Streptomycyna

Streptomycyna to organiczny związek chemiczny, lek należący do grupy antybiotyków aminoglikozydowych. Ma wąski zakres działania na niektóre bakterie Gram-ujemne oraz na prątka gruźlicy, który jest bakterią Gram-dodatnią. Po raz pierwszy streptomycyna została wyizolowana z promieniowców Streptomyces griseus. Zespół współpracujący z Waksmanem odkrył cały szereg antybiotyków, z których dwa – streptomycyna i neomycyna znalazły szerokie zastosowanie w terapii chorób zakaźnych.

Streptomycyna jest antybiotykiem aminoglikozydowym, który jest stosowany w zakażeniach prątkiem gruźlicy w połączeniu z innymi lekami przeciwprątkowymi. Substancja jest także wykorzystywana do leczenia innych zakażeń wywołanych przez bakterie G+ oraz G- wrażliwych na działanie leku. Streptomycynę stosuje się w terapii: ziarniaka pachwinowego; wrzodu miękkiego; dżumy; tularemii; brucelozy; zakażeń układu moczowego. Cząsteczkę, w skojarzeniu z innymi antybiotykami, stosuje się w leczeniu zapalenia wsierdzia, dróg oddechowych oraz w przypadku wystąpienia posocznicy.

Streptomycyna wykazuje największą skuteczność wobec Gram ujemnych bakterii tlenowych oraz mykobakterii, wykazuje także działanie bakteriobójcze przeciwko drobnoustrojom Gram dodatnim, ale jest nieskuteczna wobec paciorkowców. Jej dość rzadkie stosowanie nawet w leczeniu gruźlicy związane jest z potencjalnym silnym działaniem ototoksycznym: może wywoływać zaburzenia słuchu i równowagi; ponadto obserwowano: zapalenie nerwu wzrokowego, zaburzenia widzenia, reakcje uczuleniowe (wysypka skórna, choroba posurowicza, gorączka polekowa, nadwrażliwość na światło ), zaburzenia czynności nerek i in.; po bardzo dużych dawkach może wystąpić zapalenie mięśnia sercowego i zapaść.