Higiena rany – kompleksowy przewodnik do prawidłowej pielęgnacji ran

Odpowiednia pielęgnacja ran stanowi kluczowy element w procesie ich leczenia i ma fundamentalny wpływ na szybkość oraz jakość gojenia. Bez właściwej higieny nawet drobne skaleczenia mogą stać się źródłem poważnych infekcji, które nie tylko opóźniają regenerację tkanek, ale również mogą prowadzić do niebezpiecznych powikłań zdrowotnych. Prawidłowe oczyszczenie, odkażenie i zabezpieczenie rany znacząco zmniejsza ryzyko zakażeń, przyspiesza proces gojenia i wspomaga naturalną regenerację skóry. Niezależnie od rodzaju rany – czy jest to niewielkie skaleczenie, otarcie, głębsza rana cięta czy rana pooperacyjna – przestrzeganie zasad higieny i stosowanie odpowiednich środków do pielęgnacji jest niezbędne, aby zapewnić optymalny przebieg procesu zdrowienia i zminimalizować ryzyko niepożądanych komplikacji.
Etapy prawidłowej pielęgnacji rany
Skuteczna pielęgnacja rany powinna przebiegać według ściśle określonego schematu, składającego się z trzech kluczowych etapów:
1. Prawidłowe oczyszczenie rany
Oczyszczenie rany to pierwszy i niezwykle istotny krok w procesie jej pielęgnacji. Celem tego etapu jest usunięcie wszelkich zanieczyszczeń, ciał obcych i martwych tkanek, które mogą stanowić pożywkę dla drobnoustrojów i znacząco utrudniać proces gojenia.
Im szybciej rana zostanie oczyszczona, tym mniejsze ryzyko infekcji i szybszy proces regeneracji. Do oczyszczania ran można wykorzystać:
- Czystą, bieżącą wodę – w przypadku drobnych zranień
- Sól fizjologiczną (0,9% NaCl) – szczególnie zalecana ze względu na jej sterylność i fizjologiczne pH
- Specjalistyczne płyny do przemywania ran dostępne w aptekach
W przypadku większych lub głębszych ran, szczególnie zanieczyszczonych, oczyszczenie powinno zostać przeprowadzone przez personel medyczny. Zaniedbanie tego etapu może prowadzić do długotrwałych komplikacji i znacznego spowolnienia procesu gojenia.
2. Właściwe odkażanie ran
Po dokładnym oczyszczeniu rany niezbędne jest jej zdezynfekowanie przy użyciu odpowiednich środków antyseptycznych. Dezynfekcja ma na celu eliminację lub znaczne ograniczenie liczby drobnoustrojów chorobotwórczych, takich jak bakterie, wirusy czy grzyby, które mogłyby spowodować zakażenie.
Dostępne na rynku środki do odkażania ran różnią się składem, spektrum działania oraz wpływem na proces gojenia. Wśród najczęściej stosowanych substancji o działaniu antyseptycznym należy wymienić:
- Oktenidynę – nowoczesny antyseptyk o szerokim spektrum działania, który nie drażni tkanek i wspomaga proces gojenia
- Jony srebra – wykazują silne działanie antybakteryjne
- Poliheksanid – działa przeciwko szerokiemu spektrum drobnoustrojów, nie uszkadzając zdrowych tkanek
- Chlorheksydynę – skuteczna wobec bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych
Warto pamiętać, że niektóre tradycyjnie stosowane środki, takie jak woda utleniona czy spirytus salicylowy, choć skutecznie eliminują patogeny, mogą również uszkadzać zdrowe tkanki i opóźniać proces gojenia, dlatego obecnie ich zastosowanie jest coraz bardziej ograniczane na rzecz nowocześniejszych preparatów.
