Indywidualny zestaw autostrzykawek przeciwko bojowym środkom trującym IZAS-05

IZAS-05 jest zestawem trzech autostrzykawek (autostrzykawka ATROPINA, autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA, autostrzykawka DIAZEPAM), przeznaczonych do stosowania w przypadku zatrucia bojowymi środkami trującymi z grupy środków paralityczno-drgawkowych.

Zestaw IZAS-05 stosowany jest w celu łagodzenia objawów i przeciwdziałania skutkom zatrucia.

Jaki jest skład Indywidualny zestaw autostrzykawek przeciwko bojowym środkom trującym IZAS-05, jakie substancje zawiera?

Autostrzykawka Atropina
Substancją czynną jest atropiny siarczan, 2 ml roztworu do wstrzykiwać zawierają 2 mg siarczanu atropiny. Substancje pomocnicze: kwas solny rozcieńczony (do ustalenia pH), woda do wstrzykiwać.

Autostrzykawka Pralidoksym + AtropinaKomora pierwsza:
Substancją czynną jest atropiny siarczan, 2 mL roztworu do wstrzykiwań zawierają 2 mg atropiny siarczanu. Pozostałe składniki to: kwas solny rozcieńczony (do ustalenia pH), woda do wstrzykiwań.
Komora druga:
Substancją czynną jest pralidoksymu chlorek, 2 mL roztworu do wstrzykiwań zawierają
600 mg pralidoksymu chlorku. Pozostałe składniki to: alkohol benzylowy, glicyna, woda do wstrzykiwań.

Autostrzykawka Diazepam
Substancją czynną leku jest diazepam, 2 ml roztworu do wstrzykiwań zawierają 10 mg diazepamu. Pozostałe składniki to: alkohol benzylowy, etanol, glikol propylenowy, sodu benzoesan (E 211), kwas octowy lodowaty, kwas octowy 10%, woda do wstrzykiwań.

Dawkowanie preparatu Indywidualny zestaw autostrzykawek przeciwko bojowym środkom trującym IZAS-05 – jak stosować ten lek?

Leki należy stosować w przypadku narażenia na działanie bojowych środków trujących pochodnych związków fosforoorganicznych z grupy środków paralityczno-drgawkowych.

Autostrzykawka ATROPINA: należy wyjąć z opakowania zewnętrznego, przycisnąć żółty koniec do miejsca wstrzyknięcia, poderwać czerwony bezpiecznik i przytrzymać bez ruchu przez 10 sekund (samopomoc).

Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA: należy wyjąć z opakowania zewnętrznego, przycisnąć żółty koniec do miejsca wstrzyknięcia, poderwać czerwony bezpiecznik i przytrzymać bez ruchu przez 10 sekund (samopomoc).

Autostrzykawka DIAZEPAM: należy wyjąć z opakowania zewnętrznego, przycisnąć szary koniec do miejsca wstrzyknięcia, poderwać czerwony bezpiecznik i przytrzymać bez ruchu przez 10 sekund (pomoc wzajemna).

Przedawkowanie – zastosowanie zbyt dużej dawki

Lek podawany przez wykwalifikowany personel medyczny.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Indywidualny zestaw autostrzykawek przeciwko bojowym środkom trującym IZAS-05 – czy mogę spożywać alkohol?

Stosowanie leku w połączeniu z alkoholem może nasilać działanie uspokajające. Nie zaleca się jednoczesnego przyjmowania diazepamu i alkoholu.

Czy można stosować Indywidualny zestaw autostrzykawek przeciwko bojowym środkom trującym IZAS-05 w okresie ciąży i karmienia piersią?

Autostrzykawka ATROPINA
Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.

Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA
Pralidoksymu chlorek można podawać kobietom w ciąży tylko w przypadku zdecydowanej konieczności, kiedy potencjalne ryzyko jest akceptowalne ze względu na rozważane kliniczne korzyści.

Autostrzykawka DIAZEPAM
Nie należy stosować diazepamu u kobiet w ciąży, szczególnie podczas pierwszego i trzeciego trymestru oraz w okresie karmienia piersią, chyba że lekarz stwierdzi, że zastosowanie leku jest konieczne.

Skutki uboczne Indywidualny zestaw autostrzykawek przeciwko bojowym środkom trującym IZAS-05, jakie są działania niepożądane?

Autostrzykawka ATROPINA

Działania niepożądane zależą od wielkości zastosowanej dawki i zazwyczaj przemijają po zaprzestaniu podawania leku.

