Jodek sodu Na131I, roztwór do wstrzykiwań

Jodek sodu Na131I, roztwór do wstrzykiwań jest lekiem radiofarmaceutycznym, który zawiera substancję aktywną, promieniotwórczy izotop jodu-131. Jod-131. W czasie przemiany jądrowej emituje promieniowanie (beta minus o maksymalnej energii 606 keV i kwanty promieniowania gamma o energiach 248 keV,364 keV, 637 keV i 723 keV), które mogą być rejestrowane. Czas połowicznego rozpadu jodu-131 jest bardzo krótki i wynosi 8,04 dnia, co wpływa istotnie na bezpieczeństwo jego stosowania.
Jodek sodu Na131I, roztwór do wstrzykiwań to preparat przystosowany do podawania dożylnego. Lek przeznaczony jest do bezpośredniego podawania pacjentom w dawkach o różnej aktywności promieniotwórczej, zależnej od prowadzonego leczenia oraz zależnych od przeznaczenia: innych w diagnostyce i innych w terapii.

Radiofarmaceutyk ten znajduje zastosowanie w diagnostyce zaburzeń czynności tarczycy (nadczynność i niedoczynność), do oceny położenia tkanki tarczycowej (w tym ektopii), jej wielkości, kształtu, czynnościowej charakterystyki zmian ogniskowych: guzków „zimnych” (niegromadzących jodu), „ciepłych” (gromadzących jod w takim samym stopniu jak prawidłowy miąższ tarczycy). Jest podstawowym radioizotopem w diagnostyce zmian przerzutowych raków zróżnicowanych tarczycy (po operacyjnym usunięciu gruczołu tarczowego lub ablacji radioizotopowej). W scyntygrafii gruczołu tarczowego i przerzutów w raku tarczycy.

W leczeniu: wola guzowatego tarczycy, nadczynności tarczycy w przebiegu choroby Graves-Basedova, guzka autonomicznego, choroby Plummera. Stosowany do ablacji pozostałej tkanki tarczycowej oraz przy leczeniu przerzutów raków zróżnicowanych tarczycy.

Jodek sodu Na131I, roztwór do wstrzykiwań to preparat przystosowany do podawania dożylnego. Lek przeznaczony jest do bezpośredniego podawania pacjentom w dawkach o różnej aktywności promieniotwórczej, zależnej od prowadzonego leczenia oraz zależnych od przeznaczenia: innych w diagnostyce i innych w terapii.

Zalecana dawka terapeutyczna to sprawa podlegająca ocenie klinicznej zespołu lekarskiego.

Dawka powinna być ustalona indywidualnie dla danego przypadku. Biorąc pod uwagę dane dozymetryczne dla jodu 131I, przy terapii przerzutów należy wcześniej ustalić taką dawkę preparatu, aby zmaksymalizować oddziaływanie na miejsca przerzutowe raka i ograniczając
ją ze względu na szkodliwość promieniowania, co minimalizuje ryzyko wystąpienia komplikacji zdrowotnych.

Dawkę ustala się na podstawie obliczeń dozymetrycznych, w których podstawowymi wskaźnikami jest: objętość tkanki tzw. efektywny okres półtrwania dla 131I oraz empirycznie określona wrażliwość zmiany chorobowej na promieniowanie jonizujące. Przyjmuje się, że dawka pochłonięta w przypadku nadczynności immunogennej powinna wynosić 40-80 Gy, guzków autonomicznych: 300-400 Gy, wola obojętnego: 150 Gy.

W leczeniu: wola guzkowego nadczynnego: 185 – 370 MBq;
– guzka autonomicznego: 740 – 925 MBq;
– choroby Gravesa – Basedowa: 185 – 555 MBq;
– raka zróżnicowanego tarczycy: 1850 – 9250 MBq.
Aktywność radiofarmacetyku podawanego pacjentom powinna być zawsze rozpatrywana w relacji do jego wartości diagnostycznych i terapeutycznych. Jest to szczególnie ważne przy podawaniu dawek ablacyjnych 131I, które mogą dawać poważne efekty uboczne.

Wielkość stosowanej dawki przy leczeniu hypertyreozy jest wyliczana na podstawie 24 godz. obserwacji jodochwytności tarczycy, uwzględniając masę tarczycy i okres połowicznego rozpadu izotopu 131I. Okres połowicznego rozpadu w zdrowej tarczycy wynosi 6 dni i jest
krótszy przy hypotyreozie.

Pacjenci otrzymujący duże dawki izotopu 131I muszą być hospitalizowani z uwagi na bezpieczeństwo radiologiczne.

Aktywność dawki leku radiofarmaceutycznego podawanego pacjentom powinna być zawsze rozpatrywana w relacji do jego wartości diagnostycznych i terapeutycznych.
Dotyczy to w szczególności podawania dawek ablacyjnych 131I, które mogą dawać poważne efekty uboczne.
Preparat jest dostarczany w fiolkach, które umożliwiają wyliczenie przez lekarza aktywności dawki, jaka ma być podana pacjentowi. W przypadku, gdy dojdzie do podania nadmiernej ilości substancji radioaktywnej, ryzyko napromieniowania może być zredukowane przez
podawanie większej ilości płynów lub czynnika blokującego np. nadchloranu potasu, minimalizującego promieniowanie w tarczycy.

Nie są zalecane żadne szczególne środki ostrożności.

Jeżeli zachodzi konieczność podania radiofarmaceutyków kobietom w wieku rozrodczym, należy się upewnić, że kobieta nie jest w ciąży. Jeśli kobieta ominęła jedno miesiączkowanie, należy uznać, że jest w ciąży do momentu, gdy zostanie ona potwierdzona bądź też wykluczona.