Netupitant

Netupitant to lek przeciwwymiotny. Jest selektywnym antagonistą receptora neurokininy 1 (NK1). Netupitant wiąże się konkurencyjnie i blokuje aktywność ludzkich receptorów substancji P/NK1 w układzie nerwowym centralnym (CNS), hamując wiązanie receptora NK1 z endogennym neuropeptydem tachykininowym substancją P (SP), co może skutkować zapobieganiem nudnościom i wymiotom wywołanym przez chemioterapię (CINV). SP znajduje się w neuronach włókien aferentnych nerwu błędnego unerwiających jądro pasma samotnego pnia mózgu i obszar postremy, który zawiera strefę wyzwalającą chemoreceptorów (CTZ), i może być podwyższony w odpowiedzi na chemioterapię. Receptor NK1 jest receptorem sprzężonym z białkiem G do ścieżki sygnałowej fosforanu inozytolu i znajduje się zarówno w jądrze pasma samotnego, jak i w obszarze postremy.

Netupitant jest metabolizowany głównie przez CYP3A4, ale także przez CYP2D6 i CYP2C9. Po podaniu doustnym jednej dawki netupitantu, netupitant zaczyna być mierzalny w osoczu między 15 minutami a 3 godzinami po dawkowaniu. Stężenia w osoczu osiągają Cmax w ciągu około 5 godzin. Występuje więcej niż proporcjonalne do dawki zwiększenie ekspozycji systemowej ze wzrostem dawki od 10 mg do 300 mg i proporcjonalne do dawki zwiększenie ekspozycji systemowej ze wzrostem dawki od 300 mg do 450 mg. Objętość dystrybucji wynosi 1982 ± 906 L (średnia ± SD).