Ty-Szczepionka durowa to szczepionka przeciwko durowi brzusznemu. Zawiera inaktywowane bakterie Salmonella typhi, które wywołują odpowiedź immunologiczną organizmu, prowadząc do wytworzenia swoistych przeciwciał i mechanizmów pamięci immunologicznej. Szczepionka jest stosowana do czynnego uodpornienia przeciwko durowi brzusznemu według wskazań epidemiologicznych, zarówno w przypadku masowych szczepień w sytuacji zagrożenia epidemicznego, jak i indywidualnych szczepień w grupach wysokiego ryzyka. Jest dostępna na receptę.
Typhim Vi to polisacharydowa szczepionka przeciw durowi brzusznemu. Szczepionka zawiera oczyszczony polisacharyd otoczkowy (Vi) bakterii Salmonella typhi, pałeczki powodującej zachorowanie na dur brzuszny. Odporność pojawia się po około 2-3 tygodniach po szczepieniu i utrzymuje się co najmniej 3 lata. Szczepionka jest zalecana dla osób dorosłych, młodzieży i dzieci po ukończeniu 2 lat, w szczególności podróżujących w rejony endemiczne, migrantów, personelu medycznego i personelu wojskowego. Jest dostępna na receptę.
Tyt – Szczepionka durowo-tężcowa to zawiesina do wstrzykiwań, która zawiera inaktywowane pałeczki Salmonella typhi oraz toksoid tężcowy. Szczepionka ta jest stosowana do czynnego uodpornienia przeciwko durowi brzusznemu i tężcowi zgodnie z wskazaniami epidemiologicznymi. Jest dostępna na receptę. Szczepionka jest przeznaczona dla osób dorosłych oraz dzieci powyżej 5 roku życia.
Lista szczepionek przeciw durowi brzusznemu.
Dur brzuszny szczepionka
Dur brzuszny jest to nic innego, jak zakaźne schorzenie układu pokarmowego. Za powstawanie tej choroby odpowiadają bakterie Sarmonelli typhi. Jest to gram-ujemna bakteria. Źródłem zakażenia tą chorobą może być w szczególności zanieczyszczona woda, jak również żywność zanieczyszczona wydzielinami nosicieli i osób chorych. Podstawą rozpoznania duru brzusznego jest wykonanie posiewu krwi.
Jak rozwija się dur brzuszny?
Dur brzuszny rozwija się w taki sposób, że pałeczki duru brzusznego przedostają do przewodu pokarmowego i zostają umieszczone w jelicie krętym. Z jelita krętego przemieszczają się następnie do układu limfatycznego. Dur brzuszny charakteryzuje się tym, że ma trzy fazy choroby, a mianowicie:
- faza inkubacji, podczas której należy odczekać aż dwa tygodnie, aby od momentu zarażenia wystąpiły pierwsze objawy
- faza inwazji, podczas której zaczyna się pojawiać wysoka gorączka, zawroty głowy, utrata apetytu, nudności, zaparcia, biegunka, wzdęty brzuch, częste oddawanie grochowatych stolców, jak również ogólne złe samopoczucie
- faza zdrowienia, podczas której osoba chora wraca do pełni sił
Dur brzuszny – metody leczenia
Leczenie duru brzusznego powinno za każdym razem odbywać się w warunkach szpitalnych. Leczenie obejmuje przede wszystkim stosowanie antybiotyków – najczęściej zastosowana zostaje amplicylina. Aczkolwiek może zdarzyć się tak, że osoby chore będą odporne na działanie antybiotyku, wtedy do leczenia zostają przyłączone fluorochinolony, bądź cefalosporyny III generacji.
