podzielonych. Maksymalna dawka dobowa wankomycyny wynosi 2 g.

Sposób podawania doustnego
Zawartość jednej fiolki Vancomycin-MIP 500 należy rozpuścić w 10 ml wody, a zawartość jednej fiolki Vancomycin-MIP 1000 należy rozpuścić w 20 ml wody. Można pobierać dawki pojedyncze (np. 2,5 ml = 125 mg wankomycyny) i w niewielkim rozcieńczeniu podawać pacjentowi do wypicia lub wprowadzić przez sondę żołądkową. Do sporządzonego roztworu można przed podaniem dodać środek poprawiający smak, np. powszechnie stosowane syropy.

Stosowanie dożylne

Dzieci
Zalecana dawka dobowa wynosi 40 mg/kg mc. i podaje się ją w 4 dawkach podzielonych, tzn. 10 mg/kg mc. co 6 godzin.
U niemowląt i noworodków zalecana dawka początkowa wynosi 15 mg/kg mc., a dawka podtrzymująca 10 mg/kg mc., podawana dożylnie co 12 godzin u noworodków w pierwszym tygodniu życia lub co 8 godzin u noworodków od 2. do 4. tygodnia życia. Każdą dawkę podaje się w infuzji trwającej co najmniej 60 min. Zalecane jest kontrolowanie stężenia leku w osoczu; po 1 godzinie od zakończenia infuzji powinno się ono mieścić pomiędzy 30 i 40 mg/ml. Minimalne stężenie leku bezpośrednio przed podaniem następnej dawki powinno wynosić od 5 do 10 mg/l.

Dorośli
Zalecana dawka wynosi 500 mg podawane dożylnie co 6 godzin lub 1 g co 12 godzin.

Dawkowanie leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby
U pacjentów z niewydolnością nerek lekarz dostosuje dawkę w zależności od sprawności wydzielania moczu. Szczegółowe informacje zamieszczono na końcu ulotki, w punkcie „Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego”.

Sposób podawania dożylnego
Szczegółową instrukcję zamieszczono na końcu ulotki, w punkcie „Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego”.

Czas stosowania
Okres trwania leczenia zależy od rodzaju zakażenia, klinicznego przebiegu choroby oraz wyniku badania bakteriologicznego. W przypadku zapalenia jelita cienkiego i okrężnicy wankomycynę należy przyjmować doustnie przez 7-10 dni.

Lek Vancomycin-MIP należy podawać regularnie, za każdym razem o tej samej porze.
Lekarz zaleci, jak długo należy stosować Vancomycin-MIP. Nie należy przerywać leczenia wcześniej, ponieważ wówczas działanie jego może być nieskuteczne.

Leczenie stosowane w razie przedawkowania leku:
– specyficzne antidotum nie jest znane;
– duże stężenie wankomycyny w osoczu można skutecznie zmniejszyć za pomocą hemodializy z zastosowaniem membran polisulfonowych, a także metodą hemofiltracji lub hemoperfuzji z zastosowaniem żywic polisulfonowych;
– w razie przedawkowania leku konieczne jest leczenie objawowe oraz utrzymanie czynności nerek.

W razie przyjęcia większej dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Nie dotyczy.

Brak wystarczających obserwacji na temat stosowania wankomycyny w okresie ciąży i karmienia piersią u ludzi. Wankomycynę można podawać kobietom ciężarnym jedynie wówczas, gdy korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu leku na występowanie wad rozwojowych.

Wankomycyna przenika do mleka matki i dlatego w okresie stosowania leku należy przerwać karmienie piersią, w przeciwnym wypadku u dziecka karmionego piersią mogą wystąpić objawy niepożądane.