Briumvi
Briumvi (ublituksymab) to lek stosowany w leczeniu rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego (RMS). Jest dostępny wyłącznie na receptę, co oznacza, że jego stosowanie musi być nadzorowane przez lekarza.
Ublituksymab
Ublituksymab: Nowa Nadzieja w Leczeniu Stwardnienia Rozsianego
Stwardnienie rozsiane (SR) to choroba ośrodkowego układu nerwowego, która dotyka miliony osób na całym świecie. Charakteryzuje się ona różnorodnością objawów i nieregularnym przebiegiem, co sprawia, że jest jednym z najbardziej nieprzewidywalnych schorzeń neurologicznych. W ostatnich latach nastąpił znaczący postęp w terapii SR, a jednym z obiecujących kierunków jest zastosowanie ublituksymabu, nowoczesnego przeciwciała monoklonalnego.
Ublituksymab został zatwierdzony przez Europejską Agencję Leków (EMA) do leczenia dorosłych pacjentów z rzutową postacią stwardnienia rozsianego (RMS) z aktywną chorobą, określoną na podstawie cech klinicznych lub obrazowych. Jest to przełomowe, ponieważ ublituksymab działa poprzez selektywne wiązanie się z białkiem CD20, obecnym na powierzchni limfocytów B, które odgrywają kluczową rolę w patogenezie SR.
Mechanizm działania ublituksymabu polega na redukcji aktywności limfocytów B, co przyczynia się do zmniejszenia stanu zapalnego i uszkodzenia osłonek mielinowych wokół nerwów. To z kolei może prowadzić do obniżenia liczby rzutów choroby i spowolnienia jej progresji. Badania kliniczne wykazały, że ublituksymab jest skuteczny w zmniejszaniu liczby rzutów u pacjentów z RMS, a także w ograniczaniu aktywności choroby widocznej w badaniach obrazowych mózgu.
Leczenie ublituksymabem rozpoczyna się od podania dwóch dawek infuzji dożylnej, pierwszej w dawce 150 mg, a drugiej w dawce 450 mg, podawanych w odstępie dwóch tygodni. Następnie terapia kontynuowana jest przez pojedyncze infuzje dożylne 450 mg co 24 tygodnie. Ważne jest, aby leczenie było prowadzone przez doświadczonego lekarza specjalistę, mającego dostęp do odpowiedniego wsparcia medycznego.
Pomimo obiecujących wyników, ublituksymab, jak każdy lek, może powodować działania niepożądane. Do najczęstszych należą reakcje związane z infuzją, które mogą być łagodzone poprzez odpowiednią premedykację. Dlatego też, przed każdą infuzją konieczne jest podanie leków, takich jak metyloprednizolon lub deksametazon, oraz difenhydraminy, aby zmniejszyć częstość i nasilenie potencjalnych reakcji.
Podsumowując, ublituksymab stanowi ważny krok naprzód w leczeniu stwardnienia rozsianego. Jego zdolność do celowania w limfocyty B i modulowania odpowiedzi immunologicznej otwiera nowe możliwości dla pacjentów z RMS. Wraz z dalszymi badaniami i rozwojem, ublituksymab może stać się kluczowym elementem w arsenale terapeutycznym przeciwko tej złożonej chorobie.
