Corhydron

Corhydron jest lekiem zawierającym syntetyczną pochodną hydrokortyzonu w postaci soli sodowej bursztynianu.

Hydrokortyzon. hormon naturalnie występujący w organizmie ludzkim działa przeciwzapalnie, przeciwreumatycznie, przeciwalergicznie, przeciwwstrząsowo, immunosupresyjnie. Hydrokortyzon hamuje działanie hialuronidazy przez co zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych i zmniejsza obrzęk. Hydrokortyzon zwiększa stężenie glukozy we krwi, przyspiesza rozpad białek i hamuje ich syntezę oraz osłabia odporność organizmu na zakażenia. Powoduje także zatrzymanie sodu i wody w organizmie i zwiększa wydalanie potasu z moczem. Nasila resorpcję wapnia z kości, powoduje rozwój osteoporozy. Zmniejsza wchłanianie jonów wapniowych z przewodu pokarmowego, zwiększa wydalanie wapnia z moczem i hamuje wzrost u dzieci. Blokuje wydzielanie hormonu adrenokortykotropowego przez przysadkę co powoduje niewydolność kory nadnerczy. Zmniejsza liczbę limfocytów, monocytów i granulocytów kwasochlonnyeh. Po długotrwałym stosowaniu doprowadza do charakterystycznego rozmieszczenia tkanki tłuszczowej.

Corhydron może być podawany w infuzji lub wstrzyknięciu domięśniowym. Nie podawać we wstrzyknięciu dożylnym.
Jeżeli pożądane jest działanie ciągłe, konieczne jest ponawianie dawek w odpowiednio krótszych odstępach. Okres półtrwania hydrokortyzonu wynosi 2-2,5 godziny. We krwi hydrokortyzon łączy się z globuliną (transkortyną) i albuminą. Hydrokortyzon metabolizowany jest przede wszystkim w wątrobie, do biologicznie nieaktywnych pochodnych. Nieaktywne metabolity, głównie glukuroniany i siarczany, są wydalane przez nerki. Hydrokortyzon przechodzi przez łożysko i jest wydzielany z mlekiem kobiecym.

Corhydron stosuje się w leczeniu pacjentów w ciężkich stanach, wymagających szybkiego podania glikokortykosteroidu, takich jak:
– stany wstrząsowe (wstrząs pourazowy, pooperacyjny, kardiogenny. analilaktyczny, popi zetoczen iow y, pooparzen iowy);
– ciężkie stany spastyczne oskrzeli (stan astmatyczny);
– ostre stany alergiczne (obrzęk naczynioruchowy Quinckego);
– ciężka postać rumienia wielopostaeiowego (zespól Stevensa-Johnsona);
– ostre postacie schorzeń z autoagresji:
– ostra reakcja nadwrażliwości na leki:
oraz w pierwotnej lub wtórnej niedomodze kory nadnerczy.

Lek może być podany w infuzji lub wstrzyknięciu domięśniowym. Nie podawać we wstrzyknięciu dożylnym.

W razie konieczności powtórnego podania domięśniowego wskazana jest zmiana miejsca podania.

Aby otrzymać roztwór gotowy do podania domięśniowego . zachowując zasady postępowania aseptycznego, należy zawartość fiolki rozpuścić używając załączonego rozpuszczalnika (ampułka z wodą do wstrzykiwali).

W tym celu należy pobrać z ampułki za pomocą strzykawki 2 ml rozpuszczalnika i wprowadzić go do liolki z proszkiem (substancja liofilizowana).Delikatnie rozpuście proszek powolnymi, okrężnymi ruchami do otrzymania jednorodnego roztworu.

Nie należy mocno wstrząsać, ponieważ może to spowodować wytworzenie pęcherzyków gazu. Tak przygotowany roztwór gotowy jest do wstrzyknięcia domięśniowego lub może być użyty do przygotowania roztworu do infuzji. Rozpuszczenie leku może trwać do 10 minut. Jeśli po rozpuszczeniu roztwór jest spieniony lub zawiera widoczne cząstki nie należy go podawać. Tak przygotowany roztwór gotowy jest do wstrzyknięcia domięśniowego lub może być użyty do przygotowania roztworu do infuzji.

W celu przygotowania roztworu do infuzji. najpierw należy sporządzić roztwór jak wyżej opisano, przez dodanie do fiolki rozpuszczalnika zawartego w ampułce, a następnie zachowując warunki aseptyczne, należy go dodać do 100-1000 ml roztworu 5% glukozy do wstrzykiwali. Jeżeli u pacjenta nie należy ograniczać podaży sodu, lek można rozpuścić w roztworze 0,9% chlorku sodu do wstrzykiwali lub w mieszaninie roztworów 5% glukozy do wstrzykiwali i 0,9% chlorku sodu do wstrzykiwali.

