Indynawir to inhibitor proteazy o aktywności przeciwko wirusowi niedoboru odporności typu 1 (HIV-1). Inhibitory proteazy blokują część HIV zwanej proteazą. Proteaza HIV-1 jest enzymem wymaganym do proteolitycznego rozszczepienia prekursorów poliprotein wirusowych na poszczególne białka funkcjonalne znajdujące się w zakaźnym HIV-1. Indynawir wiąże się z aktywnym miejscem proteazy i hamuje aktywność enzymu. Ta inhibicja zapobiega rozszczepieniu poliprotein wirusowych, co prowadzi do powstawania niedojrzałych, niezakaźnych cząstek wirusowych. Inhibitory proteazy są prawie zawsze stosowane w połączeniu z co najmniej dwoma innymi lekami przeciwwirusowymi.
Indynawir jest dobrze wchłaniany po podaniu doustnym. Wiąże się z białkami w około 60%. Jest metabolizowany w wątrobie, głównie przez enzym CYP3A4. Mniej niż 20% indynawiru jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. Okres półtrwania wynosi około 1,8 godziny.
Pomimo że indynawir nie leczy HIV/AIDS, może przedłużyć życie osoby chorej na kilka lat, spowalniając postęp choroby. Jednak obecnie nie jest zalecany do leczenia HIV/AIDS ze względu na skutki uboczne.
Crixivan to lek antyretrowirusowy, który jest często stosowany w leczeniu HIV. Działa poprzez zablokowanie enzymu wirusa HIV, co zapobiega namnażaniu się wirusa w organizmie. Lek jest dostępny na receptę i jest zwykle stosowany w połączeniu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi. Wskazaniem do stosowania Crixivan jest zakażenie wirusem HIV u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 3 lat.
