Solu-Medrol

Substancja czynna leku Solu-Medrol, metyloprednizolon należy do grupy leków zwanych glikokortykosteroidami. Glikokortykosteroidy przenikają przez błony komórkowe i wiążą się ze specyficznymi receptorami zlokalizowanymi w cytoplazmie. Następnie kompleksy te wnikają do jądra komórkowego stymulując dalszą syntezę różnych enzymów, które są prawdopodobnie odpowiedzialne za liczne działania glikokortykosteroidów, obserwowane po użyciu ogólnym. Oprócz istotnego wpływu na procesy zapalne i immunologiczne glikokortykosteroidy oddziałują również na metabolizm węglowodanów, białek i tłuszczów. Działają też na układ sercowo-naczyniowy, mięśnie szkieletowe oraz ośrodkowy układ nerwowy.

Lek Solu-Medrol stosowany jest jako leczenie objawowe, oprócz przypadków zaburzeń endokrynologicznych, kiedy jest stosowany jako leczenie substytucyjne, w następujących chorobach:

Zaburzenia endokrynologiczne
− pierwotna lub wtórna niedoczynność kory nadnerczy (w określonych okolicznościach w skojarzeniu z mineralokortykosteroidami)
− ostra niedoczynność kory nadnerczy (może być konieczne podawanie w połączeniu z mineralokortykosteroidami)
− leczenie stanu wstrząsu wywołanego niewydolnością kory nadnerczy, albo wstrząsu nieodpowiadającego na konwencjonalne leczenie, w razie potwierdzenia lub podejrzenia niewydolności kory nadnerczy (w przypadkach kiedy niewskazane jest podanie mineralokortykosteroidów)
− przed zabiegami chirurgicznymi oraz w przypadku ciężkiej choroby lub urazu, u pacjentów ze zdiagnozowaną niewydolnością kory nadnerczy lub zmniejszonym poziomem hormonów nadnerczy
− wrodzony przerost nadnerczy
− nieropne zapalenie tarczycy
− hiperkalcemia w przebiegu choroby nowotworowej

Choroby reumatyczne
Leczenie wspomagające do krótkotrwałego stosowania w czasie epizodu zaostrzenia lub pogorszenia stanu zdrowia w przebiegu:
− pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów
− zapalenia błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów
− reumatoidalnego zapalenia stawów, w tym młodzieńczego reumatoidalnego zapalenia stawów
− ostrego i podostrego zapalenia kaletki maziowej
− zapalenia nadkłykcia
− ostrego nieswoistego zapalenia pochewki ścięgna
− ostrego dnawego zapalenia stawów
− łuszczycowego zapalenia stawów
− zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa

Układowe choroby tkanki łącznej
W okresie zaostrzenia lub jako leczenie podtrzymujące w przebiegu:
− tocznia rumieniowatego układowego (i zapalenia nerek w przebiegu tocznia)
− ostrego reumatycznego zapalenia mięśnia sercowego
− układowego zapalenia wielomięśniowego i zapalenia skórno-mięśniowego
− guzkowego zapalenia tętnic
− zespołu Goodpastura

Choroby dermatologiczne
− pęcherzyca
− ciężka odmiana rumienia wielopostaciowego (zespół Stevensa-Johnsona)
− złuszczające zapalenie skóry
− ciężka postać łuszczycy
− pęcherzowe opryszczkowate zapalenie skóry
− ciężka postać łojotokowego zapalenia skóry
− ziarniniak grzybiasty

Choroby alergiczne
Leczenie ciężkich chorób alergicznych, w przypadku, kiedy inne metody leczenia są nieskuteczne:
− astma oskrzelowa
− wyprysk kontaktowy (kontaktowe zapalenie skóry)
− atopowe zapalenie skóry
− choroba posurowicza
− sezonowy lub całoroczny alergiczny nieżyt nosa
− reakcja nadwrażliwości na leki
− reakcje pokrzywkowe po transfuzji
− ostry niezapalny obrzęk krtani (lekiem pierwszego wyboru jest epinefryna)

Choroby oczu
Ciężkie, ostre i przewlekłe procesy alergiczne, i zapalne obejmujące oko i jego przydatki, takie jak:
− półpasiec oczny
− zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego
− zapalenie naczyniówki i siatkówki
− rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka i zapalenie naczyniówki
− zapalenie nerwu wzrokowego
− współczulne zapalenie błony naczyniowej
− zapalenie w obrębie przedniego odcinka oka
− alergiczne zapalenie spojówek
− alergiczne brzeżne owrzodzenia rogówki
− zapalenie rogówki

