Fumaran diroksymelu jest substancją czynną stosowaną w leczeniu stwardnienia rozsianego (SM). Jest to ester kwasu fumarowego, który po podaniu doustnym jest szybko metabolizowany w organizmie do swojej aktywnej postaci – fumaranu monometylu (MMF). Fumaran diroksymelu wykazuje właściwości immunomodulacyjne i przeciwzapalne, co sprawia, że jest skuteczny w leczeniu rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego.
Fumaran diroksymelu jest stosowany u dorosłych pacjentów z rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego. Substancja ta została opracowana jako alternatywa dla fumaranu dimetylu z potencjalnie lepszą tolerancją ze strony układu pokarmowego.
Mechanizm terapeutycznego działania fumaranu diroksymelu w stwardnieniu rozsianym nie jest w pełni poznany. Po podaniu doustnym fumaran diroksymelu jest szybko metabolizowany przez esterazy do swojego głównego aktywnego metabolitu, fumaranu monometylu (MMF).
Badania pokazują, że działanie farmakodynamiczne fumaranu monometylu wynika, przynajmniej częściowo, z aktywacji ścieżki transkrypcyjnej czynnika jądrowego Nrf2. Fumaran diroksymelu zwiększa u pacjentów ekspozycję genów ochrony antyoksydacyjnej zależnych od Nrf2.
W badaniach klinicznych wykazano, że fumaran diroksymelu i jego metabolit (fumaran monometylu) posiadają właściwości:
Ponadto substancja wpływa na fenotypy limfocytów poprzez zmniejszanie produkcji profilu cytokin prozapalnych (TH1, TH17) oraz pobudzanie produkcji komórek przeciwzapalnych (TH2).
Fumaran diroksymelu jest podawany doustnie w postaci kapsułek dojelitowych twardych. Leczenie powinno być rozpoczęte przez lekarza z doświadczeniem w leczeniu stwardnienia rozsianego.
Schemat dawkowania:
W przypadku wystąpienia działań niepożądanych (jak nagłe zaczerwienienie skóry czy reakcje ze strony układu pokarmowego) można tymczasowo zmniejszyć dawkę do 231 mg dwa razy na dobę. Po miesiącu należy wrócić do zalecanej dawki podtrzymującej.
Sposób przyjmowania:
Po podaniu doustnym fumaran diroksymelu podlega szybkiej przemianie przez esterazy do swojej aktywnej postaci – fumaranu monometylu (MMF) oraz głównego nieaktywnego metabolitu – 2-hydroksyetylo bursztynianu (HES). Fumaran diroksymelu nie występuje w osoczu w mierzalnych stężeniach po doustnym podaniu.
Wchłanianie:
Dystrybucja:
Metabolizm:
Eliminacja:
Skuteczność fumaranu diroksymelu bazuje na danych dotyczących jego biorównoważności z fumaranem dimetylu. Po podaniu doustnym, oba związki są szybko metabolizowane do tego samego aktywnego metabolitu, fumaranu monometylu, zanim przedostaną się do krążenia ogólnoustrojowego.
Analiza wykazała porównywalność parametrów farmakokinetycznych fumaranu diroksymelu oraz fumaranu dimetylu, co pozwala zakładać, że ich profile skuteczności będą podobne.
W badaniach klinicznych fumaranu dimetylu wykazano znaczącą redukcję:
Badania długoterminowe pokazały, że u większości pacjentów leczonych nie występował nawrót choroby, a roczny wskaźnik rzutów pozostawał niski.
Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem fumaranu diroksymelu to:
Zaburzenia te pojawiają się zwykle na początku leczenia i u większości pacjentów mają nasilenie łagodne lub umiarkowane.
Badania porównawcze wykazały, że fumaran diroksymelu ma potencjalnie lepszą tolerancję ze strony układu pokarmowego niż fumaran dimetylu przy zachowaniu podobnej skuteczności.
Podczas leczenia fumarem diroksymelu zaleca się regularne monitorowanie:
Ze względu na ryzyko wystąpienia PML u pacjentów z limfopenią zaleca się:
Fumaran diroksymelu nie powinien być stosowany w przypadku:
Profil bezpieczeństwa u pacjentów w wieku ≥55 lat wydaje się porównywalny do młodszych pacjentów. Teoretycznie nie ma potrzeby dostosowania dawki u osób starszych, jednak dane dotyczące stosowania u pacjentów w wieku 65 lat i starszych są ograniczone.
Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Należy jednak zachować ostrożność przy stosowaniu leku u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności tych narządów, ponieważ dane na temat długoterminowego bezpieczeństwa w tych grupach są ograniczone.
Bezpieczeństwo i skuteczność fumaranu diroksymelu u dzieci i młodzieży nie zostały określone. Fumaran diroksymelu nie ma zastosowania u dzieci poniżej 10 lat we wskazaniu do leczenia rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego.
W przypadku nagłego zaczerwienienia skóry, krótkotrwałe leczenie 75 mg kwasu acetylosalicylowego bez powłoczki dojelitowej może być korzystne, gdyż zmniejsza częstość i nasilenie tego objawu.
Fumaran diroksymelu jest skuteczną opcją terapeutyczną dla dorosłych pacjentów z rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego. Substancja ta działa podobnie jak fumaran dimetylu, ale może oferować lepszą tolerancję ze strony układu pokarmowego, co potencjalnie zwiększa komfort pacjenta podczas leczenia i jego przestrzeganie.
Kluczowe jest regularne monitorowanie pacjenta podczas terapii, zwłaszcza pod kątem liczby limfocytów, czynności nerek i wątroby, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, w tym rzadkich, ale poważnych, takich jak PML.
Vumerity to innowacyjny lek zawierający fumaran diroksymelu, przeznaczony do leczenia rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego (SM) u dorosłych pacjentów. Dzięki działaniu na białko Nrf2, Vumerity wspiera produkcję antyoksydantów, chroniąc komórki przed uszkodzeniem i pomagając kontrolować aktywność układu odpornościowego. Skutecznie łagodzi objawy SM i wspiera pacjentów w walce z tą przewlekłą chorobą.
