Apo-Doxan

Doksazosyna – substancja czynna leku, jest podawanym doustnie antagonistą receptorów adrenergicznych typu alfa, stosowanym w leczeniu nadciśnienia tętniczego i objawów spowodowanych łagodnym przerostem gruczołu krokowego. Nie powoduje zaburzeń metabolicznych u pacjentów ze współistniejącą cukrzycą, skazą moczanową (dną) i insulinoopornością. Doksazosyna rozszerza naczynia obwodowe i obniża ciśnienie tętnicze krwi w wyniku zmniejszenia oporu naczyń obwodowych tak w pozycji pionowej, jak i leżącej. Doksazosyna nieznacznie zwalnia rytm pracy serca. Zmniejszenie ciśnienia tętniczego i zwolnienie rytmu pracy serca jest silniejsze w pozycji pionowej. W okresie stosowania doksazosyny przerost lewej komory serca zmniejsza się. Doksazosyna nie ma wpływu na kurczliwość pęcherza moczowego. Korzystnie wpływa na zawartość lipidów we krwi – zmniejsza stężenie lipoprotein o małej i bardzo małej gęstości (LDL i VLDL), nie zmieniając stężenia lipoprotein o dużej gęstości (HDL). Zmniejsza stężenie triglicerydów oraz cholesterolu całkowitego we krwi. Hamuje agregację płytek krwi oraz zwiększa aktywność tkankowego aktywatora plazminogenu. Zwi ększa wrażliwość na insulinę u pacjentów, u których wrażliwość ta była zmniejszona. Ma nieznaczny lub umiarkowany wpływ na sprawność seksualną.

Po doustnym podaniu doksazosyny, jej maksymalne stężenie w surowicy krwi występuje po 2 – 3 godzinach. Początek działania przeciwnadciśnieniowego leku występuje po mniej-więcej 2 godzinach, a maksymalne działanie po 5 – 6 godzinach od zażycia. Przeciwnadciśnieniowe działanie doksazosyny po zażyciu dawki pojedynczej utrzymuje się przez około 24 godziny. Pełna skuteczność działania leku występuje po 1 – 2 tygodniach stosowania. Siła działania doksazosyny jest proporcjonalna do zażytej dawki. Doksazosyna jest intensywnie metabolizowana przez wątrobę. Powstaje kilkana ście metabolitów, które nie występują we krwi w ilościach znaczących. Za działanie przeciwnadciśnieniowe odpowiedzialny jest związek macierzysty. Doksazosyna jest wydalana głównie przez przewód pokarmowy. Mniej niż 5% zażytej dawki jest wydalane w postaci nie zmienionej.

Apo-Doxan jest wskazany:
– w leczeniu objawów dyzurycznych wywołanych łagodnym przerostem gruczołu krokowego (BPH). Objawy dyzuryczne to uczucie nagłego parcia na mocz, zmniejszenie strumienia moczu, przerywane oddawanie moczu, oddawanie moczu po kropli, uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza moczowego, konieczność oddawania moczu w nocy, częstomocz, uczucie pieczenia w cewce moczowej. Apo-Doxan 1 można stosować u pacjentów z prawidłowym ciśnieniem tętniczym krwi i z nadciśnieniem;
– w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego w monoterapii (jako jedyny lek) lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, np.: z moczopędnymi lekami tiazydowymi, lekami blokującymi receptory adrenergiczne typu beta, antagonistami wapnia i inhibitorami konwertazy angiotensyny.

Lekarz ustala dawkowanie w zależności od nasilenia objawów i skuteczności leczenia u danego pacjenta. Lek zażywa się raz na dobę, o tej samej porze, rano lub wieczorem. Na początku leczenia, by zminimalizować ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego lub omdlenia, we wszystkich wskazaniach należy zażywać dawkę początkową wynoszącą 1 mg raz na dobę.

Leczenie objawów dyzurycznych wywołanych łagodnym przerostem gruczołu krokowego: zalecana początkowa jednorazowa dawka dobowa wynosi 1 mg. W razie konieczności, lekarz może zwiększyć dawkę dobową do 2 mg, następnie do 4 mg, a nawet do 8 mg. Maksymalna dawka wynosi 8 mg raz na dobę. W okresie po zwiększeniu dawki zaleca się codzienne kontrolowanie ciśnienia krwi. Lekarz może zalecić zwiększenie dawki doksazosyny, nie częściej niż co 1 – 2 tygodnie.

Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi: zalecana początkowa jednorazowa dawka dobowa wynosi 1 mg. W razie konieczności, lekarz może zwiększyć dawkę do 2 mg, następnie do 4 mg, 8 mg, a nawet do 16 mg raz na dobę. Maksymalna dawka wynosi 16 mg raz na dobę. Należy kontrolować ciśnienie krwi między 2. a 6. godziną od zażycia leku i bezpośrednio przed zażyciem kolejnej dawki.

Lekarz może zalecić zwiększenie dawki doksazosyny, nie częściej niż co 1 – 2 tygodnie. Zwiększenie dawki dobowej jednorazowo o ponad 4 mg zwiększa ryzyko wystąpienia zawrotów i omdleń spowodowanych niedociśnieniem ortostatycznym.

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku.
Nie ma potrzeby dostosowania dawki.

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Nie ma konieczności dostosowania dawki.

Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby.
Może być konieczne zmniejszenie dawki.

Dawkowanie u pacjentów poddawanych hemodializie.
Zmiana dawkowania nie jest wymagana. Doksazosyny nie można usunąć z surowicy krwi metodą hemodializy.

Nie należy przedłużać okresu zażywania leku bez porozumienia się z lekarzem.

Po przedawkowaniu może wystąpić niedociśnienie objawiające się zawrotami głowy lub omdleniem. Pacjenta należy ułożyć w pozycji bezpiecznej i wezwać lekarza.

Doksazosyny nie można usunąć z surowicy krwi metodą hemodializy

Doksazosyna dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Obecność pokarmu nieznacznie wpływa na wchłanianie doksazosyny. Lek Apo-Doxan 1 stosuje się przed lub po posiłku, popijając niewielką ilością płynu

Ciąża:
Nie wykonano odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań doksazosyny u kobiet w ciąży. Lek Apo-Doxan 1 może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.

Karmienie piersią:
Nie wiadomo czy doksazosyna przenika do mleka kobiet karmiących piersią. U dziecka mogą wystąpić działania niepożądane spowodowane doksazosyną. Kobiety stosujące Apo-Doxan 1 nie powinny karmić piersią.