Anidulafungina

Anidulafungina to półsyntetyczna echinokandyna, lipopeptyd syntetyzowany z produktu fermentacji Aspergillus nidulans. Działa grzybobójczo na drożdżaki z rodzaju Candida i wykazuje aktywność przeciwko obszarom aktywnego wzrostu komórek w grzybni Aspergillus fumigatus. Hamuje wybiórczo syntazę beta- (1,3)-D-glukanu, enzymu obecnego w ścianie komórkowej grzybów, powodując hamowanie powstawania beta- (1,3)-D-glukanu, będącego istotnym składnikiem ściany komórkowej grzybów.

Farmakokinetyka anidulafunginy charakteryzuje się szybką dystrybucją. Stan stacjonarny osiągany jest 1. dnia po podaniu dawki nasycającej. Lek wiąże się w znacznym stopniu z białkami osocza (>99%). Anidulafungina nie jest metabolizowana w wątrobie; nie jest klinicznie istotnym substratem, induktorem ani inhibitorem izoenzymów cytochromu P-450. Ulega powolnemu rozpadowi do peptydu z otwartym pierścieniem, który nie wykazuje aktywności przeciwgrzybiczej. In vivo związek ten jest dalej przekształcany do peptydowych produktów rozkładu i wydalany głównie z żółcią. Główny t 1/2 wynosi ok. 24 h, t 1/2 końcowej fazy wydalania – 40–50 h. Ok. 30% podanej dawki jest wydalane z kałem w ciągu 9 dni, z czego <10% w postaci niezmienionej. Klirens nerkowy jest nieistotny.

Anidulafungina jest stosowana w leczeniu inwazyjnej kandydozy u dorosłych oraz młodzieży i dzieci po 1. mż. Przeciwwskazania do stosowania anidulafunginy obejmują nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub inne leki z grupy echinokandyn. Nie przeprowadzono badań u osób z wywołanym przez Candida zapaleniem wsierdzia, zapaleniem kości i szpiku lub zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych. Skuteczność leku oceniano tylko u ograniczonej liczby chorych z neutropenią. Nie zaleca się stosowania leku u noworodków. W przypadku leczenia dzieci w 1. mż. należy ocenić zakres rozprzestrzeniania się kandydozy rozsianej w organizmie, w tym w OUN. Na podstawie nieklinicznych modeli zakażeń wykazano, że aby uzyskać odpowiednią penetrację leku do OUN u noworodków, potrzebne są większe dawki leku, co w konsekwencji zwiększa podawane dawki polisorbatu 80 (substancja pomocnicza zawarta w preparacie), co może wiązać się z potencjalnie zagrażającą życiu toksycznością. Osoby, u których podczas leczenia nastąpi zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy monitorować w kierunku pogorszenia czynności wątroby i ocenić korzyści oraz ryzyko wynikające z dalszego leczenia. Działania niepożądane anidulafunginy obejmują hipokaliemię, biegunkę, nudności, hiperglikemię, drgawki, ból głowy, niedociśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze, skurcz oskrzeli, duszność, wymioty, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi, wysypka, świąd, zwiększenie aktywności ALT i AST, cholestaza.