Choroby przewodu pokarmowego
Jako leczenie układowe w zaostrzeniu przebiegu:
− wrzodziejącego zapalenia jelita grubego
− choroby Leśniowskiego-Crohna

Choroby układu oddechowego
− objawowa sarkoidoza
− beryloza
− piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc, jednocześnie z odpowiednim leczeniem chemioterapeutykiem przeciwgruźliczym
− zespół Loefflera niepoddający się leczeniu innymi środkami
− zachłystowe zapalenie płuc
− umiarkowane lub ciężkie zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jiroveci u pacjentów z AIDS (jako leczenie wspomagające, gdy jest podane w ciągu pierwszych 72 godzin od wstępnego leczenia skierowanego przeciwko Pneumocystis)

Choroby hematologiczne
− nabyta (autoimmunologiczna) niedokrwistość hemolityczna
− idiopatyczna plamica małopłytkowa u dorosłych (wyłącznie podawanie dożylne; przeciwwskazane jest podawanie domięśniowe)
− wtórna małopłytkowość u dorosłych
− niedobór erytroblastów w szpiku
− wrodzona niedokrwistość hipoplastyczna

Choroby nowotworowe
Leczenie paliatywne:
− białaczki i chłoniaki u dorosłych
− ostra białaczka u dzieci
− poprawa jakości życia pacjentów z nowotworami w zaawansowanym stadium choroby

Obrzęki
− w celu wywołania diurezy albo remisji proteinurii w zespole nerczycowym, bez mocznicy

Układ nerwowy
− obrzęk mózgu związany z obecnością guza – pierwotnym lub przerzutowym i (lub) związanym z leczeniem chirurgicznym, lub radioterapią
− zaostrzenie w przebiegu stwardnienia rozsianego
− ostre urazy rdzenia kręgowego. Leczenie należy rozpocząć w ciągu ośmiu godzin od urazu.

Inne wskazania
− gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych z blokiem podpajęczynówkowym lub w sytuacji zagrożenia blokiem podpajęczynówkowym wraz z odpowiednią terapią przeciwgruźliczą
− włośnica z zajęciem układu nerwowego lub mięśnia sercowego
− przeszczepianie narządów
− zapobieganie nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią nowotworu

Jaki jest skład Solu-Medrol, jakie substancje zawiera?

Solu-Medrol, 40 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
– Substancją czynną leku jest metyloprednizolon w postaci soli sodowej bursztynianu.
– Pozostałe składniki pomocnicze to: laktoza jednowodna, sodu diwodorofosforan jednowodny, disodu fosforan bezwodny.
Rozpuszczalnik: alkohol benzylowy, woda do wstrzykiwań.

Solu-Medrol, 125 mg, 250 mg, 500 mg, 1000 mg, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
– Substancją czynną leku jest metyloprednizolon w postaci soli sodowej bursztynianu.
– Pozostałe składniki pomocnicze to: sodu diwodorofosforan jednowodny, disodu fosforan bezwodny.
Rozpuszczalnik: alkohol benzylowy, woda do wstrzykiwań.

Dawkowanie preparatu Solu-Medrol – jak stosować ten lek?

Ten lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza, który dostosuje dawkę leku indywidualnie dla pacjenta. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. W trakcie leczenia lekiem Solu-Medrol, a także w przypadku przerwania długotrwałego leczenia, pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza.

Lek Solu-Medrol może być podawany w postaci wstrzyknięcia dożylnego lub domięśniowego, lub wlewu dożylnego. Zalecane dawkowanie przedstawiono w tabeli poniżej. Dawka może być zmniejszona u niemowląt i dzieci, ale powinna być uzależniona od stanu pacjenta i odpowiedzi na leczenie, a nie od wieku czy masy ciała (nie powinna być mniejsza niż 0,5 mg/ kg mc./24h).

Zalecane dawkowanie leku Solu-Medrol w następujących wskazaniach:

Leczenie wspomagające w stanach zagrożenia życia
Zalecana dawka to 30 mg/kg mc., podawane dożylnie w ciągu co najmniej 30 minut. Dawkę tę można ponawiać w warunkach szpitalnych, co 4 do 6 godzin przez 48 godzin, w zależności od potrzeby klinicznej.