3. Pielęgnacja rany podczas procesu gojenia
Po oczyszczeniu i odkażeniu rany kolejnym istotnym krokiem jest zapewnienie optymalnych warunków dla jej gojenia. Obecnie wiadomo, że utrzymanie odpowiedniej wilgotności rany jest kluczowe dla prawidłowej regeneracji tkanek. Zbyt suche środowisko spowalnia migrację komórek niezbędnych w procesie gojenia, a także może prowadzić do powstawania większych blizn.
W pielęgnacji rany podczas gojenia warto uwzględnić:
- Stosowanie odpowiednich opatrunków, które utrzymują wilgotne środowisko rany
- Regularne, ale niezbyt częste zmiany opatrunków (zgodnie z zaleceniami producenta lub lekarza)
- Monitorowanie stanu rany pod kątem ewentualnych oznak infekcji
- Stosowanie preparatów wspomagających regenerację skóry, takich jak kremy czy maści z pantenolem, alantoiną lub jonami srebra
Właściwa pielęgnacja rany na tym etapie ma kluczowe znaczenie dla ostatecznego efektu gojenia, w tym minimalizacji blizn i przywrócenia pełnej funkcjonalności uszkodzonej tkanki.
Rodzaje środków do pielęgnacji ran i ich zastosowanie
Na rynku dostępne są różnorodne preparaty do pielęgnacji ran, które różnią się formą, składem i przeznaczeniem. Wybór odpowiedniego środka powinien być uzależniony od rodzaju rany, jej wielkości, lokalizacji oraz etapu gojenia.
Płyny do przemywania i odkażania ran
Płyny stanowią najbardziej podstawową i uniwersalną formę preparatów do pielęgnacji ran. Ich główne zalety to:
- Łatwość aplikacji
- Możliwość dokładnego przemycia całej powierzchni rany
- Dobre właściwości czyszczące
- Szerokie spektrum działania antyseptycznego (w zależności od składu)
Wśród najpopularniejszych płynów do pielęgnacji ran można wymienić:
- Sól fizjologiczna (0,9% NaCl) – sterylny, izotoniczny roztwór służący do przemywania ran, nie ma właściwości antyseptycznych, ale skutecznie usuwa zabrudzenia
- Preparaty z oktenidyną (np. Octenisept) – nowoczesne środki o szerokim spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego, nie drażnią tkanek, są szczególnie polecane do ran przewlekłych i pooperacyjnych
- Preparaty z poliheksanidem – skutecznie eliminują patogeny, jednocześnie wspierając proces gojenia
- Woda utleniona (3% roztwór nadtlenku wodoru) – tradycyjny środek czyszczący, który działa bakteriobójczo poprzez uwalnianie aktywnego tlenu, jednak może uszkadzać zdrowe tkanki i opóźniać gojenie
- Spirytus salicylowy – ma działanie przeciwbakteryjne i wysuszające, ale podobnie jak woda utleniona, może podrażniać tkanki i spowalniać proces gojenia
Spraye do odkażania ran
Spraye stanowią wygodną alternatywę dla tradycyjnych płynów. Ich główne zalety:
- Bezdotykowa aplikacja, minimalizująca ryzyko zanieczyszczenia rany
- Równomierne rozprowadzenie substancji na powierzchni rany
- Wygoda użycia, szczególnie w przypadku ran w trudno dostępnych miejscach
- Możliwość precyzyjnego dozowania
Spraye najczęściej zawierają te same substancje czynne co płyny antyseptyczne, jednak ich forma umożliwia łatwiejszą aplikację, szczególnie w warunkach domowych.
