Digoxin Teva

Lek Digoxin Teva zawiera substancję czynną zwaną digoksyną. Digoksyna należy do grupy leków zwanych glikozydami nasercowymi. Lek zmniejszając częstość akcji serca, jednocześnie zwiększa siłę skurczów mięśnia sercowego. Wpływa również na mięśnie gładkie i szkieletowe, na cewki nerkowe i ośrodki nerwu błędnego.

Wskazania do stosowania
• Migotanie przedsionków z szybką czynnością komór.
• Zaawansowana niewydolność serca.

Lek Digoxin Teva należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Lek Digoxin Teva należy zażywać ściśle według wskazań lekarza. Najczęściej stosowany jest raz dziennie. Należy dążyć do przyjmowania leku w regularnych odstępach czasu (np. codziennie o tej samej godzinie).

Dawkowanie digoksyny lekarz ustala indywidualnie dla każdego pacjenta zależnie od wskazania, wieku, masy ciała, wydolności nerek i stężenia elektrolitów w surowicy krwi.
W czasie leczenia dawkowanie należy modyfikować w zależności od reakcji organizmu na lek.
W przypadku rozbieżności między spodziewanym, a uzyskanym efektem działania wskazane jest modyfikowanie dawkowania przez lekarza, w zależności od objawów klinicznych i od wartości stężeń leku we krwi. Monitorowanie stężenia leku może być pomocne w prowadzeniu terapii i diagnostyce przedawkowania. Stężenia digoksyny w surowicy poniżej 0,8 ng/ml bardzo rzadko powodują wystąpienie objawów toksyczności. U około 2/3 pacjentów z objawami zatrucia digoksyną stwierdza się stężenia powyżej 2 ng/ml. Stężenia wyższe niż 3 ng/ml prawie zawsze powodują wystąpienie objawów zatrucia.

Dorośli
Leczenie digoksyną rozpoczyna się od dawki nasycającej.
W nasycaniu szybkim dawka początkowa wynosi od 500 µg do 750 µg.
Następnie podaje się od 125 µg do 375 µg co 6–8 godzin, do sumarycznej dawki nasycającej od 750 µg do 1500 µg podanej w czasie pierwszej doby. Dawka nasycająca zależy od masy ciała i wynosi od 10 µg do 15 µg/kg mc./dobę podawane w 2–3 dawkach, co 6–8 godzin.

W nasycaniu powolnym podaje się od 250 µg do 750 µg na dobę, co u pacjentów z prawidłową czynnością nerek doprowadza w czasie 6–7 dni do stężenia stacjonarnego.

Zwykle stosowana dawka podtrzymująca wynosi 250 µg raz lub dwa razy na dobę. U chorych przed 60 rokiem życia, z prawidłową czynnością nerek, dawka podtrzymująca, zapewniająca terapeutyczne stężenie leku w surowicy wynosi zwykle 375 µg; od 60 do 80 roku życia – 250 µg digoksyny na dobę.

Dzieci
U dzieci dawkę dobową ustala się w zależności od wieku i masy ciała i podaje się w 3–4 dawkach podzielonych.
Niemowlęta i dzieci w wieku do 2 lat
• dawka nasycająca od 20 do 35 µg/kg mc.
• dawka podtrzymująca od 5 do 9 µg/kg mc. (25% dawki nasycającej)

Dzieci w wieku od 2 do 12 lat
• dawka nasycająca od 10 do 15 µg/kg mc.
• dawka podtrzymująca od 3 do 5 µg/kg mc.

Osoby z niewydolnością nerek
U osób z niewydolnością nerek dawkowanie należy dostosować w zależności od klirensu kreatyniny.
Klirens kreatyniny (ml/min) / dawka podtrzymująca
50 – 59 / 188 – 375 µg na dobę
20 – 49 / 125 – 250 µg na dobę
< 20 / 125 µg na dobę lub co 48 godzin

Objawy
Mogą pojawić się następujące objawy zatrucia digoksyną: osłabienie, brak łaknienia, nudności, wymioty, biegunka, widzenie na żółto, podwójne widzenie, zawroty i bóle głowy, pobudzenie psychiczne i ruchowe, splątanie, dezorientacja, lęk, halucynacje wzrokowe, niedociśnienie tętnicze, zwolnienie lub przyspieszenie czynności serca, zaburzenia rytmu serca. W ostrym zatruciu występuje wysokie stężenie wapnia, natomiast w przewlekłym niskie stężenie potasu w surowicy krwi. Ostre
zatrucia częściej zdarzają się u dzieci niż u dorosłych.

Postępowanie
W razie przyjęcia większej niż zalecane dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza.

W leczeniu zatrucia digoksyną lekarz może zalecić wykonanie w ostrych przypadkach płukanie żołądka z dodatkiem węgla aktywowanego. Podaje się cholestyraminę, atropinę lub bromek ipratropium, lidokainę lub fenytoinę, beta–blokery, preparaty potasu, a niekiedy stosuje czasową kardiostymulację elektryczną.

Najlepiej jest zażywać lek przed posiłkami. Jeżeli jednak zażywanie leku na czczo powoduje ból brzucha, to można lek zażyć w trakcie posiłku. Należy wówczas unikać spożywania pokarmów bogatych w błonnik (otręby, chleb razowy), gdyż mogą one zmniejszyć wchłanianie leku do krwi.

Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Lek Digoxin Teva może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.