Pegcetakoplan

Mechanizm działania
Pegcetakoplan to symetryczna cząsteczka składająca się z dwóch identycznych pentadekapeptydów połączonych z końcami liniowej cząsteczki PEG o masie 40 kDa. Wiąże się z białkiem dopełniacza C3 i jego fragmentem aktywacyjnym C3b, regulując rozkład C3 i tworzenie efektorów w kaskadzie aktywacji dopełniacza. Dzięki temu kontroluje zarówno hemolizę pozanaczyniową (EVH) jak i wewnątrznaczyniową (IVH).

Wskazania
Pegcetakoplan jest wskazany w monoterapii do leczenia dorosłych pacjentów z napadową nocną hemoglobinurią (PNH), u których występuje niedokrwistość hemolityczna.

Dawkowanie
– Standardowa dawka: 1080 mg dwa razy w tygodniu w postaci infuzji podskórnej
– Możliwe dostosowanie dawki do 1080 mg co 3 dni u pacjentów ze stężeniem LDH 2x powyżej górnej granicy normy
– Czas infuzji: około 30 minut (przy dwóch miejscach infuzji) lub około 60 minut (przy jednym miejscu infuzji)

Przeciwwskazania
– Nadwrażliwość na pegcetakoplan lub substancje pomocnicze
– Niewyleczone zakażenie bakteriami otoczkowymi (Neisseria meningitidis, Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae)
– Brak szczepień przeciwko wyżej wymienionym bakteriom (o ile pacjent nie otrzymuje profilaktycznej antybiotykoterapii)

Działania niepożądane
Najczęstsze działania niepożądane:
– Reakcje w miejscu wstrzyknięcia (rumień, świąd, obrzęk, ból, zasinienie)
– Infekcje górnych dróg oddechowych
– Biegunka
– Hemoliza
– Ból brzucha
– Ból głowy
– Zmęczenie
– Gorączka

Specjalne ostrzeżenia
– Konieczność szczepień przeciwko bakteriom otoczkowymi
– Monitorowanie pacjentów pod kątem wczesnych objawów zakażeń
– Regularne monitorowanie parametrów hemolizy (LDH)
– Możliwość wpływu na wyniki badań koagulologicznych
– Konieczność monitorowania po przerwaniu leczenia pod kątem ciężkiej hemolizy
– Zalecana skuteczna antykoncepcja u kobiet w wieku rozrodczym

Farmakologia
– Biodostępność po podaniu podskórnym: 76%
– Okres półtrwania: 8,6 dnia
– Stan stacjonarny osiągany po 4-6 tygodniach
– Metabolizm: rozkład do małych peptydów, aminokwasów i PEG
– Główna droga eliminacji: wydalanie z moczem