Bleomycyna to antybiotyk glikopeptydowy otrzymywany ze szczepu Streptomyces verticillus. Jest mieszaniną polipeptydowych związków o działaniu cytostatycznym, głównie bleomycyny A2 i B2. Jest antybiotykiem cytostatycznym powodującym uszkodzenie nici DNA w wyniku przyłączenia się do niej kompleksu bleomycyna – jon żelazowy, czego rezultatem jest rozszczepienie nici DNA i zahamowanie cyklu komórkowego w fazie G2 i M, co w konsekwencji prowadzi do śmierci komórki nowotworowej.
Bleomycyna jest stosowana w połączeniu z innymi cytostatykami i (lub) radioterapią w leczeniu choroby Hodgkina, raka płaskonabłonkowego głowy i szyi, szyjki macicy i zewnętrznych narządów płciowych. Innym wskazaniem do stosowania leku są chłoniaki nieziarnicze, rak jądra oraz wysięk w jamie opłucnej pochodzenia nowotworowego.
Bleomycyna jest cytostatykiem względnie mało toksycznym. Jako jeden z nielicznych leków przeciwnowotworowych nie uszkadza szpiku. Groźna jest natomiast jej pneumotoksyczność, dlatego w premedykacji i podczas leczenia stosuje się glikokortykosteroidy, które mają osłaniać płuca.
Wzór sumaryczny bleomycyny to: C55H84N17O21S3.
Bleomedac to lek przeciwnowotworowy, który zawiera substancję czynną bleomycynę. Lek ten jest stosowany w leczeniu różnych typów nowotworów, takich jak rak płaskonabłonkowy głowy i szyi, zewnętrznych narządów płciowych oraz szyjki macicy, choroba Hodgkina, chłoniak nieziarniczy o średniej i wysokiej złośliwości u dorosłych oraz rak jądra (nasieniakowaty i nienasieniakowaty).
