Lek Zahron może powodować zmniejszenie stężenia „złego” cholesterolu i zwiększenie stężenia „dobrego” cholesterolu. Działanie leku Zahron polega na hamowaniu produkcji „złego” cholesterolu w organizmie.Pomaga on także w usuwaniu „złego” cholesterolu z krwi. Substancją czynną preparatu jest rozuwastatyna, lek należący do grupy statyn.
Zentasta to lek w postaci tabletek, zawierający dwie substancje czynne: ezetymib i atorwastatynę. Lek ten działa na dwa sposoby: zmniejsza ilość cholesterolu wchłanianego w przewodzie pokarmowym oraz ilość cholesterolu wytwarzanego w organizmie. Jest wskazany dla pacjentów ze zwiększonym stężeniem cholesterolu we krwi (hipercholesterolemia pierwotna) lub mieszaną hiperlipidemią. Zentasta jest lekiem na receptę.
Zocor to lek, który oddziałuje na układ naczyniowo-sercowy. Zawiera substancję czynną symwastatynę. Lek jest stosowany w celu zmniejszenia stężenia cholesterolu całkowitego oraz stężenia trójglicerydów, zwiększa stężenie “dobrego” cholesterolu, zmniejsza poziom “złego” cholesterolu, zapobiega rozwojowi i powikłaniom miażdżycy. Zocor jest dostępny na receptę.
Zyllt to lek przeciwpłytkowy, który zawiera substancję czynną – klopidogrel. Jest dostępny na receptę. Klopidogrel jest prolekiem, a jeden z jego aktywnych metabolitów hamuje agregację płytek krwi. Lek jest stosowany w profilaktyce powikłań zakrzepowych w miażdżycy: u dorosłych pacjentów z zawałem mięśnia sercowego, z udarem niedokrwiennym oraz z rozpoznaną chorobą tętnic obwodowych. Zyllt jest również stosowany u dorosłych pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST, w tym pacjentów, którym wszczepia się stent w czasie zabiegu przezskórnej angioplastyki wieńcowej, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym lub z ostrym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST.
Miażdżyca to przewlekła choroba naczyń krwionośnych, która rozwija się latami i może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych. Skuteczne leczenie wymaga odpowiedniej farmakoterapii oraz zmian w stylu życia. Poniżej przedstawiamy przewodnik po lekach stosowanych w walce z miażdżycą.
Miażdżyca (arteriosklezroza) to przewlekła choroba zapalna tętnic, charakteryzująca się tworzeniem blaszek miażdżycowych w ścianach naczyń krwionośnych. Blaszki te składają się z lipidów, cholesterolu, tkanki łącznej i komórek zapalnych. Z czasem blaszki twardnieją, zwężając światło tętnic i ograniczając przepływ krwi do narządów.
Choroba ta rozwija się powoli, często bezobjawowo przez wiele lat. Pierwsze objawy zazwyczaj pojawiają się między 40. a 60. rokiem życia, choć zmiany miażdżycowe mogą zacząć się formować już w dzieciństwie.
Rozwojowi miażdżycy sprzyjają następujące czynniki:
Objawy miażdżycy różnią się w zależności od tego, które naczynia krwionośne zostały dotknięte chorobą:
W celu zdiagnozowania miażdżycy stosuje się:
Statyny to podstawowe leki stosowane w leczeniu miażdżycy, które hamują wytwarzanie cholesterolu w wątrobie.
Najczęściej stosowane statyny:
Działanie: Obniżają poziom cholesterolu LDL, nieznacznie podnoszą HDL, zmniejszają stan zapalny w naczyniach, stabilizują blaszki miażdżycowe i mogą powodować ich regresję.
Najczęściej stosowane preparaty:
Działanie: Zmniejszają wchłanianie cholesterolu z przewodu pokarmowego, często stosowane w połączeniu ze statynami dla wzmocnienia efektu.
Najczęściej stosowane fibraty:
Działanie: Obniżają poziom trójglicerydów, lekko podnoszą poziom HDL.
Najczęściej stosowane leki przeciwpłytkowe:
Działanie: Zmniejszają ryzyko powstawania zakrzepów na blaszkach miażdżycowych, zapobiegając ich pęknięciu i zatorom.
Preparaty:
Działanie: Uzupełniają terapię statynami, szczególnie u pacjentów z bardzo wysokimi poziomami lipidów lub nietolerancją statyn.
W zaawansowanych przypadkach miażdżycy stosuje się:
Aby zapobiegać rozwojowi miażdżycy zaleca się:
Miażdżyca to poważna choroba, która wymaga kompleksowego podejścia. Farmakoterapia jest niezbędnym elementem leczenia, ale równie ważna jest modyfikacja stylu życia. Regularne przyjmowanie przepisanych leków w połączeniu ze zdrową dietą i aktywnością fizyczną może skutecznie zahamować rozwój miażdżycy i zmniejszyć ryzyko groźnych powikłań, takich jak zawał serca czy udar mózgu.
Należy pamiętać, że leczenie miażdżycy powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza, który dobierze odpowiednie leki i ich dawki do indywidualnych potrzeb pacjenta.
