Timonil retard

Timonil retard zawiera karbamazepinę, która działa przeciwdrgawkowo oraz przeciwbólowo w nerwobólach (neuralgiach). Po podaniu doustnym karbamazepina powoli wchłania się z przewodu pokarmowego.

Wskazania do stosowania Timonil retard:
– Padaczka – napady częściowe proste, napady częściowe złożone, napady uogólnione tonicznokloniczne (grand mal), mieszane postacie padaczki.
– Nerwoból nerwu trójdzielnego twarzy (neuralgia nerwu trójdzielnego).
– Nerwoból nerwu językowo-gardłowego (samoistna neuralgia nerwu językowo-gardłowego).
– Zapobieganie napadom drgawkowym w alkoholowym zespole abstynencyjnym (wyłącznie podczas leczenia w szpitalu).
– Profilaktyka określonych zaburzeń nastroju (zaburzenia afektywne dwubiegunowe, szczególnie jeśli u pacjenta brak odpowiedzi na leczenie litem).

Leczenie karbamazepiną należy rozpocząć od małej dawki, w zależności od rodzaju choroby, jej przebiegu, indywidualnej dla każdego chorego – po czym powoli zwiększać dawkę, aż do osiągnięcia optymalnej dawki terapeutycznej.

Dawka dobowa: 400 – 1200 mg na dobę.

Nie należy przekraczać całkowitej dawki dobowej 1600 mg na dobę, ponieważ ulegają wówczas nasileniu działania niepożądane. Wskazane jest monitorowanie stężenia karbamazepiny we krwi, szczególnie w czasie leczenia kilkoma lekami.

W niektórych przypadkach dawka leku może znacząco odbiegać od zalecanych dawek początkowych i podtrzymujących, np. z powodu przyspieszenia metabolizmu wskutek indukcji enzymów lub interakcji leków.
Dawka dobowa dzielona jest zwykle na dwie dawki pojedyncze.

Leczenie przeciwdrgawkowe
Zaleca się stosowanie karbamazepiny jako pojedynczego leku w leczeniu padaczki (monoterapia). W przypadku zmiany innego leku przeciwpadaczkowego na karbamazepinę należy stopniowo zmniejszać dawkę poprzedniego preparatu. W leczeniu dorosłych należy stopniowo zwiększać dobową dawkę początkową 300 mg do dawki podtrzymującej 600 – 1200 mg.

Zaleca się następujący schemat dawkowania:
– dawka początkowa: 300 mg na dobę mg na dobę (w 1 dawce)
– dawka podtrzymująca: 600 do 1200 mg na dobę (w 1 do 2 dawkach podzielonych)

Nerwoból nerwu trójdzielnego twarzy, nerwoból nerwu językowo-gardłowego
Dawkę dobową należy stopniowo zwiększać od dawki początkowej 150 – 300 mg do ustąpienia bólu – średnio 300 – 900 mg na dobę w 1 – 2 dawkach podzielonych. W części przypadków możliwe jest kontynuowanie leczenia przez zastosowanie mniejszej dawki podtrzymującej 300 – 450 mg na dobę w 1 – 2 dawkach podzielonych. U pacjentów z nadwrażliwością lub w wieku powyżej 65 lat odpowiednia jest dawka początkowa 150 mg karbamazepiny na dobę (przyjmowana rano lub wieczorem).

Zapobieganie napadom drgawkowym w alkoholowym zespole abstynencyjnym (wyłącznie podczas leczenia w szpitalu)
Średnia dawka dobowa wynosi 600 mg podzielona na dwie dawki pojedyncze. W razie potrzeby można dawkę zwiększyć w pierwszych dniach leczenia do 1200 mg na dobę

Profilaktyka zaburzeń afektywnych dwubiegunowych
Dawka początkowa: 300 mg na dobę (w 1 lub 2 dawkach podzielonych). W razie potrzeby można zwiększyć dawkę do 300 – 450 mg na dobę dwa razy na dobę.

Stosowanie u dzieci i młodzieży
W przypadku dzieci i młodzieży bardziej odpowiednimi postaciami tego leku mogą być postacie o natychmiastowym uwalnianiu.

Sposób podawania
Tabletki Timonil 150, 300, 600 retard są podzielne. Należy je przyjmować podczas posiłku lub po posiłku i popić pewną ilością płynu lub rozpuścić tabletki w wodzie bezpośrednio przed przyjęciem.

Opóźnione wchłanianie karbamazepiny z leku Timonil retard, tabletki o przedłużonym uwalnianiu, utrzymuje się również po przygotowaniu wodnej zawiesiny z tabletki.

