Zieleń indocyjaninowa

Zieleń indocyjaninowa to barwnik stosowany w medycynie, zwłaszcza w diagnostyce. Po sporządzeniu roztworu i jego wstrzyknięciu umożliwia on zaobserwowanie, czy krew prawidłowo przepływa przez określoną część ciała pacjenta i jak dużo jest krwi w tym miejscu.

Wzór cząsteczkowy zieleni indocyjaninowej to C43H47N2NaO6S2, a masa cząsteczkowa wynosi 774,96 daltonów. Zieleń indocyjaninowa ma ostro zdefiniowany szczyt spektralny absorpcji światła w bliskiej podczerwieni przy 800 nm w osoczu krwi lub krwi.

Zieleń indocyjaninowa jest stosowana w diagnostyce serca, krążenia i mikrokrążenia, w tym do pomiaru pojemności minutowej serca, objętości wyrzutowej, objętości krwi krążącej, perfuzji mózgu, przepływu krwi w wątrobie, czynności wydzielniczej wątroby oraz perfuzji naczyniówki w diagnostyce angiograficznej oka.

Dawkowanie zieleni indocyjaninowej zależy od celu diagnostycznego i wieku pacjenta. Dla diagnostyki serca, krążenia, mikrokrążenia i perfuzji tkanek oraz przepływu krwi w mózgu zalecane jest od 0,1 do 0,3 mg/kg masy ciała, w postaci wstrzyknięcia typu bolus. Dla diagnostyki czynności wątroby zalecane jest od 0,25 do 0,5 mg/kg masy ciała, w postaci wstrzyknięcia typu bolus. Dla angiografii oka zalecane jest od 0,1 do 0,3 mg/kg masy ciała, w postaci wstrzyknięcia typu bolus.

Całkowita dawka dobowa dla dorosłych i osób w podeszłym wieku powinna wynosić mniej niż 5 mg/kg masy ciała. Dla dzieci w wieku 2 – 11 lat powinna wynosić mniej niż 2,5 mg/kg masy ciała. Dla dzieci w wieku 0 – 2 lat powinna wynosić mniej niż 1,25 mg/kg masy ciała.

Przed podaniem proszek musi zostać zrekonstytuowany wodą do wstrzykiwań. Pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i wątroby należy uważnie monitorować pod kątem występowania działań niepożądanych.