Maści i żele na rany
Maści i żele są szczególnie przydatne na późniejszych etapach gojenia rany. Ich zadaniem jest:
- Utrzymanie odpowiedniej wilgotności rany
- Dostarczenie składników aktywnych wspierających regenerację tkanek
- Ochrona rany przed czynnikami zewnętrznymi
- Łagodzenie ewentualnego bólu i podrażnienia
W zależności od składu, maści i żele mogą zawierać:
- Jony srebra o działaniu antybakteryjnym
- Pantenol wspierający regenerację naskórka
- Alantoinę łagodzącą podrażnienia
- Wyciągi roślinne o działaniu przeciwzapalnym i regenerującym
Opatrunki specjalistyczne
Współczesna medycyna oferuje szeroki wachlarz opatrunków specjalistycznych, które nie tylko chronią ranę przed zanieczyszczeniami, ale również aktywnie wspierają proces gojenia:
- Opatrunki hydrokoloidowe – tworzą wilgotne środowisko sprzyjające gojeniu
- Opatrunki z jonami srebra – łączą ochronę fizyczną z działaniem antybakteryjnym
- Opatrunki piankowe – absorbują nadmiar wysięku z rany
- Opatrunki algininowe – szczególnie przydatne w ranach z dużym wysiękiem
- Opatrunki siatkowe – zapobiegają przyklejaniu się opatrunku do powierzchni rany
Wybór odpowiedniego opatrunku powinien być uzależniony od charakterystyki rany, ilości wysięku oraz etapu gojenia.
Specyfika pielęgnacji różnych typów ran
Różne rodzaje ran wymagają nieco odmiennego podejścia w zakresie pielęgnacji. Dostosowanie procedur higienicznych do konkretnego typu uszkodzenia tkanek jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych efektów leczenia.
Rany powierzchowne (skaleczenia, otarcia, zadrapania)
Drobne uszkodzenia naskórka zazwyczaj goją się szybko i bez komplikacji, jednak również wymagają odpowiedniej pielęgnacji:
- Dokładne przemycie rany czystą wodą lub solą fizjologiczną
- Delikatne osuszenie okolic rany (nie samej rany!)
- Aplikacja łagodnego środka antyseptycznego (preferowane są preparaty z oktenidyną)
- Zabezpieczenie plastrem lub lekkim opatrunkiem w przypadku ran narażonych na zabrudzenie
W większości przypadków drobne rany powierzchowne można pozostawić odkryte, co przyspiesza ich gojenie, chyba że znajdują się w miejscach narażonych na tarcie lub zabrudzenie.
Rany głębsze i rany cięte
Głębsze uszkodzenia tkanek, docierające do skóry właściwej lub tkanki podskórnej, wymagają szczególnej uwagi:
- Zatamowanie krwawienia poprzez ucisk jałowym gazikiem
- Oczyszczenie rany solą fizjologiczną
- Odkażenie przy użyciu odpowiedniego antyseptyku
- Ocena konieczności założenia szwów (rany głębsze niż 0,5 cm lub znajdujące się w miejscach narażonych na napięcia skóry zazwyczaj wymagają interwencji lekarskiej)
- Zabezpieczenie rany odpowiednim opatrunkiem
Rany głębsze często wymagają konsultacji medycznej, szczególnie jeśli:
- Brzegi rany nie schodzą się samoistnie
- Rana jest znacznie zanieczyszczona
- Krwawienie jest trudne do opanowania
- Rana znajduje się w okolicy twarzy lub stawów
Rany oparzeniowe
Oparzenia stanowią szczególny rodzaj ran, które wymagają specyficznego postępowania:
- Chłodzenie oparzonego miejsca bieżącą, chłodną (nie lodowatą) wodą przez 15-20 minut
- Nie stosowanie lodu bezpośrednio na oparzenie
- Nie przekłuwanie pęcherzy
- Delikatne osuszenie skóry wokół oparzenia
- Aplikacja specjalistycznego preparatu do leczenia oparzeń (zawierającego np. pantenol, alantoninę lub jony srebra)
- Luźne zabezpieczenie opatrunkiem nieprzylegającym
Oparzenia II stopnia obejmujące więcej niż 1% powierzchni ciała oraz wszystkie oparzenia III stopnia wymagają konsultacji lekarskiej.
