Riluzol to substancja czynna, która jest antagonistą glutaminianu (receptorów glutaminianu) i jest stosowana jako lek przeciwdrgawkowy. Głównym celem stosowania riluzolu jest przedłużenie życia pacjentów ze stwardnieniem zanikowym bocznym (SLA).
Riluzol jest związkiem z klasy benzotiazoli. Jego wzór sumaryczny to C8H5F3N2OS. Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg ryluzolu.
Zalecana dobowa dawka riluzolu u osób dorosłych oraz w podeszłym wieku to 100 mg. Terapia może być prowadzona wyłącznie przez lekarza specjalizującego się w leczeniu stwardnienia zanikowego bocznego. Dawka riluzolu stosowana w leczeniu pacjentów powinna być dobierana indywidualnie.
Przeciwwskazania do stosowania riluzolu obejmują nadwrażliwość na substancję czynną, a także czynne choroby wątroby lub trzykrotne powyżej górnej granicy zwiększenie czynności aminotransferaz. Stosowania riluzolu nie zaleca się u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, a także u dzieci oraz młodzieży poniżej 18 roku życia.
Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub z nieznacznym zwiększeniem czynności aminotransferazy asparaginianowej i aminotransferazy alaninowej, stężenia bilirubiny lub aktywności gammaglutamylotransferazy. Przekroczenie wartości prawidłowych podczas przeprowadzonych kilku prób wątrobowych wyklucza zastosowanie riluzolu.
Teglutik to lek stosowany w leczeniu stwardnienia zanikowego bocznego (ALS), choroby neurodegeneracyjnej wpływającej na komórki nerwowe kontrolujące ruchy mięśni. Substancją czynną w Teglutiku jest riluzol, który działa poprzez blokowanie efektów glutaminianu, substancji chemicznej, która może być szkodliwa dla komórek nerwowych. Teglutik jest dostępny na receptę.
