Zomiren SR

Lek Zomiren SR zawiera substancję czynną, alprazolam będącą pochodną benzodiazepiny o działaniu przeciwdrgawkowym, zmniejszającym napięcie mięśni oraz przeciwlękowym.

Wskazania do stosowania Zomiren SR:

Krótkotrwałe leczenie:
Zespołu lęku uogólnionego
Zespołu lęku napadowego z agorafobią lub bez agorafobii
Zespołu lękowego z wtórnym obniżeniem nastroju

Zomiren SR jest wskazany tylko w sytuacjach, w których objawy są nasilone, zaburzają prawidłowe funkcjonowanie lub są bardzo uciążliwe dla pacjenta.

Leczenie lekiem Zomiren SR powinno być możliwie jak najkrótsze.

Dawkę leku lekarz ustala indywidualnie w zależności od nasilenia objawów choroby oraz reakcji pacjenta na leczenie. Leczenie należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki. Długotrwałe leczenie może powodować uzależnienie od leku. Nagłe odstawienie leku jest przeciwwskazane. Tabletki należy połykać w całości.

Nie należy zmieniać dawki ani przerywać leczenia bez porozumienia z lekarzem.

Zaburzenia lękowe
Dawką początkowa wynosi 1 mg w jednej dawce lub w dwóch dawkach podzielonych. Dawka podtrzymująca to 0,5 mg do 4 mg na dobę w jednej lub dwóch dawkach podzielonych.

Zespół lęku napadowego
Dawka początkowa to 0,5 mg do 1 mg stosowana w jednej lub dwóch dawkach. Dawka podtrzymująca u większości pacjentów to 4 mg do 6 mg na dobę. Nie należy przekraczać dawki 6 mg na dobę.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku lub w przypadku choroby powodującej osłabienie
U pacjentów w podeszłym wieku lub u pacjentów ze zmianami stanu zdrowia dawka początkowa wynosi 0,5 mg do 1 mg na dobę w jednej lub dwóch dawkach. Dawkę w razie potrzeby można zwiększyć, jeśli jest dobrze tolerowana przez pacjenta.

Stosowanie u dzieci i młodzieży
Leku Zomiren SR nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby
Dawka początkowa wynosi 0,5 mg do 1 mg na dobę, podawana w jednej lub dwóch dawkach, w razie potrzeby dawkę można zwiększyć, jeśli jest dobrze tolerowana przez pacjenta. Stosowanie u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby jest przeciwwskazane.

Jak zawsze w przypadku leczenia benzodiazepinami, okres leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy, maksymalnie od 8 do 12 tygodni włączając czas zmniejszania dawki. W razie przedłużonego leczenia lub stosowania dużych dawek leku, zaleca się konsultację z lekarzem psychiatrą. U niektórych pacjentów w leczeniu ciężkich zaburzeń lękowych konieczny jest 6 miesięczny okres leczenia z zastosowaniem alprazolamu, a u pacjentów z lękiem napadowym – okres do 8 miesięcy leczenia. W przypadku stosowania przewlekłego istnieje ryzyko rozwinięcia zależności lekowej.

Przedawkowanie alprazolamu powoduje silne zmęczenie, ataksję (zaburzenia koordynacji ruchowej) i obniżony poziom świadomości. Możliwe jest również zmniejszenie ciśnienia krwi, utrata przytomności, zahamowanie oddechu.

Nie należy pić alkoholu podczas stosowania leku Zomiren SR. Alkohol i inne czynniki hamujące ośrodkowy układ nerwowy nasilają działania niepożądane alprazolamu.

Nie należy stosować leku Zomiren SR podczas ciąży, chyba że lekarz uzna, że jest to bezwzględnie konieczne dla matki. Brak wystarczających danych dotyczących stosowania alprazolamu u kobiet w ciąży. Leku Zomiren SR nie należy też stosować w przypadku podejrzenia ciąży lub planowania ciąży, chyba że lekarz uzna, że jest to bezwzględnie wskazane. Badania u ludzi wykazały, że alprazolam może mieć szkodliwy wpływ na płód. Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę, powinna porozumieć się z lekarzem w celu możliwości przerwania leczenia. Jeśli jednak pacjentka stosuje lek Zomiren SR do dnia porodu, powinna poinformować o tym lekarza, ponieważ u noworodka zaraz po urodzeniu mogą wystąpić niektóre objawy odstawienia leku.

Nie należy stosować leku Zomiren SR w okresie karmienia piersią. Występuje ryzyko szkodliwego wpływu na dziecko.