Imlifidaza to innowacyjna substancja czynna stosowana w transplantologii nerek. Jest to proteaza cysteinowa, która pochodzi od enzymu rozkładającego immunoglobulinę G (IgG) wytwarzanego przez bakterie Streptococcus pyogenes. Imlifidaza jest wytwarzana techniką rekombinacji DNA w komórkach Escherichia coli.
Imlifidaza działa poprzez cięcie łańcuchów ciężkich wszystkich podklas ludzkiej immunoglobuliny G (IgG). Dzięki temu eliminuje funkcje efektorowe zależne od fragmentu Fc, w tym cytotoksyczność zależną od dopełniacza (CDC) i cytotoksyczność komórkową zależną od przeciwciał (ADCC).
Istotą działania imlifidazy jest to, że zmniejsza ona stężenie przeciwciał specyficznych dla dawcy (DSA) w organizmie biorcy, umożliwiając przeszczepienie narządu, które wcześniej nie byłoby możliwe ze względu na niezgodność immunologiczną.
Imlifidaza jest stosowana w leczeniu odczulającym (desensytyzacyjnym) u wysoko uczulonych dorosłych pacjentów oczekujących na przeszczep nerki, którzy mają dodatnią próbę krzyżową z dostępnym zmarłym dawcą.
Ważne jest, aby pamiętać, że lek ten powinien być stosowany tylko u pacjentów, u których prawdopodobieństwo otrzymania przeszczepu w ramach standardowego systemu alokacji nerek jest niskie, nawet biorąc pod uwagę programy priorytetowe dla wysoko uczulonych pacjentów.
Imlifidaza jest podawana dożylnie w warunkach szpitalnych pod nadzorem lekarza specjalisty doświadczonego w leczeniu immunosupresyjnym i opiece nad uczulonymi biorcami przeszczepu nerki.
Dawkowanie:
Po zakończeniu leczenia imlifidazą, ale przed przeszczepieniem, należy potwierdzić zmianę wyniku próby krzyżowej z dodatniego na ujemny.
Pacjenci otrzymujący imlifidazę powinni również otrzymać:
Imlifidazy nie należy stosować w przypadku:
Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem imlifidazy to:
Mogą wystąpić reakcje związane z infuzją imlifidazy. W przypadku poważnej reakcji alergicznej, należy natychmiast przerwać podawanie leku i zastosować odpowiednie leczenie.
Imlifidaza może czasowo zmniejszać stężenie IgG w organizmie, co zwiększa ryzyko infekcji. Z tego powodu wszyscy pacjenci powinni otrzymywać profilaktyczną antybiotykoterapię.
U pacjentów z bardzo wysokim stężeniem przeciwciał przeciwko dawcy przed przeszczepieniem, istnieje większe ryzyko wystąpienia wczesnego odrzucenia zależnego od przeciwciał. W badaniach klinicznych AMR wystąpiło u około 30% pacjentów, ale wszyscy pomyślnie zareagowali na standardowe leczenie.
Imlifidaza może inaktywować leki oparte na immunoglobulinach klasy G, jeśli są podawane jednocześnie. Dotyczy to między innymi takich leków jak: bazyliksymab, rytuksymab, alemtuzumab, adalimumab i innych.
W badaniach klinicznych wykazano, że imlifidaza skutecznie rozkłada IgG w ciągu kilku godzin po podaniu. U wszystkich pacjentów, którzy przed leczeniem imlifidazą mieli dodatnią próbę krzyżową, w ciągu 24 godzin uzyskano wynik ujemny, co umożliwiło przeprowadzenie przeszczepu.
Długoterminowa obserwacja pacjentów po przeszczepie wykazała, że po 5 latach całkowite przeżycie przeszczepu wyniosło 85%, a przeżycie pacjentów – 92%.
Imlifidaza stanowi ważny postęp w transplantologii nerek, umożliwiając przeszczepienie narządu u wysoko uczulonych pacjentów, którzy wcześniej mieli niewielkie szanse na znalezienie odpowiedniego dawcy. Działa ona poprzez czasowe obniżenie poziomu przeciwciał, które mogłyby spowodować odrzucenie przeszczepu.
Mimo korzyści, stosowanie imlifidazy wymaga ścisłego nadzoru medycznego i odpowiedniego postępowania w zakresie leczenia immunosupresyjnego i profilaktyki zakażeń, aby zapewnić najlepsze wyniki leczenia.
Lek Idefirix zawiera imlifidazę, białko pochodzące z bakterii Streptococcus pyogenes. Należy do grupy immunosupresantów i jest stosowany przed przeszczepieniem nerki, aby zapobiec odrzuceniu przez układ odpornościowy biorcy. Działa poprzez rozbijanie przeciwciał IgG, które niszczą obce lub szkodliwe substancje w organizmie.
