Insulinooporność to sygnał od organizmu, żeby zmienić swój dotychczasowy styl życia. Nie jest to choroba, a rodzaj zaburzenia metabolicznego, którego nie można ignorować. Nieleczona prowadzi do rozwoju cukrzycy typu 2 i chorób układu krążenia. Czym jest insulinooporność? Jakie są jej przyczyny i objawy? Jak leczy się insulinooporność?
Co to jest insulinooporność?
Insulinooporność to zaburzenie metaboliczne, które charakteryzuje się zmniejszoną wrażliwością komórek i tkanek (np. mięśni, tkanki tłuszczowej) na działanie insuliny – hormonu, który reguluje poziom glukozy we krwi. Prowadzi to do sytuacji, w której trzustka musi produkować coraz więcej insuliny, aby utrzymać poziom glukozy w granicach normy. Rodzaje insuliny i przykładowe leki: insulina ludzka, insulina glargine, insulina lizpro, insulina aspart, insulina izofanowa, insulina degludec, insulina detemir, insulina glulizynowa.
Przyczyny insulinooporności
Dokładne podłoże powstawania insulinooporności nie jest znane. Wpływ na rozwój choroby mają przede wszystkim czynniki genetyczne, zaburzenia hormonalne, otyłość i nadwaga oraz niewłaściwa dieta, brak ruchu, stres, niedobór snu i palenie papierosów.
Objawy insulinooporności
Pierwszymi objawami mogącymi świadczyć o insulinooporności jest m.in. senność poposiłkowa (szczególnie po posiłku węglowodanowym), ochota na słodycze po większym posiłku, trudności ze zrzuceniem zbędnych kilogramów, przyrost tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha, problemy z pamięcią i koncentracją, zmęczenie i rozdrażnienie. Insulinooporności często towarzyszy również podwyższony poziom trójglicerydów i cholesterolu. Objawy choroby nie są zbyt charakterystyczne, co powoduje, że insulinooporność rozpoznawana jest w wielu przypadkach razem z cukrzycą typu 2.
Leczenie insulinooporności
Leczeniem insulinooporności zajmuje się endokrynolog lub diabetolog, który na podstawie badań (m.in. glukoza, test obciążenia glukozą tzw. OGTT) i wskaźnika HOMA-IR diagnozuje chorobę. Leczenie polega przede wszystkim na zmianie stylu życia. Najważniejsze jest przestrzeganie zdrowej zbilansowanej diety o niskim Ładunku Glikemicznym, która syci na długo i nie doprowadza do szybkich wzrostów i spadków poziomu cukru. Ważna jest również codzienna aktywność fizyczna. Ponadto warto wyeliminować używki, nauczyć się radzić sobie ze stresem oraz znaleźć czas na odpoczynek. W przypadku kiedy insulinooporności towarzyszy podwyższony poziom glukozy we krwi, konieczne jest wprowadzenie leków np. metforminy. Zwykle ma to miejsce w stanie przedcukrzycowym lub w cukrzycy typu 2. Insulinooporność w większości przypadków można wyleczyć, jednak wiąże się to ze zmianą sposobu odżywiania na całe życie.
Naszych publikacji nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję indywidualnie w porozumieniu z pacjentem.
Zobacz także spis leków na cukrzycę.