Czas trwania leczenia zależy od wskazania i indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie. Nigdy nie wolno przerywać leczenia bez wcześniejszego porozumienia z lekarzem. Terapia przeciwpadaczkowa jest zwykle długotrwała. Decyzję o rozpoczęciu leczenia, czasie trwania oraz o odstawieniu powinien podejmować neurolog.

Po przedawkowaniu karbamazepiny mogą nasilić się działania niepożądane: zawroty głowy, ataksja (niezborność ruchów), senność, osłupienie, nudności, wymioty, niepokój, splątanie (dezorientacja), ruchy mimowolne, rozszerzenie źrenic (mydriaza), mimowolne ruchy gałek ocznych (oczopląs), nagłe zaczerwienienie twarzy, zatrzymanie moczu, niebieskawe zabarwienie skóry (sinica), opistotonus (silne odgięcie głowy ku tyłowi i wygięcie tułowia), osłabienie lub wygórowanie odruchów.

Dodatkowo mogą wystąpić: drżenia, pobudzenie, drgawki toniczno-kloniczne, zaburzenia sercowonaczyniowe (najczęściej spadek ciśnienia tętniczego, rzadko nadciśnienie tętnicze), przyspieszenie czynności serca, blok przedsionkowo-komorowy, utrata świadomości, zatrzymanie oddechu i nagłe zatrzymanie krążenia.

Nie zaleca się picia soku grejpfrutowego podczas przyjmowania leku Timonil retard, ponieważ może to powodować zwiększenie stężenia karbamazepiny w osoczu.

Alkohol może wywierać silniejszy niż zazwyczaj wpływ na pacjenta i nasilać działania niepożądane karbamazepiny na ośrodkowy układ nerwowy. W związku z tym, pacjenci nie powinni spożywać alkoholu podczas leczenia karbamazepiną.

Nie można wykluczyć zagrożenia dla zdrowia. Odpowiednich badań u ludzi nie przeprowadzono, badania na zwierzętach wskazują na istnienie ryzyka wad rozwojowych. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych zgłaszano różne rodzaje wad rozwojowych w związku ze stosowaniem karbamazepiny. Różne badania wykazały, że ryzyko powstania rozszczepienia kręgosłupa jest zwiększone do 1%. Dotąd nie ustalono, w jakim zakresie leczenie karbamazepiną odpowiada za powstawanie wad rozwojowych, ponieważ nie można wykluczyć związku z zasadniczą chorobą lub czynnikami dziedzicznymi. W celu wczesnego wykrywania możliwych deformacji płodu lub zarodka zaleca się stosowanie metod diagnostycznych takich jak badanie USG i badania alfaproteiny.

Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas leczenia lub jeśli leczenie karbamazepiną jest konieczne w okresie ciąży, lekarz musi dokładnie rozważyć potrzebę ograniczenia napadów wobec ryzyka dla nienarodzonego dziecka. Potencjalne korzyści podawania leku mogą w określonych przypadkach uzasadniać jego stosowanie. Szczególnie w pierwszym trymestrze ciąży, który jest szczególnie istotny dla powstawania wad rozwojowych, należy przyjmować najmniejszą skuteczną dawkę, którą należy podzielić na kilka małych dawek przyjmowanych w ciągu dnia, ponieważ wady rozwojowe są prawdopodobnie powodowane przez wysokie stężenie substancji czynnej w osoczu. Jeśli możliwe karbamazepiny nie należy przyjmować wraz z innymi lekami przeciwpadaczkowymi w okresie ciąży, ponieważ zwiększa to ryzyko wad rozwojowych.

W żadnym wypadku nie wolno przerywać przyjmowania leku bez konsultacji z lekarzem, ponieważ napady padaczkowe mogą spowodować uszkodzenie dziecka.

Dodatkowym czynnikiem powstawania wad rozwojowych może być niedobór kwasu foliowego spowodowany właściwościami karbamazepiny w zakresie indukowania enzymów wątrobowych. Dlatego podawanie kwasu foliowego jest korzystne zarówno przed poczęciem jak i w okresie ciąży. W celu uniknięcia zaburzeń krzepnięcia, zaleca się również podawanie witaminy K1 matkom w ostatnich tygodniach ciąży oraz noworodkom.

Karbamazepina i jej aktywny metabolit przenikają do mleka matki, ale w małych ilościach. Jedynie po stwierdzeniu zmniejszenia przyrostu masy ciała noworodka lub zwiększonej senności, należy zaniechać karmienia piersią.