Wirus wścieklizny

Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10

Wirus wścieklizny – inaktywowany wirus wścieklizny, który podaje się w szczepionce w celu zapobiegania zakażeniu. Mechanizm działania wirusa wścieklizny polega na wytwarzaniu przeciwciał neutralizujących wirusa wścieklizny przez komórki układu odpornościowego. Wskazaniem do stosowania szczepionki zawierającej wirusa wścieklizny jest zapobieganie wściekliźnie przed i po kontakcie z wirusem oraz zapobieganie wściekliźnie przed ekspozycją, osobom z grup wysokiego ryzyka zakażenia się wirusem wścieklizny (np. lekarze weterynarii). 

Wirus wścieklizny dostępny jest w postaci proszku i rozpuszczalnika do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań. 

Możliwe działania niepożądane (najczęstsze): limfadenopatia, ból głowy, ból mięśni, ból w miejscu wstrzyknięcia, świąd w miejscu wstrzyknięcia, opuchnięcie w miejscu wstrzyknięcia, stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia, złe samopoczucie, objawy grypopodobne, gorączka.

Spis leków zawierających substancję Wirus wścieklizny:

Rabipur

Rabipur to szczepionka stosowana w zapobieganiu lub leczeniu zakażeń powodowanych przez wirus wścieklizny. Szczepionka zawiera inaktywowane wirusy wścieklizny, które pobudzają układ immunologiczny do produkcji przeciwciał, chroniących przed wirusem. Może być stosowana u osób narażonych na kontakt z wirusem w przyszłości, na przykład u osób pracujących ze zwierzętami lub podróżujących w rejony świata, gdzie występuje wścieklizna, lub po prawdopodobnej lub wiadomej ekspozycji na wirusa. Rabipur jest lekiem na receptę.

Verorab

Verorab to szczepionka przeciwko wściekliźnie. Jest dostępna na receptę. Szczepionka jest przeznaczona do zapobiegania wściekliźnie u ludzi przed i po kontakcie z wirusem wścieklizny. Może być stosowana u osób w każdym wieku, zarówno przed ekspozycją (profilaktyka przedekspozycyjna), jak i po ekspozycji na wirus (profilaktyka poekspozycyjna).