Po zastosowaniu względnie niedużych dawek:

Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować u więcej niż 1 na 10 osób):

• zmniejszone wydzielanie śliny i suchość w jamie ustnej
• zaparcia
• refluks
• utrata smaku
• nudności
• wymioty
• wzdęcia
• zmniejszone wydzielanie wydzieliny oskrzelowej, co może spowodować zagęszczenie zalegającej wydzieliny i powstanie czopu oskrzelowego, trudnego do usunięcia z dróg oddechowych
• zmniejszone wydzielanie potu (anhidrosis)
• pokrzywka i wysypka, niekiedy ze złuszczaniem naskórka
• zaburzenia widzenia (rozszerzenie źrenic, zaburzenia akomodacji oka, światłowstręt, widzenie nieostre)

Działania te nasilają się wraz ze zwiększeniem dawki atropiny.

Po zastosowaniu dużych dawek atropiny odnotowywano:

Częste działania niepożądane (mogą występować u mniej niż 1 na 10 osób):

• zahamowanie nadmiernej stymulacji nerwu błędnego, a w konsekwencji przyspieszenie czynności serca z możliwością wystąpienia trzepotania lub migotania przedsionków, rozkojarzenia przedsionkowo-komorowego i dodatkowych skurczów komorowych
• zatrzymanie moczu i zaparcie
• hamowanie wydzielania żołądkowego
• omamy lub podniecenie, splątanie i brak koordynacji ruchów, dezorientacja – zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku
• hipertermia
• zaczerwienienie twarzy

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób):

• reakcje psychotyczne

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 osób):

• reakcje alergiczne
• senność, zmęczenie

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 osób):

• anafilaksja
• arytmia przedsionkowa z migotaniem komór
• dusznica bolesna
• przełom nadciśnieniowy
• podwyższenie ciśnienia wewnątrzgałkowego

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• bóle głowy
• nerwowość
• zawroty głowy
• bezsenność
• ataksja.

Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA

Gdy pralidoksym i atropina są podawane razem, oznaki działania atropiny mogą wystąpić wcześniej niż przy zastosowaniu atropiny jako pojedynczego leku. Donoszono o przypadkach podniecenia i zachowań maniakalnych po odzyskaniu przytomności.

Po wstrzyknięciu domięśniowym leku mogą wystąpić:

• zwiększenie częstości bicia serca
• suchość w ustach
• niewyraźne widzenie
• mroczki w polu widzenia
• niepokój
• ból głowy
• trudności w oddawaniu moczu

Autostrzykawka DIAZEPAM

Po wstrzyknięciu domięśniowym leku mogą wystąpić:

• bolesność w miejscu podania
• rumień w miejscu wstrzyknięcia

Mogą wystąpić: uczucie zmęczenia, senność i osłabienie mięśni. Stosowanie leku (nawet w dawkach leczniczych) może prowadzić do uzależnienia. Obserwowano nadużywanie leków z grupy benzodiazepin.

Rzadko (u 1 do 10 osób na 10 000) obserwowano inne działania niepożądane, takie jak:

• splątanie, osłabienie reakcji emocjonalnych, obniżenie poziomu czuwania, niezborność ruchów, drżenia
• niepamięć następcza (pacjent nie pamięta zdarzeń, które wystąpiły po kilku godzinach od zastosowania diazepamu)
• depresja
• podwójne lub niewyraźne widzenie
• zaburzenia mowy lub niewyraźna mowa
• zaburzenia ze strony układu pokarmowego, nudności, suchość w ustach lub nadmierne wydzielanie śliny, zaparcia, zwiększenie łaknienia
• ból głowy, zawroty głowy
• spadek ciśnienia krwi, zmiany częstości tętna, depresja krążeniowa (znaczne spowolnienie akcji serca), zmiany w obrazie krwi (widoczne w tzw. badaniu morfologii)
• nietrzymanie lub zatrzymanie moczu
• zwiększenie bądź zmniejszenie popędu płciowego
• skórne odczyny uczuleniowe

Bardzo rzadko (u mniej niż 1 osoby na 10 000) obserwowano:

• zwiększenie aktywności pewnych enzymów (transaminaz i fosfatazy zasadowej)
• żółtaczkę
• przypadki zatrzymania czynności serca

Po zastosowaniu diazepamu (szczególnie u dzieci oraz pacjentów w podeszłym wieku) mogą wystąpić: niepokój, pobudzenie, omamy, zmiany w zachowaniu, agresywność, koszmary nocne, psychozy (tzw. reakcje paradoksalne).

U pacjentów w podeszłym wieku oraz osłabionych mogą wystąpić nasilone działania niepożądane. Po zastosowaniu diazepamu może ujawnić się utajona depresja.

