NeisVac-C

NeisVac-C należy do grupy leków zwanych szczepionkami, które stosuje się w celu zapobiegania chorobom zakaźnym. Szczepionka NeisVac-C jest stosowana do zapobiegania chorobom wywołanym przez bakterie zwane Neisseria meningitidis grupy C. Szczepionka powoduje wytwarzanie przez organizm własnych mechanizmów obronnych (przeciwciał) przeciw tym bakteriom grupy C.

Bakterie Neisseria meningitidis grupy C mogą wywołać poważne choroby zakaźne, takie jak zapalenie opon mózgowych i sepsę (zakażenie krwi). Te zakażenia mogą być groźne dla życia.

Szczepionka ta chroni wyłącznie przed chorobami wywołanymi przez meningokoki grupy C. Nie zapewnia ochrony przed zakażeniami wywołanymi przez inne grupy meningokoków lub przez inne drobnoustroje powodujące zapalenie opon mózgowych i zakażenie krwi. Tak jak w przypadku innych szczepionek, NeisVac-C może nie zapewnić całkowitej ochrony przed infekcją wywołaną przez meningokoki grupy C u wszystkich szczepionych osób.

Jaki jest skład NeisVac-C, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną szczepionki w jednej dawce (0,5 mililitra) jest 10 mikrogramów polisacharydu (O-deacetylowanego) Neisseria meningitidis grupy C (szczep 11). Jest on połączony z 10-20 mikrogramami toksoidu tężcowego i jest adsorbowany na uwodnionym wodorotlenku glinu (0,5 miligrama Al3+).

Pozostałe składniki szczepionki to sodu chlorek (sól kuchenna), woda do wstrzykiwań i uwodniony wodorotlenek glinu. Uwodniony wodorotlenek glinu zawarty w tej szczepionce jako adsorbent ma na celu polepszyć i(lub) wydłużyć działanie ochronne szczepionki.

Dawkowanie preparatu NeisVac-C – jak stosować ten lek?

Jedna dawka szczepionki NeisVac-C ma objętość 0,5 ml (pół mililitra – bardzo mała ilość płynu).

Szczepionkę NeisVac-C podaje się domięśniowo. Zazwyczaj wstrzyknięcie wykonuje się w udo u niemowląt i w ramię u starszych dzieci, młodzieży i dorosłych.

Szczepionki nie wolno podawać podskórnie ani dożylnie. Lekarz lub pielęgniarka zadba o to, aby prawidłowo podać szczepionkę.

Niemowlętom w wieku od ukończenia 2. miesiąca życia do ukończenia 4. miesiąca życia należy podać dwie dawki szczepionki NeisVac-C z przerwą co najmniej dwóch miesięcy. Niemowlętom po ukończeniu 4. miesiąca życia, starszym dzieciom, młodzieży i osobom dorosłym należy podać jedną dawkę.

Po ukończeniu szczepienia podstawowego u niemowląt w wieku po ukończeniu 2. miesiąca życia do ukończenia 12. miesiąca życia, dawkę przypominjącą należy podać w wieku około 12-13 miesięcy w odstępie co najmniej 6 miesięcy od ostatniego
szczepienia NeisVac-C.

Nie określono jak dotąd, czy istnieje potrzeba podawania dawek przypominających u osób szczepionych pojedynczą dawką (tj. w wieku 12. miesięcy i starszych w chwili podania pierwszej dawki).

Szczepionki NeisVac-C nie wolno mieszać z innymi szczepionkami w tej samej strzykawce. Jeśli jednocześnie podawana jest więcej niż jedna szczepionka, wstrzyknięcia należy wykonywać w różne miejsca.

Przedawkowanie – zastosowanie zbyt dużej dawki

Brak jest doświadczeń z przedawkowaniem szczepionki NeisVac-C. Przedawkowanie szczepionki jest bardzo mało prawdopodobne, ponieważ występuje ona w jednodawkowej ampułko-strzykawce i jest podawana przez lekarza.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania NeisVac-C – czy mogę spożywać alkohol?

Brak danych.

Czy można stosować NeisVac-C w okresie ciąży i karmienia piersią?

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lekarz może mimo to podać szczepionkę NeisVac-C, jeśli istnieje duże ryzyko zakażenia.

Ulotka NeisVac-C – do pobrania pełna wersja ulotki dla pacjenta

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla lekarzy i farmaceutów