Klonidyna

Klonidyna to organiczny związek chemiczny, który jest agonistą receptorów α2-adrenergicznych sprzężonych z białkiem regulacyjnym Gi. W mniejszym stopniu pobudza również receptory α1-adrenergiczne. Ma działanie hipotensyjne, hamujące aktywność centralnego układu nerwowego, przeciwbólowe i anestetyczne.

Klonidyna wpływa na układ nerwowy, prowadząc do rozkurczu naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia tętniczego. Jest stosowana w leczeniu nadciśnienia tętniczego pierwotnego i wtórnego we wszystkich stopniach ciężkości.

W niektórych krajach klonidynę stosuje się również w postaci iniekcji w leczeniu silnego bólu nowotworowego, gdy stosowanie opiatów jest niewystarczające. Klonidyna znajduje też zastosowanie w leczeniu ADHD, w leczeniu uzależnienia od nikotyny i przy odstawieniu opiatów. Wskazaniem jest też zespół Gillesa de la Tourette’a. Poza tym klonidynę wykorzystuje się w diagnostyce guzów chromochłonnych.

Zwykle stosowana dawka klonidyny w leczeniu nadciśnienia tętniczego mieści się w zakresie od 300 mikrogramów do 1200 mikrogramów na dobę. W niektórych przypadkach dawki są dużo większe. W początkowym stadium leczenia stosuje się najczęściej 150 mikrogramów klonidyny na dobę. Optymalną dawkę leczniczą dla pacjenta ustala się na podstawie wskazań, ogólnego stanu zdrowia oraz wcześniej stosowanych leków obniżających ciśnienie.

Przeciwwskazaniem do stosowania klonidyny jest nadwrażliwość na tę substancję. Lek należy odstawiać stopniowo. Nagle przerwanie leczenia może powodować tzw. zespół odstawienny, objawiający się bólami głowy, bólami brzucha, uczuciem lęku, drżeniem, poceniem się oraz przyspieszeniem częstości rytmu serca. W przypadku dłuższego stosowania klonidyny jej obniżający wpływ na ciśnienie tętnicze się zmniejsza.