Trifas 10

Trifas 10 to diuretyk, który działa moczopędnie i obniża ciśnienie krwi. Jest zaliczany do grupy diuretyków pętlowych.

Lek Trifas 10 jest stosowany w leczeniu i zapobieganiu nawrotom:

• zatrzymywania płynów w tkankach (obrzęki) oraz/lub
• zatrzymywania płynów w jamach ciała (wysięki), które mogą wystąpić w wyniku zaburzeń funkcji serca (osłabienie mięśnia sercowego).

Jaki jest skład Trifas 10, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną leku jest torasemid.
Każda ampułka z 2 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 10,631 mg soli sodowej torasemidu, co odpowiada 10 mg torasemidu.

Inne składniki leku to: sodu wodorotlenek, trometamol, Makrogol 400, woda do wstrzykiwań.

Dawkowanie preparatu Trifas 10 – jak stosować ten lek?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie
Dawkowanie należy ustalać indywidualnie, w zależności od ciężkości zaburzeń czynności nerek. Zalecana dawka początkowa to 2 ml leku Trifas 10 na dobę, co odpowiada 10 mg torasemidu.

W przypadku niezadowalającego skutku leczniczego dawkę można zwiększyć do 4 ml leku Trifas 10, podanych jednorazowo, co odpowiada 20 mg torasemidu na dobę. Jeśli nie przyniesie to nadal pożądanego skutku, można zastosować krótkotrwałe leczenie nie dłużej niż 3 dni, polegające na podawaniu 8 ml leku Trifas 10, co odpowiada 40 mg torasemidu, na dobę.
W przypadku ostrego obrzęku płuc, leczenie należy rozpoczynać od dożylnego podania pojedynczej dawki 4 ml leku Trifas 10, co odpowiada 20 mg torasemidu. Następnie, w zależności od obrazu klinicznego, dawkę można powtarzać co 30 minut. Nie należy stosować dawki większej, niż 20 ml leku Trifas 10, co odpowiada 100 mg torasemidu, na dobę.

Pacjenci z niewydolnością wątroby
Leczenie powinno być prowadzone ze szczególną ostrożnością, z uwagi na możliwość zwiększenia stężenia torasemidu we krwi.

Pacjenci w podeszłym wieku
Nie jest wymagane modyfikowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Sposób podawania
Roztwór podaje się w powolnym wstrzyknięciu dożylnym.
Należy zawsze wstrzykiwać tylko przezroczysty roztwór!
Nie należy podawać dotętniczo!
Leku Trifas 10 nie wolno stosować we wstrzyknięciach i wlewach łącznie z innymi lekami.

Przedawkowanie – zastosowanie zbyt dużej dawki

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Trifas 10, może spowodować:
– nasiloną, potencjalnie niebezpieczną diurezę z utratą płynów i elektrolitów,
– zaburzenia świadomości,
– stan splątania,
– spadek ciśnienia krwi,
– zapaść krążeniowa,
– zaburzenia żołądkowo-jelitowe.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, który zaleci odpowiednie postępowanie.

W razie pytań lub wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Trifas 10 – czy mogę spożywać alkohol?

W trakcie stosowania leku Trifas 10 nie należy spożywać alkoholu.

Czy można stosować Trifas 10 w okresie ciąży i karmienia piersią?

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża
Trifas 10 może być stosowany w okresie ciąży tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne. Użyta może być jedynie najmniejsza dawka. Brak jest wystarczającej wiedzy klinicznej dotyczącej wpływu leku Trifas 10 na nienarodzone dzieci.
Jeżeli pacjentka planuje lub zajdzie w ciążę w czasie leczenia Trifasem 10, powinna niezwłocznie poinformować o tym fakcie lekarza. Jeśli pacjentka nie jest pewna czy jest w ciąży należy wykonać test ciążowy.

Karmienie piersią
Lek Trifas 10 nie powinien być stosowany w czasie karmienia piersią, z uwagi na brak wystarczającej wiedzy na temat przenikania torasemidu do mleka kobiecego. Jeżeli zastosowanie leku w czasie laktacji jest konieczne, należy zaprzestać karmienia piersią.

Skutki uboczne Trifas 10, jakie są działania niepożądane?

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów):

• Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej (zasadowica metaboliczna)
• Kurcze mięśni (zwłaszcza na początku leczenia)
• Podwyższenie stężenia kwasu moczowego, glukozy i lipidów we krwi (trójglicerydy, cholesterol)
• Niedobór potasu (hipokaliemia) przy jednoczesnym stosowaniu diety ubogopotasowej, wymiotach, biegunce, nadużyciu środków przeczyszczających, u pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby
• W zależności od dawki i długości trwania leczenia, mogą wystąpić zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, w szczególności zmniejszenie objętości krwi krążącej (hipowolemia), utrata potasu i sodu (hipokaliemia i/lub hiponatremia)
• Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np. utrata apetytu, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunki, zaparcia), szczególnie na początku leczenia
• Zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych (gamma-GT) we krwi
• Bóle i zawroty głowy, uczucie zmęczenia, osłabienie (zwłaszcza na początku leczenia)

