Maxipime

Cefepim, substancja czynna leku Maxipime, jest antybiotykiem, który działa bakteriobójczo poprzez hamowanie syntezy ściany komórkowej. Charakteryzuje się szerokim zakresem działania bakteriobójczego na drobnoustroje Gram-dodatnie i Gram-ujemne, w tym także na większość szczepów opornych na aminoglikozydy i cefalosporyny trzeciej generacji.

U dorosłych lek Maxipime jest wskazany do leczenia niżej wymienionych zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na działanie cefepimu:
– zakażenia dolnych dróg oddechowych (w tym zapalenie płuc i zapalenie oskrzeli),
– zakażenia układu moczowego (niepowikłane i powikłane, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek),
– zakażenia skóry i tkanek miękkich,
– zakażenia w obrębie jamy brzusznej (w tym zapalenie otrzewnej i zapalenie dróg żółciowych),
– zakażenia w obrębie miednicy mniejszej,
– posocznica,
– gorączka u chorych z neutropenią (leczenie empiryczne); monoterapia cefepimem jest wskazana w empirycznym leczeniu gorączki u chorych z neutropenią. U pacjentów z dużym ryzykiem wystąpienia ciężkiego zakażenia (np. u pacjentów, u których chorobą podstawową jest niedociśnienie lub nowotwory układu krwiotwórczego lub przebyli ostatnio zabieg przeszczepienia szpiku kostnego, lub mają ciężką lub długotrwałą neutropenię) stosowanie antybiotyku w monoterapii może nie być właściwe. Brak wystarczających danych potwierdzających skuteczność stosowania u tych pacjentów cefepimu w monoterapii.
Lek Maxipime jest także wskazany w zapobieganiu zakażeniom u pacjentów poddanych zabiegom chirurgicznym w obrębie jamy brzusznej.

U dzieci w wieku powyżej 2 miesięcy lek Maxipime jest wskazany do leczenia niżej wymienionych zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na działanie cefepimu:
– zapalenie płuc,
– zakażenia układu moczowego (niepowikłane i powikłane, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek),
– zakażenia skóry i tkanek miękkich,
– posocznica,
– empiryczne leczenie gorączki u chorych z neutropenią; monoterapia cefepimem jest wskazana w empirycznym leczeniu gorączki u chorych z neutropenią. U pacjentów z dużym ryzykiem wystąpienia ciężkiego zakażenia (np. u pacjentów, u których chorobą podstawową jest niedociśnienie lub nowotwory układu krwiotwórczego lub przebyli ostatnio zabieg przeszczepienia szpiku kostnego, lub mają ciężką lub długotrwałą neutropenię) stosowanie antybiotyku w monoterapii może nie być właściwe. Brak wystarczających danych potwierdzających skuteczność stosowania u tych pacjentów cefepimu w monoterapii;
– bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.

Kiedy jest to możliwe, lekarz zaleci wykonanie odpowiednich posiewów bakteryjnych i przeprowadzenie testów określających wrażliwość drobnoustroju chorobotwórczego na cefepim. Empiryczne leczenie lekiem Maxipime można rozpocząć przed uzyskaniem wyników badania mikrobiologicznego, jednak zależnie od tych wyników w razie konieczności lekarz odpowiednio zmodyfikuje antybiotykoterapię.

Ze względu na szeroki zakres działania bakteriobójczego, obejmujący bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne, lek Maxipime może być zastosowany w monoterapii przed rozpoznaniem drobnoustroju chorobotwórczego. U pacjentów zagrożonych zakażeniami mieszaną florą bakteryjną tlenową i beztlenową, w tym zakażeniami z możliwym udziałem bakterii niewrażliwych na cefepim, zaleca się jednoczesne rozpoczęcie terapii lekiem działającym na beztlenowce, nim dojdzie do identyfikacji drobnoustrojów, które wywołały zakażenie. Niezwłocznie po otrzymaniu wyników badań mikrobiologicznych lekarz zadecyduje czy istnieje konieczność kontynuowania leczenia skojarzonego cefepimem z innym lekiem przeciwbakteryjnym.

Dokładny sposób dawkowania zawarty w poniższej ulotce lub charakterystyckach

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Maxipime, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

W ciężkich przypadkach przedawkowania, zwłaszcza u pacjentów z osłabioną czynnością nerek, zastosowanie hemodializy umożliwia usunięcie cefepimu z organizmu. Dializa otrzewnowa nie jest w tym przypadku skuteczna. Przypadkowe przedawkowanie występowało po podaniu dużych dawek pacjentom z zaburzoną czynnością nerek.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Brak danych.

Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Badania wpływu cefepimu na rozrodczość, prowadzone na myszach, szczurach i królikach, nie wykazały żadnych dowodów zaburzenia zdolności reprodukcyjnych lub szkodliwego oddziaływania na płód; brak jednak odpowiednich badań klinicznych w tym zakresie prowadzonych u kobiet ciężarnych. Dlatego lek Maxipime może być stosowany w czasie ciąży tylko w przypadku zdecydowanej konieczności.

Cefepim przenika do mleka matek w bardzo małych ilościach. Należy zachować ostrożność stosując lek Maxipime u kobiet karmiących.