Beta-cyklodekstryna

Beta-cyklodekstryna, czasami skracana jako β-CD, to hepatsacharyd pochodzący z glukozy. Cyklodekstryny alfa, beta i gamma odpowiadają odpowiednio sześciu, siedmiu i ośmiu jednostkom glukozy. Beta-cyklodekstryna jest najczęściej używaną naturalną cyklodekstryną w lekach dostępnych na rynku.

W beta-cyklodekstrynie, siedem jednostek glukozy jest połączonych ze sobą za pomocą wiązań α-1,4. Wynik ma kształt stożka, z siedmioma alkoholami pierwotnymi na jednej stronie i czternastoma grupami alkoholowymi wtórnymi na drugiej. Zewnętrzna powierzchnia cyklodekstryn jest nieco hydrofilowa, podczas gdy wewnętrzne jądro jest hydrofobowe.

Beta-cyklodekstryna występuje jako biały (bezbarwny) proszek lub kryształy. Jest umiarkowanie rozpuszczalna w wodzie i glicerynie; dobrze rozpuszczalna w dimetylosulfotlenie, dimetyloformamidzie, pirydynie, HFIP i glikolu etylenowym; i nierozpuszczalna w etanolu i acetonie.

Beta-cyklodekstryna jest szeroko stosowana w medycynie, farmacji, przemyśle spożywczym, tekstyliach. Jej cząsteczki mogą pomieścić różne biomolekuły, dlatego są również używane jako czynnik kompleksujący.

Beta-cyklodekstryna ma stosunkowo niską rozpuszczalność w wodzie, dlatego przemysł wykorzystuje jej pochodne, takie jak 2-hydroksypropyl-beta-cyklodekstryna (HPbCD), losowo metylowana beta-cyklodekstryna (RAMEB) i beta-cyklodekstryna sulfobutylowa sól sodowa (SBEbCD).