Diuver

Diuver jest lekiem moczopędnym. Po podaniu doustnym torasemid jest szybko i prawie całkowicie wchłaniany i maksymalne stężenie występuje w osoczu po 1 do 2 godzinach.
Około 80% podanej dawki wydane jest z moczem.

Wskazania:
Tabletki 5 mg
• nadciśnienie pierwotne;
• obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca, obrzęk płuc, obrzęki pochodzenia wątrobowego, obrzęki pochodzenia nerkowego.

Tabletki 10 mg
• obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca, obrzęk płuc, obrzęki pochodzenia wątrobowego, obrzęki pochodzenia nerkowego.

Jaki jest skład Diuver, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną leku jest torasemid.

Diuver 5 mg – każda tabletka zawiera 5 mg torasemidu.
Diuver 10 mg – każda tabletka zawiera 10 mg torasemidu.

Innymi składnikami leku są: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.

Dawkowanie preparatu Diuver – jak stosować ten lek?

Lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.
Zazwyczaj stosowane dawkowanie:

Dorośli:
Nadciśnienie pierwotne
Zaleca się stosować dawkę 2,5 mg doustnie 1 raz na dobę. Jeżeli istnieje taka potrzeba, dawkę można zwiększyć do 5 mg 1 raz na dobę. Przeprowadzone badania sugerują, że dawki większe od 5 mg na dobę nie prowadzą do dalszego obniżenia ciśnienia krwi. Maksymalny efekt terapeutyczny osiągany jest po około 12 tygodniowym leczeniu.

Obrzęki
Zwykle stosuje się 5 mg doustnie 1 raz na dobę. Jeżeli konieczne, dawkę można zwiększyć stopniowo do 20 mg 1 raz na dobę. W indywidualnych, wyjątkowych przypadkach stosowano 40 mg na dobę.

W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się lekarza.

Przedawkowanie – zastosowanie zbyt dużej dawki

Typowy obraz przedawkowania torasemidu nie jest znany. W przypadku przedawkowania może wystąpić znaczna diureza z niebezpieczeństwem utraty płynów i elektrolitów, a w następstwie senność, stany splątania, spadek ciśnienia krwi, zapaść krążenia. Mogą pojawić się zaburzenia żołądkowo-jelitowe.

Brak jest specyficznej odtrutki. Objawy przedawkowania wymagają zmniejszenia dawki lub odstawienia leku, z jednoczesnym podaniem płynów i elektrolitów.

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Diuver – czy mogę spożywać alkohol?

Lek Diuver może być zażywany niezależnie od przyjmowanych pokarmów.

Czy można stosować Diuver w okresie ciąży i karmienia piersią?

Ciąża:
Stosowanie torasemidu jest przeciwwskazane w okresie ciąży.

Karmienie piersią:
Brak danych dotyczących wydzielania leku do mleka matki.
Torasemid jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Skutki uboczne Diuver, jakie są działania niepożądane?

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 10 na 100 pacjentów):

Podobnie jak w przypadku innych leków moczopędnych, w zależności od dawki i czasu leczenia, mogą wystąpić zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, zwłaszcza przy diecie niskosodowej. Może dojść do hipokaliemii (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), szczególnie u pacjentów na diecie ubogiej w potas, z wymiotami, biegunką, stosujących duże ilości środków przeczyszczających, a także w przypadku zaburzeń czynności wątroby.

W przypadku znacznej diurezy, zwłaszcza na początku leczenia, oraz u pacjentów w podeszłym wieku, mogą pojawić się objawy utraty elektrolitów i płynów, takie jak bóle i zawroty głowy, spadki ciśnienia, osłabienie, senność, stany splątania, utrata apetytu, kurcze mięśniowe. Może być konieczna zmiana dawki leku.

Torasemid może powodować zwiększenie stężenia kwasu moczowego, glukozy i lipidów w osoczu, a także zaostrzenie objawów zasadowicy metabolicznej. Mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np. utrata apetytu, ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia).

Torasemid może również powodować zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych, np. gamma-GT (gamma-glutamylotransferaza).