Lek po otworzeniu należy natychmiast zużyć, a roztwór niezużyty wyrzucić.
Roztworu hydrokortyzonu sodu bursztynianu (Corhydron) nie można mieszać ani rozpuszczać z innymi lekami, za wyjątkiem: wody do wstrzykiwali 0,9% roztworu chlorku sodu 5% roztworu glukozy
Lek Corhydron należy podawać oddzielnie z innymi lekami, jako pojedyncza iniekcja domięśniowa lub infuzja.

Dawkę leku ustala się indywidualnie w zależności od wskazania, stanu chorego i jego reakcji na lek. Zwykle dawki początkowe są większe, a po uzyskaniu pożądanego działania leczniczego ustala się dawki najmniejsze umożliwiające podtrzymanie działania terapeutycznego.

Dorośli i dzieci powyżej 14 lat
Zwykle dawka jednorazowa wynosi 100-250 mg; w ciągu doby do 1.5 g.
W stanach ciężkich podaje się 100-500 mg w infuzji . Jeżeli wskazane, dawka może być powtórzona po dwóch, czterech lub sześciu godzinach.
Zwykle, leczenie dużymi dawkamiglikokortykosteroidó w stosuje się nie dłużej niż 48-72 godzin. Jeżeli leczenie dużymi dawkami musi być kontynuowane, to ze względu na możliwość retencji sodu zaleca się zastąpienie soli sodowej bursztynianu hydrokortyzonu solą sodową bursztynianu metyloprednizolonu, która w małym stopniu lub w ogóle nie powoduje zatrzymania sodu w organizmie.
Jeżeli jest to możliwe, zaleca się zmniejszenie dawki i ograniczenie czasu stosowania glikokortykosteroidów ze względu na możliwość wystąpienia powikłań.

Stosowanie leku u osób w podeszłym wieku
Stosowanie leku u osób w podeszłym wieku nic wymaga specjalnego dawkowania, jednak przy doborze dawki należy uwzględnić większą podatność osób w podeszłym wieku na wystąpienie działań niepożądanych.

Dzieci do 14 lat
U każdego dziecka dawkę leku dobiera się indywidualnie w zależności od stanu klinicznego, wieku i masy ciała dziecka. Zwykle stosuje się jednorazowo: u dzieci do 12 miesiąca życia dawki 8-10 ntg/kg mc., a u dzieci 2-14 lat 4-8 mg/kg mc. na dobę. W uzasadnionych przypadkach dawki mogą być większe. Nic stosuje się u dzieci dawek mniejszych niż 25 mg na dobę. Jeżeli możliwe, nie należy przedłużać stosowania hydrokortyzonu lub innych glikokortykosteroidów u noworodków i dzieci, ponieważ leki te mogą opóźniać wzrost. Jeżeli kontynuowanie leczenia glikokortykosteroidami jest niezbędne, należy rozważyć podawanie Icku co drugi dzień w celu zmniejszenia działań niepożądanych. Podczas leczenia glikokortykosteroidami należy monitorować wzrost i rozwój dziecka.

Stosowanie hydrokortyz.onu ponad 72 godziny, może spowodować zwiększenie stężenia sodu nr krwi, dlatego również, u dzieci należy rozważyć zastąpienie soli sodowej bursztynianu hydrokortyzontt solą sodową bursztynianu metylopredniz.olonu, która nie powoduje zatrzymania sodu w organizmie.

Uwaga !
Zaleca się, by podział dawki dobowej uwzględniał biologiczny rytm wydzielania hormonu. Dawka poranna, podawana między godzina 6 a 8 powinna stanowić 50%; południowa 20% i wieczorna 30% dawki dobowej.

Ostre przedawkowanie rzadko jest problemem klinicznym. Długotrwałe stosowanie dużych dawek wymaga ostrożnego zmniejszania dawkowania w celu zapobiegania wystąpieniu ostrej niewydolności kory nadnerczy. Hydrokortyzon podlega dializie.

Reakcje anafilaktyczne i nadwrażliwości w zależności od ich nasilenia, mogą być leczone lekami przeciwhistaminowymi i jeżeli wskazane z adrenaliną.

Nie dotyczy.

Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza.

Ciąża
Hydrokortyzon przenika przez barierę łożyskową. Noworodki urodzone przez matki, które podczas ciąży otrzymywały znaczne dawki hydrokortyzonu powinny być obserwowane ze względu na ryzyko wystąpienia niedoczynności kory nadnerczy.

Karmienie piersią
Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza.Hydrokortyzon przenika do mlekiem kobiecego i może u dziecka karmionego piersią hamować wytwarzanie endogennych glikokortykosteroidów, hamować wzrost dziecka i powodować inne działania niepożądane. U matek karmiących piersią podczas stosowania dużych dawek hydrokortyzonu zaleca się zaprzestania karmienia piersią w okresie przyjmowania leku.