Katumaksomab

Katumaksomab to szczurzo-mysie przeciwciało monoklonalne, które łączy się z trzema miejscami: antygenem cząsteczki adhezyjnej komórek nabłonkowych (EpCAM), antygenem CD3 na limfocytach T i receptorami pomocniczych komórek odpornościowych (makrofagi, neutrofile, komórki NK, monocyty i komórki dendrytyczne).

W większości rodzajów złośliwych nowotworów nabłonkowych następuje nadmierna ekspresja antygenu EpCAM. Ekspresja CD3 następuje na dojrzałych komórkach T jako element receptora komórek T. Trzecie funkcjonalne miejsce wiązania w rejonie Fc katumaksomabu umożliwia interakcję z pomocniczymi komórkami odpornościowymi poprzez receptory Fcδ.

Ze względu na właściwości wiązania katumaksomabu, komórki nowotworowe, komórki T i pomocnicze komórki odpornościowe znacznie się do siebie zbliżają. W związku z tym indukowana jest wspólna odpowiedź immunologiczna przeciw komórkom nowotworowym, obejmująca różne mechanizmy działania, takie jak aktywacja komórek T, cytotoksyczność komórkowa zależna od przeciwciał (antibody-dependent cell-mediated cytotoxicity/ ADCC), cytotoksyczność zależna od dopełniacza (complement-dependent cytotoxic ty/ CDC) i fagocytoza. Prowadzi to do zniszczenia komórek nowotworowych.

Katumaksomab jest stosowany w leczeniu wodobrzusza nowotworowego u osób z rakiem EpCAM-pozytywnym w przypadku braku skuteczności lub możliwości zastosowania standardowych metod terapii. Terapia obejmuje zwykle cztery infuzje podawane w odstępach co najmniej 2-dniowych w dawkach odpowiednio 10 mg, 20, mg, 50 mg i 150 mg. Wydłużenie odstępu pomiędzy kolejnymi podaniami może być konieczne w przypadku wystąpienia ciężkich działań niepożądanych. Terapia nie powinna trwać dłużej niż 20 dni. Przed infuzją wskazana jest premedykacja lekami przeciwbólowymi/ przeciwgorączkowymi/ niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi.