Novo-Helisen Depot

Novo-Helisen Depot jest wyciągiem alergenowym przeznaczonym do odczulania (immunoterapii swoistej). W trakcie immunoterapii swoistej podaje się we wstrzyknięciach coraz większe dawki istotnego klinicznie alergenu wywołującego reakcję alergiczną u pacjenta do osiągnięcia indywidualnej dawki maksymalnej, która jest następnie podawana jako dawka podtrzymująca. Leczenie to ma na celu złagodzenie objawów klinicznych zależnych od danego alergenu / alergenów i zmniejszenie zużycia leków objawowych.

Novo-Helisen Depot stosuje się w schorzeniach alergicznych (IgE-zależnych), takich jak: alergiczny katar (nieżyt nosa), alergiczne zapalenie spojówek, alergiczna astma oskrzelowa itd., wywoływane przez alergeny niemożliwe do wyeliminowania ze środowiska pacjenta.

Jaki jest skład Novo-Helisen Depot, jakie substancje zawiera?

Novo-Helisen Depot zawiera wyciągi alergenowe pochodzenia roślinnego, pochodzenia zwierzęcego, roztoczy kurzu domowego i grzybów pleśniowych.
Skład leku jest dobierany indywidualnie w zależności od spektrum uczulenia pacjenta oraz zgodnie z załączoną listą. Nazwy poszczególnych alergenów i ich udział procentowy są podane na opakowaniu.

Standaryzacja jest prowadzona w TU (jednostkach terapeutycznych) lub PNU (jednostkach azotu białkowego).

Dawkowanie preparatu Novo-Helisen Depot – jak stosować ten lek?

Dawkowanie musi być indywidualne, podany poniżej schemat dawkowania służy tylko jako ogólne wytyczne i lekarz modyfikuje go odpowiednio do indywidualnego przebiegu terapii.

Stosowanie leku Novo-Helisen Depot u dzieci
Novo-Helisen Depot zwykle nie jest zalecany do leczenia alergii u dzieci w wieku poniżej 5 lat.

Należy zwrócić uwagę na regularne zwiększanie dawki. Może ono nastąpić tylko wtedy, gdy ostatnia podana dawka była dobrze tolerowana. W innym wypadku dawki nie można zwiększać lub trzeba ją zmniejszyć.

Jako wzór postępowania może służyć następujący schemat:
nasilona reakcja miejscowa: powtórzyć ostatnią dobrze tolerowana dawkę,
łagodna reakcja uogólniona (objawy nieżytu nosa, spojówek lub napad astmy oskrzelowej, uogólniona pokrzywka): należy podać mniejszą dawkę, cofając się w schemacie dawkowania o dwie lub trzy dawki,
ciężka reakcja uogólniona (spadek ciśnienia krwi, zaburzenia świadomości, sinica, wymioty, oddanie moczu i stolca): kontynuować terapię lekiem o stężeniu 1 (lub 0).
Decyzja o kontynuacji leczenia powinna być podjęta na podstawie oceny przebiegu i stopnia ciężkości alergicznych reakcji niepożądanych.
Podczas leczenia można również podawać dawki pośrednie, tj. dodatkowe dawki oprócz zalecanych w schemacie dawkowania, o wielkości pośredniej w stosunku do dwóch zalecanych po sobie dawek ze schematu.

Leczenie początkowe

W przypadku alergenów sezonowych należy rozpoczynać leczenie przedsezonowo, tzn. 4 miesiące przed oczekiwanym sezonem pylenia. Wstrzykiwania należy zakończyć ok. 2 tygodnie przed początkiem lotu pyłków (należy przy tym zwrócić uwagę, że rośliny wcześnie kwitnące – jak olcha i leszczyna – pylą już w styczniu, a nawet wcześniej).

W przypadku alergenów całorocznych należy rozpoczynać leczenie w miarę możliwości w okresie wolnym od dolegliwości.

Leczenie początkowe rozpoczyna się od najmniejszej dawki najniższego stężenia (stężenie 1).
U dzieci i osób silnie uczulonych odczulanie swoiste prowadzi się według schematu dla „wysoce wrażliwych” i ewentualnie można je rozpocząć od stężenia 0 (stężenie 0 = 1/10 stężenia 1).

Przerwy pomiędzy wstrzyknięciami w trakcie zwiększania dawki nie powinny być krótsze niż 7 dni i dłuższe niż 14 dni.

Jeżeli leczenie początkowe przerwano na dłużej niż 2 tygodnie (do 4 tygodni) od ostatniego wstrzykiwania, ze względów bezpieczeństwa należy je kontynuować najwyżej połową ostatnio podanej dawki. Jeżeli przerwa trwała dłużej niż 4 tygodnie należy podjąć leczenie od najmniejszej dawki najniższego stężenia (stężenie 1 lub 0).

Zwiększanie dawki, szczególnie u dzieci i wysoce wrażliwych pacjentów powinno odbywać się z ostrożnością i z uwzględnieniem indywidualnej tolerancji pacjenta. Indywidualnej dawki maksymalnej nie należy przekraczać, gdyż może to spowodować wystąpienie alergicznych reakcji ubocznych.

Za dawkę maksymalną uznaje się 1,0 ml stężenia „3”. Indywidualna dawka maksymalna dla każdego pacjenta może być mniejsza i mieścić się w zakresie stężeń 1, 2, 3.
Po osiągnięciu indywidualnej dawki maksymalnej należy stopniowo wydłużyć przerwę między wstrzyknięciami do 4 tygodni, a następnie do 6 tygodni, w przypadku alergenów pyłku do 2 tygodni przed spodziewanym rozpoczęciem okresu pylenia.

Leczenie podtrzymujące

W przypadku alergenów sezonowych leczenie podtrzymujące można prowadzić alternatywnie, przedsezonowo lub całorocznie.
Schemat przedsezonowy
W sezonie pylenia należy przerwać leczenie z powodu naturalnej ekspozycji.
Późną jesienią:
terapię wznawia się zestawem do leczenia początkowego – stężenia (0), 1, 2, 3. Metoda ta jest preferowana u silnie uczulonych pacjentów z uwagi na ich bezpieczeństwo.
lub
leczenie rozpoczyna się od 5% ostatnio podanej dawki. Dawkę tę podwaja się co 14 dni, aż do ponownego osiągnięcia indywidualnej dawki maksymalnej. Następnie podaje się stężenie 3 (zestaw do leczenia podtrzymującego). Postępowanie to jest zalecane tylko u tych pacjentów, którzy przed ostatnim sezonem pylenia osiągnęli i tolerowali indywidualną dawkę maksymalną stężenia 3.

Schemat całoroczny
Jeżeli leczenie prowadzi się również w sezonie pylenia, można podawać 5-20% osiągniętej dawki maksymalnej w odstępie ok. 2 tygodni, który można stopniowo wydłużać do 4 tygodni.
Po sezonie pylenia dawkę podwaja się co 2 tygodnie, aż do osiągnięcia indywidualnej dawki maksymalnej. Potem można stopniowo wydłużyć przerwę między wstrzyknięciami do 4-6 tygodni.

W przypadku alergenów całorocznych leczenie podtrzymujące prowadzi się podając indywidualną dawkę maksymalną co 4-6 tygodni (po stopniowym wydłużeniu przerwy między wstrzyknięciami) przez rok po znacznym złagodzeniu lub ustąpieniu dolegliwości.

Przy przejściu na nowe opakowanie leku do kontynuacji leczenia, pierwsza dawka nie może przekraczać 50% ostatnio podanej dawki w przypadku wyciągów alergenowych roztoczy kurzu domowego, a 20% w przypadku wszystkich pozostałych alergenów. Następnie można ją zwiększać według schematu dawkowania w odstępie 7-14 dni.

Jeżeli w trakcie leczenia podtrzymującego przekroczy się przewidywany termin kolejnego wstrzyknięcia w granicach 2 tygodni, ze względów bezpieczeństwa można kontynuować terapię najwyżej połową ostatnio podanej dawki. Po przekroczeniu przewidywanego terminu podania kolejnej dawki o ponad 2 tygodnie można podać najwyżej 5% ostatnio zastosowanej dawki. Jeżeli przerwa trwała ponad rok leczenie należy rozpocząć od nowa (patrz leczenie początkowe).

Przedawkowanie – zastosowanie zbyt dużej dawki

Przedawkowanie może prowadzić do reakcji alergicznych a nawet wstrząsu anafilaktycznego. Leczenie reakcji anafilaktycznych (gwałtowny spadek ciśnienia krwi).

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Novo-Helisen Depot – czy mogę spożywać alkohol?

Brak danych na temat stosowania Novo-Helisen Depot z jedzeniem i piciem.

Czy można stosować Novo-Helisen Depot w okresie ciąży i karmienia piersią?

Z ogólnych względów bezpieczeństwa nie powinno się rozpoczynać immunoterapii swoistej w czasie ciąży. Brak jest wystarczających doświadczeń ze stosowaniem leku u kobiet w ciąży i karmiących matek.

Pomimo że prawdopodobnie nie istnieje ryzyko dla karmionych piersią niemowląt, podczas laktacji należy starannie analizować ryzyko i korzyści, ponieważ doświadczenia z podawaniem leku matkom karmiącym są niewystarczające.

Ulotka Novo-Helisen Depot – do pobrania pełna wersja ulotki dla pacjenta

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla lekarzy i farmaceutów