Rany przewlekłe (owrzodzenia, odleżyny)
Rany przewlekłe, które nie goją się przez okres dłuższy niż 6 tygodni, wymagają specjalistycznego podejścia:
- Regularne, delikatne oczyszczanie przy użyciu soli fizjologicznej lub specjalistycznych płynów do ran przewlekłych
- Usuwanie martwych tkanek (może wymagać interwencji medycznej)
- Stosowanie odpowiednich opatrunków specjalistycznych dopasowanych do charakterystyki rany (np. opatrunki hydrokoloidowe, algininowe, piankowe)
- Regularna zmiana opatrunków zgodnie z zaleceniami
- Monitorowanie pod kątem objawów infekcji
Leczenie ran przewlekłych zazwyczaj wymaga nadzoru medycznego i często jest procesem długotrwałym, wymagającym cierpliwości i konsekwencji.
Czynniki wpływające na proces gojenia ran
Skuteczność pielęgnacji rany zależy nie tylko od stosowanych procedur higienicznych i preparatów, ale również od szeregu czynników ogólnoustrojowych i środowiskowych.
Czynniki przyspieszające gojenie
- Właściwe odżywienie – szczególnie istotne jest odpowiednie spożycie:
- Białka – niezbędnego do regeneracji tkanek
- Witaminy C – kluczowej dla syntezy kolagenu
- Cynku – wspierającego procesy naprawcze w tkankach
- Witaminy A – wspomagającej regenerację naskórka
- Kwasów omega-3 – o działaniu przeciwzapalnym
- Odpowiednie nawodnienie organizmu – warunkuje prawidłowe krążenie i transport składników odżywczych do gojących się tkanek
- Optymalna wilgotność rany – środowisko wilgotne, ale nie mokre, sprzyja migracji komórek i tworzeniu nowej tkanki
- Dobra perfuzja tkanek – prawidłowe ukrwienie zapewnia dostarczanie tlenu i składników odżywczych do miejsca uszkodzenia
- Unikanie czynników szkodliwych – palenia tytoniu, nadmiernego spożycia alkoholu, które upośledzają procesy regeneracyjne
Czynniki opóźniające gojenie
- Infekcje – obecność patogenów w ranie znacząco spowalnia proces gojenia
- Choroby współistniejące – szczególnie cukrzyca, miażdżyca, niewydolność żylna, choroby autoimmunologiczne
- Przyjmowane leki – niektóre grupy leków, np. glikokortykosteroidy, leki immunosupresyjne, niektóre chemioterapeutyki
- Niedożywienie – szczególnie niedobór białka, witamin i mikroelementów
- Podeszły wiek – naturalne spowolnienie procesów regeneracyjnych
- Stres – przewlekły stres negatywnie wpływa na układ odpornościowy i procesy naprawcze w organizmie
- Zaburzenia ukrwienia – niedostateczne dotlenienie tkanek znacząco opóźnia gojenie
Świadomość tych czynników pozwala na bardziej holistyczne podejście do leczenia ran, obejmujące nie tylko miejscową pielęgnację, ale również modyfikację stylu życia i leczenie chorób towarzyszących.
Prawidłowe techniki aplikacji środków do pielęgnacji ran
Nawet najlepszy preparat nie zapewni oczekiwanych efektów, jeśli będzie niewłaściwie stosowany. Dlatego warto znać podstawowe zasady aplikacji środków do pielęgnacji ran.
