Czy słyszałeś o metodzie aktywnego słuchania w wychowaniu dzieci? Jest to najlepszy sposób zwracania się do siebie nawzajem w rodzinie. Wiele mówi się o tej technice aktywnego słuchania (czy musisz być na tym samym poziomie co dzieci, aby z nimi rozmawiać, czy musisz uważać na swój język), ale nie zagłębiamy się w podstawy tego, jak powinna być oparta, aby naprawdę działała.
Komunikacja między rodzicami i dziećmi.
Komunikacja w rodzinie jest najskuteczniejszym sposobem na zaspokojenie potrzeb wszystkich jej członków. To rodzice są odpowiedzialni za określenie sposobu komunikacji w rodzinie. Sposób, w jaki koordynują swoje działania, określi sposób, w jaki dzieci uczą się być emocjonalne i odnosić się do innych. Ta komunikacyjna spójność w rodzinie nabierze kształtu:
Radzenia sobie z codziennymi trudnościami.
Aby w rodzinie istniała pozytywna komunikacja, ważne jest, aby trzymać się z dala od agresywnych stylów, które wykorzystują krzyk lub obrazę jako sposób na zaspokojenie pragnień i potrzeb. Ważne jest również, aby trzymać się z dala od komunikacyjnej „bierności”, w której dominującą reakcją jest milczenie.
Zamiast tego rodzice muszą koordynować działania wokół asertywnej komunikacji, w której prawa wszystkich partnerów są szanowane, a potrzeby wszystkich są zaspokajane. W ten sposób więź między rodzicami a dziećmi zostanie wzmocniona.
Zobacz także:
Kluczem do komunikacji jest aktywne słuchanie.
Słuchanie jest najlepszym sposobem na nawiązanie kontaktu, a tym samym stworzenie zdrowej i płynnej interakcji z innymi członkami rodziny. Asertywność jest ważnym czynnikiem w komunikacji. Ale słuchanie drugiej osoby nie oznacza tylko słyszenia słów, które mówi druga osoba. Jest to bardziej złożone. Słuchanie musi być aktywne i wymaga wiele wysiłku.
Oznacza to zwracanie uwagi na komunikację werbalną i niewerbalną (znacznie ważniejszą dla zrozumienia przekazu). Innymi słowy, musisz zwracać uwagę na słowa, które wypowiada druga osoba, a ponadto musisz zwracać uwagę na gesty, wyraz twarzy, ton głosu itp.
W ten sposób, dzięki aktywnemu słuchaniu, możemy dotrzeć do całej wiadomości: do tego, co mówi druga osoba, do uczuć, pomysłów i myśli (ale które nie są wyrażone słowami). Ten rodzaj słuchania jest drzwiami, które pozwalają rodzicom połączyć się z wrażliwością i emocjami ich dzieci. W ten sposób pomaga dzieciom zdobyć pewność siebie, bezpieczeństwo i poczucie własnej wartości niezbędne do pozytywnego rozwoju.
Błędy, jakie popełniamy.
Przerywanie.
Poczekaj, aż druga osoba skończy mówić. Jeśli druga osoba musi wyrazić, co się z nią dzieje, musimy unikać opowiadania „naszej historii”, nie pozwalając jej skończyć.
Rozpraszanie uwagi.
Kiedy się komunikujemy, nasza uwaga jest mniej skupiona na „sednie” rozmowy. Pozostaje ona wysoka na początku i na końcu. Powinniśmy starać się utrzymać ten sam poziom uwagi w różnych częściach rozmowy.
Banalizowanie.
Na przykład „nie martw się, jestem pewien, że nic się nie stanie”.
Bycie „psychologiem w domu”.
Unikanie podawania rozwiązań i odpowiedzi drugiej osobie poprzez rozwiązywanie wszystkiego, co się z nią dzieje, bez wysłuchania całej rozmowy.
Osądzanie.
Jeśli oceniamy to, co mówi dziecko, odchodzimy od modelu uczenia się, który pozwala dziecku być tolerancyjnym wobec opinii innych ludzi. Dlatego musimy zaakceptować to, co nam mówi, nawet jeśli się z nim nie zgadzamy. Zachęcanie do tolerancji, asertywności, a nawet nauki przyznawania się do błędów i unikania frustracji.
Ganienie.
Lepiej nie robić mu wyrzutów za to, że nie podoba mu się to, co mówi, ani nie pouczać go, aby skorygować jego sposób myślenia. To tylko popycha je dalej.
Wskazówki ułatwiające aktywne słuchanie.
Nawiązanie kontaktu wzrokowego.
Ważne jest, aby patrzeć rozmówcy w oczy. Jeśli dziecko potrzebuje, abyś go wysłuchał, lepiej będzie pochylić się i ustawić na jego poziomie, aby móc zauważyć jego wyraz twarzy.
Rozpoznawanie języka niewerbalnego.
Ważne jest zwracanie uwagi na język niewerbalny używany przez dziecko. Co oznacza wykonywane przez nie gesty, wyraz twarzy, postawa podczas mówienia itp.
Bycie lustrem.
Potakuj głową, aby rozmówca wiedział, że go słuchasz. Możesz również sparafrazować to, co mówi, a tym samym, oprócz poinformowania dziecka, że słuchasz, możesz sprawdzić, czy rozumiesz przekaz.
Uśmiech.
Uśmiech, gesty, postawa słuchająca itp. będą bardzo ważnymi sygnałami dla dziecka podczas rozmowy.
Naszych publikacji nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję indywidualnie w porozumieniu z pacjentem.
