Usuwanie migdałków jest zabiegiem, który wykonuje się między innymi w przypadku powiększenia ich do rozmiarów utrudniających mówienie, oddychanie czy połykanie. Wskazaniem do niego są również powikłania anginy oraz ropnie okołomigdałkowe. Chore migdałki usuwa się w znieczuleniu ogólnym albo miejscowym. Powikłania takie, jak problemy z połykaniem czy ból gardła mogą utrzymywać się do dwóch tygodni.
Objawy chorych migdałków
Migdałki z łatwością ulegają zakażeniom, w szczególności u dzieci. Niekiedy dochodzi do sytuacji, gdy przestają one pełnić swoją funkcję ochronną, stając się źródłem zakażeń. Przewlekły proces zapalny doprowadzić może do przedostawania się antygentów bakteryjnych drogą krwi do innych narządów. W przypadku paciorkowców, antygeny bakterii są podobne do tych, które znaleźć można w organizmie człowieka, w związku z czym dochodzić może do reakcji autoimmunologicznej. Polega ona na tym, że wytworzone przeciwko antygenom bakteryjnym przeciwciała zaczynają atakować własne tkanki. Występować mogą wówczas stany zapalne w obrębie dużych stawów, zapalenie kłębuszków nerkowych, zapalenie serca, rumień brzeżny czy guzki podskórne.
Równie popularnym problemem jest przerost migdałka gardłowego u dziecka. Przyczyniają się do tego nawrotowe infekcje górnych dróg oddechowych. Objawem chorych migdałków jest upośledzona drożność nosa albo jego całkowite zatkanie. Rozwinąć może się także tak zwana twarz adenoidalna. Poprzez długotrwałe oddychanie przez usta, cofnięciu ulega żuchwa, twarz staje się podłużna, a podniebienie – wysokie i wąskie.
Kiedy należy usunąć migdałki?
Podstawowe wskazanie do usunięcia migdałków to powiększenie ich do rozmiarów utrudniających połykanie, oddychanie oraz mówienie albo powodujących obturacyjny bezdech senny. Zaleceniem są również powikłania anginy – zapalenie stawów, serca, nerek czy tęczówki skóry, a także podejrzenie nowotworu, ropnie okołomigdałkowe oraz częste anginy.
Usunięcia migdałków nie przeprowadza się w przypadku rozszczepu podniebienia oraz rozdwojenia języka. Do zabiegu tego nie można również sklasyfikować pacjenta z anatomicznie zmienionym podniebieniem i zaburzeniami krzepnięcia krwi.
Na czym polega zabieg wycięcia migdałków?
Operacja wycięcia migdałków jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym. Przeprowadzana jest ona przez usta. Migdałki, razem z ich torebką, oddziela się od otaczających je tkanek i usuwa w całości. Krwawienie tamowane jest tu przy użyciu elektrokoagulacji oraz narzędzi typu nóż harmoniczny, które wykorzystują ciepło do zamykania naczyń. Niekiedy stosuje się tu także podwiązki naczyniowe.
Usunięcie migdałka gardłowego nazywane jest adenotomią. Do tego celu stosuje się specjalny przyrząd. Następnie, do nosogardła wprowadzany jest tampon, którym przez kilka minut usuwa się miejsce po migdałku, co ma na celu zapobiec krwawieniu.
Rekonwalescencja
Po operacji usunięcia migdałków, pacjent powinien zostać w szpitalu przez co najmniej dobę na obserwacji, przyjmując antybiotyk i leki przeciwbólowe. Przez kilka dni dieta powinna mieć charakter półpłynny. Unikać należy wówczas przyjmowania ostrych, twardych, kwaśnych i bardzo gorących pokarmów.
Ból po usunięciu migdałków początkowo jest niewielki, a z czasem może ulec nasileniu. W większości przypadków, wystarczającym postępowaniem będzie przyjmowanie leków przeciwbólowych dostępnych bez recepty. W czasie leczenia głowę należy trzymać wyżej tak, aby zapobiec powstawaniu obrzęków. Ból gardła i trudności w przełykaniu mogą utrzymywać się przez około 2 tygodnie po zabiegu.
Możliwe powikłania
Najpopularniejsze powikłanie po usunięciu migdałków to krwawienie, które dotyka około 1-3% pacjentów. Może się ono pojawić nawet 2 tygodnie po operacji. Aby mu zapobiec, należy unikać przyjmowania stałych oraz gorących pokarmów.
Niekiedy dojść może także do zakażenia operowanego miejsca, w związku z czym pacjent powinien profilaktycznie przyjmować antybiotyk.
Do rzadszych powikłań zalicza się zatkany nos oraz zmianę barwy głosu.
W niektórych przypadkach, operacja wycięcia migdałków może nie spowodować poprawy w zakresie objawów z dróg oddechowych, trudności w przełykaniu czy chrapania. W tej sytuacji niezbędne będzie wykonanie kolejnych operacji mających na celu wyeliminowanie wspominanych problemów.
Naszych publikacji nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję indywidualnie w porozumieniu z pacjentem.