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów):

U pacjentów z zaburzeniami w odpływie moczu może dojść do jego nagłego zatrzymania. Może pojawić się zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w osoczu krwi.

Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów):

Parestezje kończyn.

Bardzo rzadko (występujące rzadziej niż u 1 na 10 000 osób, w tym pojedyncze przypadki):

W pojedynczych przypadkach dochodziło do powikłań zakrzepowych oraz zaburzeń krążenia sercowego i mózgowego, spowodowanych zagęszczeniem krwi (w tym niedokrwienia serca i mózgu), prowadzących np. do zaburzeń rytmu serca, dławicy piersiowej, ostrego zawału mięśnia sercowego lub omdleń. Może wystąpić zapalenie trzustki.

Donoszono o pojedynczych przypadkach zmniejszenia liczby czerwonych i białych krwinek, a także płytek krwi. W pojedynczych przypadkach może dojść do reakcji alergicznych, takich jak świąd, wysypka i nadwrażliwość na światło. Mogą wystąpić pojedyncze przypadki zaburzeń widzenia i słuchu (szumy uszne, utrata słuchu). Rzadko donoszono o czuciu opacznym, mrowieniu, drętwieniu (parestezjach) kończyn.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

Suchość błon śluzowych jamy ustnej.

Interakcje leku Diuver z innymi lekami

Jednoczesne stosowanie torasemidu z glikozydami nasercowymi (lekami pobudzającymi pracę serca, zwiększającymi siłę skurczu mięśnia sercowego i obniżającymi częstość skurczów) może zwiększać wrażliwość mięśnia sercowego na te leki z powodu obniżenia stężenia potasu i/lub magnezu w osoczu.

Stosowanie torasemidu z mineralokortykosteroidami (hormonami regulującymi gospodarkę mineralną i jonową organizmu), glikokortykosteroidami (hormonami regulującymi przemiany białek, węglowodanów i tłuszczów) oraz środkami przeczyszczającymi może zwiększać wydalanie potasu z moczem.

Podobnie jak inne leki moczopędne, torasemid może nasilać działanie obniżające ciśnienie krwi podczas jednoczesnego stosowania innych leków przeciwnadciśnieniowych.

Torasemid, zwłaszcza w dużych dawkach, może zwiększać toksyczność antybiotyków aminoglikozydowych, cisplatyny, toksyczne działanie cefalosporyn na nerki oraz toksyczne działanie litu na serce i ośrodkowy układ nerwowy.

Działanie kuraropodobnych leków zwiotczających mięśnie oraz teofiliny może ulec nasileniu podczas jednoczesnego stosowania z torasemidem.

Ponieważ torasemid hamuje wydalanie cewkowe salicylanów, u pacjentów otrzymujących duże dawki salicylanów może zwiększać się ich toksyczność.

Działanie leków przeciwcukrzycowych może ulec osłabieniu.

Stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny po leczeniu torasemidem lub rozpoczęcie terapii skojarzonej tymi lekami może powodować przemijające spadki ciśnienia. Efekt ten można zminimalizować poprzez zmniejszenie początkowej dawki inhibitora konwertazy angiotensyny i/lub zmniejszenie dawki albo czasowe odstawienie torasemidu na 2-3 dni przed zastosowaniem inhibitora konwertazy angiotensyny.

Torasemid może zmniejszać reaktywność tętnic na leki obkurczające naczynia (np. adrenalina, noradrenalina).

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. indometacyna) mogą zmniejszać działanie moczopędne i hipotensyjne torasemidu poprzez zahamowanie syntezy prostaglandyn.

Probenecyd może zmniejszać skuteczność torasemidu poprzez zahamowanie jego wydzielania w kanalikach nerkowych.

Nie badano jednoczesnego podawania torasemidu i cholestyraminy u ludzi, ale w badaniach na zwierzętach stwierdzano zmniejszenie absorpcji torasemidu.

Ulotka Diuver – do pobrania pełna wersja ulotki dla pacjenta

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla lekarzy i farmaceutów