Ogólne zasady
- Przed każdym kontaktem z raną dokładnie umyć ręce lub założyć jednorazowe rękawiczki
- Używać sterylnych materiałów opatrunkowych
- Podczas zmiany opatrunku unikać dotykania samej rany
- Delikatnie usuwać stare opatrunki, w razie potrzeby nawilżając je solą fizjologiczną
- Nakładać preparaty zgodnie z instrukcją producenta
- Nie stosować nadmiernej ilości środków antyseptycznych
- Zabezpieczać ranę odpowiednim opatrunkiem, dopasowanym do jej charakterystyki
Aplikacja płynów do przemywania ran
- Płyn można aplikować bezpośrednio na ranę lub nasączyć nim jałowy gazik
- Przemywanie powinno odbywać się od środka rany ku jej brzegom
- Używać oddzielnych gazików do każdego pociągnięcia
- Nie pocierać rany energicznymi ruchami
- Po przemyciu delikatnie osuszyć okolice rany (nie samą ranę)
Aplikacja sprayów antyseptycznych
- Trzymać opakowanie w zalecanej przez producenta odległości od rany (zazwyczaj 10-15 cm)
- Rozpylać preparat równomiernie na całą powierzchnię rany
- Pozwolić na naturalne wyschnięcie lub delikatnie osuszyć po zalecanym czasie kontaktu
Aplikacja maści i żeli
- Nakładać cienką warstwę preparatu na czystą, odkażoną ranę
- Stosować sterylną szpatułkę lub jałowy gazik do rozprowadzania preparatu
- W przypadku głębszych ran, wypełnić je częściowo preparatem
- Zabezpieczyć odpowiednim opatrunkiem
Zmiana opatrunków
- Częstotliwość zmian opatrunków powinna być dostosowana do rodzaju rany, ilości wysięku oraz typu opatrunku (niektóre nowoczesne opatrunki mogą pozostawać na ranie nawet do 7 dni)
- Przy usuwaniu opatrunku zadbać o komfort pacjenta, w razie potrzeby nawilżając opatrunek przed usunięciem
- Po zdjęciu opatrunku ocenić stan rany pod kątem ewentualnych oznak infekcji
- Przed założeniem nowego opatrunku ponownie oczyścić i zdezynfekować ranę
- Nowy opatrunek powinien wykraczać poza brzegi rany o co najmniej 2 cm z każdej strony
Kiedy szukać pomocy medycznej?
Większość drobnych ran można skutecznie pielęgnować w warunkach domowych, jednak istnieją sytuacje, w których konieczna jest konsultacja medyczna.
Sygnały alarmowe wymagające interwencji lekarskiej
- Związane z charakterystyką rany:
- Rana jest głęboka, rozległa lub ma poszarpane brzegi
- Widoczne są elementy tkanki tłuszczowej, mięśni, ścięgien lub kości
- Rana znajduje się na twarzy, w okolicach stawów lub w innych miejscach o dużej ruchomości
- Rana powstała na skutek ukąszenia (zwierzęcia lub człowieka)
- Rana zawiera ciało obce, którego nie można łatwo usunąć
- Rana jest silnie zanieczyszczona i trudna do dokładnego oczyszczenia
- Związane z krwawieniem:
- Krwawienie jest intensywne i nie ustaje po 15 minutach bezpośredniego ucisku
- Krew wypływa pulsacyjnie (co może wskazywać na uszkodzenie tętnicy)
- Pacjent przyjmuje leki przeciwzakrzepowe, co zwiększa ryzyko przedłużonego krwawienia
- Związane z ryzykiem infekcji:
- Rana powstała na skutek kontaktu z zardzewiałym przedmiotem
- Pacjent nie był szczepiony przeciwko tężcowi lub upłynęło więcej niż 10 lat od ostatniego szczepienia
- Rana ma kontakt z zanieczyszczoną glebą, ściekami lub innymi potencjalnie skażonymi substancjami
- Objawy infekcji rany:
- Narastający ból w okolicy rany
- Zaczerwienienie wykraczające poza bezpośrednie okolice rany
- Obrzęk i ocieplenie tkanek wokół rany
- Ropna wydzielina z rany
- Nieprzyjemny zapach wydobywający się z rany
- Gorączka, dreszcze lub inne objawy ogólnoustrojowe
- Nieprawidłowości w procesie gojenia:
- Rana nie wykazuje oznak gojenia po 5-7 dniach prawidłowej pielęgnacji
- Brzegi rany rozchodzą się
- W okolicy rany pojawiają się czerwone prążki biegnące w kierunku serca (mogące świadczyć o zapaleniu naczyń limfatycznych)
- Rana staje się coraz głębsza zamiast się wypełniać
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z powyższych objawów, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Najczęściej zadawane pytania (FAQ)
Czy każdą ranę należy odkażać?