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów):

• Podwyższone stężenie mocznika i kreatyniny (białko mięśniowe) we krwi. U pacjentów z zaburzeniami oddawania moczu (np. z powodu przerostu gruczołu krokowego) może nastąpić zatrzymanie moczu, co utrudnia lub uniemożliwia oddawanie moczu.
• Suchość w jamie ustnej
• Uczucie drętwienia i zimna w kończynach (parestezje)

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• Zmniejszona liczba komórek krwi (krwinek czerwonych i białych oraz płytek krwi – trombocytów)
• Reakcje alergiczne, takie jak świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło, ciężkie alergiczne reakcje skórne
• Powstawanie zakrzepów krwi w naczyniach (komplikacje zakrzepowo-zatorowe)
• Stany splątania
• Niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie)
• Zaburzenia w krążeniu wieńcowym lub mózgowym (w tym niedokrwienie mięśnia sercowego i mózgu), które mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca (arytmia), uczucia ucisku w klatce piersiowej (dławica piersiowa), ostrego zawału mięśnia sercowego lub nagłej utraty przytomności (omdlenia)
• Zapalenie trzustki
• Zaburzenia widzenia
• Szumy uszne
• Utrata słuchu

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane wymienione powyżej, należy niezwłocznie powiadomić lekarza. Lekarz oceni nasilenie objawów i zadecyduje, jakie badania należy wykonać. W przypadku nagłych i ciężkich działań niepożądanych należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, ponieważ niektóre z nich mogą potencjalnie zagrażać życiu. Lekarz zdecyduje, jakie analizy należy wykonać i czy leczenie powinno być kontynuowane. Jeśli wystąpią jakiekolwiek reakcje nadwrażliwości (np. ciężka alergiczna reakcja skórna), Trifas 10 nie może zostać ponownie zastosowany.

Interakcje leku Trifas 10 z innymi lekami

Należy poinformować lekarza o wszystkich aktualnie lub niedawno przyjmowanych lekach, a także o tych, które pacjent zamierza stosować.

Wpływ leku TRIFAS 10 na inne leki:

• Leki obniżające ciśnienie krwi, zwłaszcza inhibitory konwertazy angiotensyny: Równoczesne podawanie tych inhibitorów lub ich stosowanie bezpośrednio po leczeniu torasemidem może prowadzić do gwałtownego spadku ciśnienia krwi. W razie wątpliwości, czy dany lek należy do inhibitorów ACE, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
• Teofilina (lek na astmę): Trifas 10 może zwiększać działanie teofiliny.
• Leki o działaniu kuraryzującym: Może dojść do nasilenia działania zwiotczającego mięśnie.
• Leki przeciwcukrzycowe: Trifas 10 może osłabiać ich skuteczność.
• Leki przeciwbólowe i reumatyczne: Wysokie dawki salicylanów mogą zwiększać toksyczne działanie torasemidu na ośrodkowy układ nerwowy.
• Leki na zaburzenia krążenia (epinefryna i norepinefryna): Trifas 10 może osłabiać ich działanie.

Wpływ innych leków na działanie Trifas 10:

• Probenecid (lek na dnę moczanową): Może hamować moczopędne i przeciwnadciśnieniowe działanie torasemidu.
• Niektóre leki przeciwzapalne (np. indometacyna, kwas acetylosalicylowy): Mogą one hamować moczopędne i przeciwnadciśnieniowe działanie torasemidu.
• Kolestyramina (lek na obniżenie cholesterolu): Może zmniejszać wchłanianie Trifas 10 z przewodu pokarmowego, osłabiając jego skuteczność.

Działania niepożądane przy wysokich dawkach Trifas 10:

• Antybiotyki aminoglikozydowe (np. kanamycyna, gentamycyna, tobramycyna): Mogą powodować uszkodzenie słuchu i nerek.
• Cisplatyna (lek na nowotwory): Może powodować uszkodzenie słuchu i nerek.
• Cefalosporyny (grupa antybiotyków): Mogą prowadzić do uszkodzenia nerek.

Pozostałe interakcje Trifas 10 z innymi lekami:

• Zmniejszenie stężenia potasu: Może nasilać działania niepożądane glikozydów naparstnicy (stosowanych w leczeniu niewydolności serca).
• Leki przeczyszczające: Mogą zwiększać utratę potasu spowodowaną przez Trifas 10.
• Hormony kory nadnerczy (mineralo- i glikokortykoidy, np. kortyzon): Mogą zwiększać utratę potasu spowodowaną przez Trifas 10.
• Sole litu (stosowane w leczeniu zmian nastroju i depresji): Jednoczesne stosowanie z Trifas 10 może zwiększać stężenie litu w surowicy, nasilając jego toksyczne działanie na serce i nerki.

Ulotka Trifas 10 – do pobrania pełna wersja ulotki dla pacjenta

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla lekarzy i farmaceutów