Co warto wiedzieć o badaniu całkowitego poziomu PSA (swoisty antygen gruczołu krokowego)?

Badanie całkowitego poziomu PSA jest testem przesiewowym, który pozwala na wykrycie raka prostaty w stadium bezobjawowym. Test PSA pozwala często na wykrycie choroby na wczesnym etapie. Wykorzystywane jest też w trakcie jego leczenia.

Kiedy wykonać badanie całkowitego poziomu PSA?\

Jeśli lekarz zaobserwuje podejrzane zmiany lub kiedy poziom PSA jest podwyższony, konieczne może okazać się wykonanie dokładniejszego badania obrazowego (USG) lub pobranie wycinka narządu (biopsja). Jeśli badanie fizykalne jest prawidłowe, a całkowity poziom PSA nieco podwyższony, wówczas specjalista może zlecić wykonanie badania określającego stosunek poziomu wolnej frakcji markera do całkowitego stężenia PSA. Dzięki niemu możliwe jest rozróżnienie raka prostaty oraz innych dolegliwości powodujących podwyższenie poziomu całkowitego PSA.

Oto wskazania do badania:

a). wiek powyżej 50 lat (nawet jeśli nie ma żadnych niepokojących objawów).
b). krew w nasieniu.
c). zaburzenia erekcji.
d). bóle podbrzusza.
e). uczucie pieczenia podczas oddawania moczu.
f).  krwawienie podczas oddawania moczu.
g). kłopoty z trzymaniem moczu.

Oto normy wskaźnika PSA:

a). dla panów 40-50 lat – 2,5 ng/ml.
b). dla panów 50-60 lat – 3,5 ng/ml.

Co warto wiedzieć o badaniu całkowitego poziomu PSA (swoisty antygen gruczołu krokowego)

W jaki sposób czytać wyniki PSA?

Przyjmuje się, że prawidłowy poziom PSA nie powinien przekraczać 4,0 ng/ml. Wartość powyżej 10,0 ng/ml wskazuje na zwiększone ryzyko raka prostaty (prawdopodobieństwo 67%). PSA między 4,0 ng/ml a 10,0 ng/ml może sugerować nowotwór prostaty (około 25 procent szans), łagodny (nienowotworowy) przerost gruczołu krokowego lub jego zapalenie. Dolegliwości te – podobnie jak podwyższony poziom całkowitego PSA – częściej dotykają mężczyzn w starszym wieku.

U mężczyzn, u których rozpoznano już nowotwór prostaty, badanie PSA pokazuje, czy leczenie jest skuteczne – czy leki działają. Stężenie antygenu powinno zacząć spadać już na początku leczenia. Pod koniec leczenia powinno być na bardzo niskim lub wręcz nieoznaczalnym poziomie. Brak spadku to ważny sygnał, że leczenie ma bardzo niską skuteczność.

Sprawdź nasz wykaz leków stosowanych w leczeniu prostaty.

Naszych publikacji nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję indywidualnie w porozumieniu z pacjentem.