Tak, każda rana, w której doszło do przerwania ciągłości skóry, powinna zostać odkażona. Nawet drobne skaleczenia mogą stanowić wrota zakażenia dla patogenów. Wyjątkiem są bardzo powierzchowne otarcia, które można po prostu dokładnie przemyć wodą z mydłem.
Czy woda utleniona jest dobrym środkiem do odkażania ran?
Woda utleniona (3% roztwór nadtlenku wodoru) przez długi czas była powszechnie stosowana do odkażania ran, jednak najnowsze badania wskazują, że może ona uszkadzać zdrowe tkanki i opóźniać proces gojenia. Działanie bakteriobójcze wody utlenionej jest krótkotrwałe, a piana, która powstaje po kontakcie z raną, może mechanicznie uszkadzać delikatne tkanki. Obecnie rekomenduje się stosowanie nowocześniejszych antyseptyków, takich jak preparaty z oktenidyną czy poliheksanidem, które są równie skuteczne w eliminacji patogenów, a jednocześnie nie uszkadzają zdrowych tkanek.
Jak często należy zmieniać opatrunek na ranie?
Częstotliwość zmiany opatrunków zależy od kilku czynników, w tym rodzaju rany, ilości wysięku, rodzaju zastosowanego opatrunku oraz stanu ogólnego rany. Ogólne zasady:
- Tradycyjne opatrunki z gazy należy zmieniać co 24-48 godzin
- Opatrunki hydrokoloidowe mogą pozostawać na ranie do 7 dni (chyba że opatrunek odkleja się lub przecieka)
- Opatrunki piankowe zwykle zmienia się co 3-4 dni
- W przypadku ran zakażonych opatrunki należy zmieniać częściej, nawet co 12-24 godziny
Zawsze warto przestrzegać zaleceń producenta opatrunku oraz wskazówek lekarza lub pielęgniarki.
Czy ranę lepiej pozostawić odkrytą czy zakrytą opatrunkiem?
Obecnie przeważa pogląd, że większość ran, szczególnie tych głębszych i z wysiękiem, lepiej goi się w środowisku wilgotnym, które zapewnia opatrunek. Opatrunek:
- Chroni ranę przed zanieczyszczeniami i drobnoustrojami z otoczenia
- Utrzymuje optymalną wilgotność sprzyjającą migracji komórek i regeneracji tkanek
- Absorbuje nadmiar wysięku
- Zmniejsza ryzyko mechanicznego uszkodzenia delikatnej, gojącej się tkanki
- Redukuje tworzenie się strupów, które mogą opóźniać gojenie
Bardzo drobne, powierzchowne rany, szczególnie w miejscach nienarażonych na zabrudzenie czy tarcie, można pozostawić odkryte.
Jak przyspieszać gojenie ran domowymi sposobami?
Oprócz prawidłowej pielęgnacji rany, istnieje kilka domowych sposobów, które mogą wspomóc proces gojenia:
- Zapewnienie odpowiedniego odżywienia bogatego w białko, witaminę C, cynk i witaminę A
- Odpoczynek i unikanie nadmiernego obciążania okolicy rany
- Utrzymanie optymalnej wilgotności rany
- Stosowanie ciepłych kompresów na okolice rany (nie bezpośrednio na ranę) w celu poprawy krążenia
- Picie odpowiedniej ilości wody dla utrzymania prawidłowego nawodnienia organizmu
- Unikanie palenia tytoniu i spożywania alkoholu, które mogą opóźniać gojenie
Należy jednak pamiętać, że domowe sposoby są tylko uzupełnieniem, a nie zastępstwem prawidłowej medycznej pielęgnacji rany.