Interakcje leku Indywidualny zestaw autostrzykawek przeciwko bojowym środkom trującym IZAS-05 z innymi lekami

Autostrzykawka ATROPINA

Leki, które nasilają skutki działania atropiny:

• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
• leki przeciwskurczowe (stosowane np. w zespole jelita drażliwego)
• leki stosowane w chorobie Parkinsona
• niektóre leki przeciwhistaminowe (zaliczane do I generacji)
• fenotiazyny (leki stosowane w chorobach umysłowych)
• dyzopiramid, chinidyna (leki stosowane w chorobach serca)

Atropina, poprzez opóźnianie opróżniania żołądka, może powodować zwolnienie lub przyspieszenie wchłaniania niektórych leków przyjętych doustnie.

Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA

Stosowanie pralidoksymu w połączeniu z atropiną może spowodować przyspieszenie oznak działania atropiny (zaczerwienienie twarzy, rozszerzenie źrenic, przyspieszone bicie serca, suchość w ustach i nosie).

Należy unikać jednoczesnego stosowania morfiny, teofiliny, aminofiliny, reserpiny i leków uspokajających typu fenotiazyny u pacjentów z zatruciem organicznymi związkami fosforu.

Sukcynylocholinę w połączeniu z pralidoksymem należy stosować z zachowaniem ostrożności, ze względu na możliwość wystąpienia przedłużającego się porażenia.

Autostrzykawka DIAZEPAM

Diazepam oraz inne stosowane jednocześnie leki mogą wzajemnie wpływać na swoje działanie. W szczególności dotyczy to następujących leków:

• fluwoksamina, fluoksetyna oraz inne leki stosowane w leczeniu chorób psychicznych
• leki stosowane w bezsenności
• leki stosowane w chorobach alergicznych, które mogą powodować senność
• leki stosowane w padaczce (np. karbamazepina, fenytoina, hydantoina)
• leki zwiotczające mięśnie szkieletowe
• lewodopa (lek stosowany w chorobie Parkinsona)
• leki stosowane w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy (np. cymetydyna, omeprazol, cyzapryd)
• ketokonazol (lek przeciwgrzybiczy)
• silne leki przeciwbólowe (zwane opioidowymi lekami przeciwbólowymi, np. morfina, buprenorfina)
• ryfampicyna (antybiotyk)

Teofilina i palenie tytoniu przyspieszają metabolizm diazepamu.

Ulotka Indywidualny zestaw autostrzykawek przeciwko bojowym środkom trującym IZAS-05 – do pobrania pełna wersja ulotki dla pacjenta

Autostrzykawka ATROPINA

Leki, które nasilają skutki działania atropiny:

• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
• leki przeciwskurczowe (stosowane np. w zespole jelita drażliwego)
• leki stosowane w chorobie Parkinsona
• niektóre leki przeciwhistaminowe (zaliczane do I generacji)
• fenotiazyny (leki stosowane w chorobach umysłowych)
• dyzopiramid, chinidyna (leki stosowane w chorobach serca)

Atropina, poprzez opóźnianie opróżniania żołądka, może powodować zwolnienie lub przyspieszenie wchłaniania niektórych leków przyjętych doustnie.

Autostrzykawka PRALIDOKSYM + ATROPINA

Stosowanie pralidoksymu w połączeniu z atropiną może spowodować przyspieszenie oznak działania atropiny (zaczerwienienie twarzy, rozszerzenie źrenic, przyspieszone bicie serca, suchość w ustach i nosie).

Należy unikać jednoczesnego stosowania morfiny, teofiliny, aminofiliny, reserpiny i leków uspokajających typu fenotiazyny u pacjentów z zatruciem organicznymi związkami fosforu.

Sukcynylocholinę w połączeniu z pralidoksymem należy stosować z zachowaniem ostrożności, ze względu na możliwość wystąpienia przedłużającego się porażenia.

Autostrzykawka DIAZEPAM

Diazepam oraz inne stosowane jednocześnie leki mogą wzajemnie wpływać na swoje działanie. W szczególności dotyczy to następujących leków:

• fluwoksamina, fluoksetyna oraz inne leki stosowane w leczeniu chorób psychicznych
• leki stosowane w bezsenności
• leki stosowane w chorobach alergicznych, które mogą powodować senność
• leki stosowane w padaczce (np. karbamazepina, fenytoina, hydantoina)
• leki zwiotczające mięśnie szkieletowe
• lewodopa (lek stosowany w chorobie Parkinsona)
• leki stosowane w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy (np. cymetydyna, omeprazol, cyzapryd)
• ketokonazol (lek przeciwgrzybiczy)
• silne leki przeciwbólowe (zwane opioidowymi lekami przeciwbólowymi, np. morfina, buprenorfina)
• ryfampicyna (antybiotyk)

Teofilina i palenie tytoniu przyspieszają metabolizm diazepamu.

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla lekarzy i farmaceutów