Oman (Inula helenium L.)

Oman (Inula helenium L.) jest rośliną, której korzenie są wykorzystywane w medycynie tradycyjnej. Zawierają one wiele substancji czynnych, które wykazują różne działania biologiczne.

Główne składniki aktywne to:

• Seskwiterpeny: Olejek eteryczny z korzenia Omanu zawiera wysoki odsetek seskwiterpenów (90,2%), podczas gdy monoterpeny stanowią tylko 0,2% olejku. Główne seskwiterpeny to alantolaktona (1), izoalantolaktona (2), igalan (3) oraz mieszanina dugesialaktonu (4) i alloalantolaktonu (5).
• Epoksydy karotenoidów: W całych kwiatostanach, w tym w łuskach, stwierdzono obecność głównych epoksydów: luteiny-5,6-epoksydów, anteraksantyny, neoksantyny i wiolaksantyny.
• Kwas askorbinowy: Wykorzystywany jako standard, a całkowita zdolność przeciwutleniająca jest wyrażana jako równoważniki kwasu askorbinowego.

Warto zauważyć, że badania wykazały, że pochodzenie geograficzne rośliny nie wpływa na potencjał przeciwbakteryjny ani skład chemiczny tradycyjnego korzenia elecampane. W związku z tym dalsze badania nad zastosowaniem zidentyfikowanych związków jako potencjalnych kandydatów do kontroli przenoszenia i zakażeń gronkowcami są uzasadnione.