“Terapia przerywana” w razie bardzo ciężkich zaostrzeń chorób reumatycznych i (lub) braku odpowiedzi na standardową terapię, taką jak stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, soli złota i penicylaminy

Sugerowany schemat:
– reumatoidalne zapalenie stawów:
1 g na dobę dożylnie przez 1, 2, 3 lub 4 dni lub

1 g na miesiąc dożylnie przez 6 miesięcy.
Duże dawki kortykosteroidów mogą mieć działanie arytmogenne, dlatego takie leczenie powinno być prowadzone wyłącznie w szpitalach zaopatrzonych w elektrokardiograf i defibrylator. Dawka leku powinna być podawana przez co najmniej 30 minut i w razie braku stwierdzonej poprawy można ją powtórzyć w ciągu jednego tygodnia, lub w razie wskazań wynikających ze stanu pacjenta.

Toczeń rumieniowaty układowy w przypadku braku reakcji na standardowe leczenie (lub w okresach zaostrzenia)
1 g na dobę podawane przez 3 doby w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) trwającym przynajmniej 30 minut. Jeżeli w ciągu tygodnia po leczeniu nie wystąpi poprawa, bądź jeżeli stan pacjenta tego wymaga, powtórzyć leczenie.

Stwardnienie rozsiane w przypadku braku reakcji na standardowe leczenie (lub w okresach zaostrzenia)
1 g na dobę przez 3 lub 5 dni podawane w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (bolus), trwającym przynajmniej 30 minut. Jeżeli w ciągu tygodnia po leczeniu nie wystąpi poprawa bądź, jeżeli stan pacjenta tego wymaga, powtórzyć leczenie.

Choroby związane z obrzękami, takie jak kłębuszkowe zapalenie nerek lub toczniowe zapalenie nerek, w przypadku braku reakcji na standardowe leczenie (lub w okresach zaostrzenia)
Którykolwiek schemat w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (bolus), trwającym przynajmniej 30 minut. Jeżeli w ciągu tygodnia po leczeniu nie wystąpi poprawa, lub jeżeli stan pacjenta tego wymaga, powtórzyć leczenie.
30 mg/kg mc., co drugi dzień przez 4 dni lub
1 g na dobę przez 3, 5 lub 7 dni.

Nowotwory w stadium terminalnym (w celu poprawy jakości życia)
125 mg na dobę dożylnie przez okres do 8 tygodni.

Zapobieganie nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią nowotworu
Sugerowany schemat:
– chemioterapia wywołująca łagodne lub umiarkowane wymioty:
Podawać Solu-Medrol 250 mg dożylnie przez minimum 5 minut na godzinę przed chemioterapią, w momencie rozpoczęcia podawania chemioterapii i po zakończeniu chemioterapii. Wraz z pierwszą dawką leku Solu-Medrol dla zwiększenia efektu można także podać chlorowaną fenotiazynę.
– chemioterapia wywołująca ciężkie wymioty:
Podawać Solu-Medrol 250 mg dożylnie przez minimum 5 minut w skojarzeniu z odpowiednimi dawkami metoklopramidu lub butyrofenonu na godzinę przed chemioterapią, a następnie Solu-Medrol 250 mg dożylnie w momencie rozpoczęcia stosowania terapii i po zakończeniu chemioterapii.
Ostre urazy rdzenia kręgowego
Leczenie należy rozpocząć w ciągu ośmiu godzin od urazu, od podania 30 mg metyloprednizolonu/kg mc. w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) trwającym przynajmniej15 minut pod ciągłą obserwacją medyczną. Lek można podać w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) wyłącznie pod warunkiem jednoczesnego monitorowania EKG i dostępności defibrylatora. Podawanie dużych dawek metyloprednizolonu dożylnie w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (dawek przewyższających 500 mg w czasie krótszym niż 10 minut) może wywołać zaburzenia rytmu, zapaść naczyniową lub zatrzymanie czynności serca. Po podaniu w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) należy zachować 45-minutową przerwę, a następnie podawać we wlewie ciągłym dawkę 5,4 mg/kg mc. na godzinę przez 23 godziny. Do podłączenia pompy infuzyjnej należy wybierać inny punkt dostępu żylnego niż do bezpośredniego wstrzyknięcia dożylnego.

Zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jiroveci u pacjentów z AIDS
Leczenie należy rozpocząć w ciągu 72 godzin od wstępnego leczenia skierowanego przeciwko Pneumocystis.
Jednym z możliwych schematów jest podawanie 40 mg dożylnie przez 6 do 12 godzin ze stopniowym zmniejszaniem dawki przez maksymalnie 21 dni lub do zakończenia leczenia skierowanego przeciwko Pneumocystis. Ze względu na zwiększoną częstość reaktywacji gruźlicy u pacjentów z AIDS, należy wziąć pod uwagę zastosowanie leczenia przeciwprątkowego, jeżeli kortykosteroidy są stosowane w grupie wysokiego ryzyka. Pacjenta należy także obserwować w kierunku uaktywnienia innych utajonych zakażeń.

W przypadku innych wskazań
Początkowa dawka waha się od 10 do 500 mg, w zależności od stanu klinicznego. W przypadku krótkoterminowego leczenia ciężkich, ostrych stanów, takich jak astma oskrzelowa, choroba surowicza, reakcje pokrzywkowe po transfuzji i ostre pogorszenie w przebiegu stwardnienia rozsianego mogą być wymagane większe dawki. Dawka początkowa do 250 mg włącznie, powinna być podawana dożylnie przez co najmniej 5 minut, natomiast dawki przekraczające 250 mg należy podawać przez co najmniej 30 minut. Kolejne dawki mogą być podawane dożylnie lub domięśniowo w zależności od odpowiedzi pacjenta i jego stanu klinicznego. Terapia steroidowa jest uzupełnieniem, a nie zastąpieniem terapii konwencjonalnej.

W czasie przedłużającej się terapii powinny być regularnie przeprowadzane rutynowe badania laboratoryjne, takie jak badanie moczu, stężenie glukozy po posiłku, określenie ciśnienia krwi i masy ciała oraz zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej. Zdjęcia radiologiczne górnej części przewodu pokarmowego są wymagane u pacjentów z wrzodami w wywiadzie lub ze znaczącą niestrawnością.

W przypadku wrażenia, że działanie leku Solu-Medrol jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.

Przedawkowanie – zastosowanie zbyt dużej dawki

W razie przyjęcia zbyt dużej ilości leku Solu-Medrol, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Nie ma objawów klinicznych ostrego przedawkowania leku Solu-Medrol. Przewlekłe przedawkowanie wywołuje typowe objawy zespołu Cushinga. Dializa jest skuteczną metodą usuwania leku Solu-Medrol z ustroju.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Solu-Medrol – czy mogę spożywać alkohol?

Nie dotyczy.

Czy można stosować Solu-Medrol w okresie ciąży i karmienia piersią?

Ciąża
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Lek Solu-Medrol należy stosować u kobiet w ciąży tylko wtedy, kiedy jest to absolutnie konieczne. Lek Solu-Medrol przenika przez łożysko. Mimo, że u niemowląt, które były narażone na działanie leku Solu-Medrol in utero (w okresie życia płodowego), rzadko występuje noworodkowa niewydolność kory nadnerczy, dzieci urodzone przez matki przyjmujące podczas ciąży duże dawki leku Solu-Medrol muszą być starannie obserwowane i ocenianie pod kątem niewydolności kory nadnerczy.

U niemowląt urodzonych przez matki, które były leczone lekiem Solu-Medrol przez dłuższy czas w okresie ciąży, obserwowano rozwój zaćmy. Nie jest znany wpływ leku Solu-Medrol na przebieg porodu.

Karmienie piersią
Lek Solu-Medrol przenika do mleka ludzkiego. U dzieci karmionych piersią lek Solu-Medrol, który przeniknął do mleka matki, może hamować wzrost i wpływać na wytwarzanie endogennych glikokortykoidów. Nie przeprowadzono odpowiednich badań dotyczących wpływu leku Solu-Medrol na rozrodczość u ludzi. Lek ten należy podawać matkom karmiącym tylko wtedy, gdy uważa się, że korzyści wynikające z leczenia przeważają nad potencjalnym ryzykiem dla dziecka.

Płodność
W badaniach na zwierzętach wykazano, że lek Solu-Medrol ma działanie zmniejszające płodność.

Ulotka Solu-Medrol – do pobrania pełna wersja ulotki dla pacjenta

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla lekarzy i farmaceutów