Jak prawidłowo dbać o bliznę po zagojeniu rany?
Po całkowitym zagojeniu rany i utworzeniu się blizny, można zastosować kilka metod, aby zminimalizować jej widoczność:
- Ochrona przed promieniowaniem UV – ekspozycja na słońce może spowodować przebarwienie blizny
- Delikatny masaż okrężnymi ruchami dla poprawy ukrwienia i elastyczności tkanki bliznowatej
- Stosowanie specjalistycznych preparatów na blizny zawierających np. silikon, wyciąg z cebuli, alantoninę
- Utrzymanie odpowiedniego nawilżenia blizny
- W przypadku blizn przerostowych (keloidów) można rozważyć konsultację z dermatologiem
Dbałość o bliznę powinna być procesem długotrwałym, gdyż przebudowa tkanki bliznowatej może trwać nawet do 2 lat od zamknięcia rany.
Bibliografia
- Atiyeh BS, Dibo SA, Hayek SN. Wound cleansing, topical antiseptics and wound healing. International Wound Journal. 2009;6(6):420-30. DOI: 10.1111/j.1742-481X.2009.00639.x PMID: 20051094
- Wound, Ostomy and Continence Nurses Society (WOCN). Guideline for prevention and management of pressure ulcers. Mount Laurel (NJ): Wound, Ostomy and Continence Nurses Society (WOCN); 2010. PMID: 24983412
- Kramer A, Dissemond J, Kim S, Willy C, Mayer D, Papke R, et al. Consensus on Wound Antisepsis: Update 2018. Skin Pharmacology and Physiology. 2018;31(1):28-58. DOI: 10.1159/000481545 PMID: 29262414
- Wounds UK. Best Practice Statement: The use of topical antiseptic/antimicrobial agents in wound management. London: Wounds UK; 2011. Available at: www.wounds-uk.com
- World Union of Wound Healing Societies (WUWHS). Principles of best practice: Wound exudate and the role of dressings. A consensus document. London: MEP Ltd; 2007. Available at: www.woundsinternational.com
- Winter GD. Formation of the scab and the rate of epithelization of superficial wounds in the skin of the young domestic pig. Nature. 1962;193:293-4. DOI: 10.1038/193293a0 PMID: 14007593
- Dissemond J, Augustin M, Eming SA, Goerge T, Horn T, Karrer S, et al. Modern wound care – practical aspects of non-interventional topical treatment of patients with chronic wounds. Journal of the German Society of Dermatology. 2014;12(7):541-54. DOI: 10.1111/ddg.12351 PMID: 24813380
- Guo S, DiPietro LA. Factors affecting wound healing. Journal of Dental Research. 2010;89(3):219-29. DOI: 10.1177/0022034509359125 PMID: 20139336
- Schultz GS, Sibbald RG, Falanga V, Ayello EA, Dowsett C, Harding K, et al. Wound bed preparation: a systematic approach to wound management. Wound Repair and Regeneration. 2003;11(Suppl 1):S1-28. DOI: 10.1046/j.1524-475X.11.s2.1.x PMID: 12950379
- Siddiqui AR, Bernstein JM. Chronic wound infection: facts and controversies. Clinics in Dermatology. 2010;28(5):519-26. DOI: 10.1016/j.clindermatol.2010.03.009 PMID: 20797512
- Leaper DJ, Schultz G, Carville K, Fletcher J, Swanson T, Drake R. Extending the TIME concept: what have we learned in the past 10 years? International Wound Journal. 2012;9(Suppl 2):1-19. DOI: 10.1111/j.1742-481X.2012.01097.x PMID: 23145905
- European Wound Management Association (EWMA). Position Document: Identifying criteria for wound infection. London: MEP Ltd; 2005. Available at: www.ewma.org