Lotensin HCT

Lotensin HCT jest produktem złożonym zawierającym dwie substancje czynne: inhibitor enzymu przekształcającego angiotensynę (ang.Angiotensin Converting Enzyme – ACE) i tiazydowy lek moczopędny, obniżające wysokie ciśnienie tętnicze krwi. Inhibitory ACE działają poprzez zahamowanie aktywności substancji wywołującej skurcz naczyń krwionośnych. W rezultacie, naczynia krwionośne ulegają rozkurczeniu, a ciśnienie tętnicze krwi obniżeniu. Tiazydowe leki moczopędne zmniejszają ilość soli (chlorku sodu) i wody w organizmie poprzez zwiększenie ilości wydalanego moczu. Dłuższe stosowanie tych leków jest pomocne w obniżeniu i regulacji ciśnienia tętniczego krwi. U pacjentów z nadciśnieniem samoistnym, hydrochlorotiazyd obniża ciśnienie tętnicze krwi i nasila działanie innych
leków obniżających ciśnienie krwi.
Podwyższone ciśnienie tętnicze zwiększa obciążenie serca i tętnic. Jeśli stan taki utrzymuje się przez dłuższy czas, może być przyczyną uszkodzenia naczyń krwionośnych mózgu, serca lub nerek, co może prowadzić do udaru mózgu, niewydolności serca lub nerek. Podwyższone ciśnienie tętnicze krwi zwiększa ryzyko wystąpienia zawału serca.

Podwyższone ciśnienie krwi, które nie jest pochodzenia narządowego (nadciśnienie samoistne) jest wskazaniem do terapii produktami złożonymi.
Lek złożony Lotensin HCT nie jest wskazany na początku leczenia lub w celu zwiększania dawki, ale w zastępstwie stosowania wyłącznie chlorowodorku benazeprylu i hydrochlorotiazydu w leczeniu podtrzymującym.

Lek Lotensin HCT należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się z lekarzem. Nie należy przekraczać zalecanej dawki.
Lek należy stosować ściśle według zaleceń lekarza. Bez zgody lekarza nie można zmieniać stosowanej dawki ani przerywać stosowania leku.
Wysokie ciśnienie tętnicze krwi często występujące bezobjawowo. Wielu pacjentów z podwyższonym ciśnieniem tętniczym krwi czuje się zupełnie dobrze.
Należy pamiętać, że lek nie usuwa przyczyny wysokiego ciśnienia tętniczego krwi, a jedynie reguluje je.
Dlatego, aby obniżyć wartość ciśnienia tętniczego i utrzymać je na odpowiednim poziomie, należy kontynuować przyjmowanie leku według zaleceń.

U pacjentów, którzy nie reagują odpowiednio na monoterapię inhibitorami ACE, można znacznie bardziej obniżyć ciśnienie tętnicze przechodząc na podawanie leku Lotensin HCT. Pacjenci przyjmujący
10 mg (lub 20 mg) leku Lotensin (benazeprylu chlorowodorek) raz na dobę, mogą przejść na stosowanie leku Lotensin HCT 10/12,5 mg lub 20/25 mg raz na dobę.
U pacjentów przyjmujących już hydrochlorotiazyd lub inny tiazydowy lek moczopędny, ale bez osiągnięcia odpowiedniego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, można dodatkowo znacznie bardziej obniżyć ciśnienie tętnicze krwi przez przejście na stosowanie leku Lotensin HCT. U tych pacjentów, lek moczopędny należy odstawić na co najmniej 3 dni przed rozpoczęciem stosowania leku Lotensin HCT.
Pacjenci otrzymujący dotychczas hydrochlorotiazyd w dawce 25 mg lub 50 mg raz na dobę i zmieniający lek na Lotensin HCT, powinni rozpoczynać leczenie od dawki 10/12,5 mg. Następnie można dawkę dostosować do potrzeb pacjenta.
Pacjenci, u których uzyskano odpowiednie obniżenie ciśnienia krwi przy stosowaniu dawki 25 mg hydrochlorotiazydu na dobę, jednak ze znaczną utratą potasu w wyniku tej terapii, mogą uzyskać podobne obniżenie ciśnienia tętnicznego krwi bez zaburzeń elektrolitowych, po przejściu na stosowanie leku Lotensin HCT w dawce 5/6,25 mg. Należy jednak kontrolować stężenie potasu.
Terapia zamienna: benazepryl i hydrochlorotiazyd stosowane w postaci odrębnych tabletek w leczeniu skojarzonym, mogą zostać zastąpione przez lek Lotensin HCT. Jeśli podczas leczenia skojarzonego odrębnymi tabletkami benazeprylu i tabletkami hydrochlorotiazydu uzyskuje się odpowiednie obniżenie ciśnienia tętniczego, pacjent może przejść na stosowanie leku Lotensin HCT o takiej samej zawartości benazeprylu.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i u pacjentów w podeszłym wieku
W badaniach klinicznych nie zauważono różnic w skuteczności lub bezpieczeństwie stosowania pomiędzy pacjentami w podeszłym wieku stosującymi lek Lotensin HCT, a młodszymi pacjentami.
Zazwyczaj stosowana dawka leku Lotensin HCT, dobrana zgodnie z reakcją kliniczną pacjenta, jest zalecana u pacjentów z klirensem kreatyniny > 30 ml/min (stężenie kreatyniny w surowicy krwi < ok. 3 mg/dl lub 265 µmol/l). Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku lub u pacjentów z łagodną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 30 - 60 ml/min) należy ustalić z zachowaniem ostrożności. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny ≤ 30ml/min), którzy wymagają leczenia za pomocą środków moczopędnych, bardziej wskazane jest podawanie benazeprylu w skojarzeniu z pętlowym lekiem moczopędnym niż tiazydowym lekiem moczopędnym. Nie zaleca się zatem stosowania leku Lotensin HCT u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia:
• nasilonych zawrotów głowy i/lub omdlenia;
• uporczywych lub ciężkich nudności, wymiotów lub biegunki;
• nasilonego uczucia zmęczenia, osłabienia lub kurczów mięśni;
• nieregularnego bicia serca.

Picie alkoholu w trakcie stosowania leku Lotensin HCT może nasilić jego działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi i (lub) zwiększać możliwości wystąpienia zawrotów głowy lub omdlenia.

Lotensin HCT można przyjmować niezależnie od posiłku.

W przypadku ciąży (lub jej podejrzenia), należy poradzić się lekarza. Lekarz powinien zalecić zaprzestanie przyjmowania Lotensin HCT przed zajściem w ciążę lub do czasu potwierdzenia ciąży oraz może doradzić stosowanie innego leku zamiast Lotensin HCT.
Lotensin HCT nie jest zalecany we wczesnej ciąży i nie może być przyjmowany po 3. miesiącu ciąży, ponieważ może wyrządzić poważną szkodę dziecku w przypadku stosowania po 3. miesiącu ciąży.