Mitotan

Mitotan to substancja czynna o działaniu cytotoksycznym na korę nadnerczy. Biochemiczny mechanizm działania mitotanu nie jest jeszcze w pełni poznany. Lek ten nie niszczy komórek kory nadnerczy, ale modyfikuje obwodowy metabolizm steroidów i hamuje bezpośrednio czynność kory nadnerczy.

Podanie mitotanu u człowieka powoduje zmianę metabolizmu kortyzolu, co prowadzi do zmniejszenia stężenia 17-hydroksyketosteroidów, nawet jeśli stężenie steroidów w osoczu się nie zmniejsza. Mitotan wyraźnie zwiększa syntezę 6-beta-hydroksycholesterolu.

Według badań, do uzyskania obiektywnej regresji guza konieczne jest osiągnięcie stężenia mitotanu w osoczu większego niż 14 mg/l. Ponadto obserwowano rozwój niedoczynności kory nadnerczy, która prowadzi do zaniku objawów zespołu Cushinga u chorych z rakiem gruczołowym kory nadnerczy, podczas której konieczne jest leczenie substytucyjne hormonami kory nadnerczy.

Mitotan przenika do większości tkanek w organizmie, ale w największym stopniu składowany jest w tkance tłuszczowej. Głównym metabolitem mitotanu obecnym w krążeniu jest o,p ’-DDA, oraz mniejsze ilości analogu mitotanu o,p ’-DD; w żółci i moczu nie wykryto zmienionego mitotanu tylko o,p ’-DDA oraz jego hydroksylowane pochodne. Po zaprzestaniu podawania lek uwalnia się z magazynów w tkance tłuszczowej. Jego t 1/2 wynosi 18–159 dni.

Mitotan był pierwotnie stosowany jako insektycyd, a obecnie jest stosowany w leczeniu raka kory nadnercza.